Trypofobia

Trypofobia to rzadko spotykany lęk przed dziurami, otworami i pęknięciami, zwłaszcza tymi zgromadzonymi w skupiskach. Pacjenci zmagający się z tą fobią odczuwają dyskomfort i szereg objawów somatycznych w związku z otworami i wypukłościami, które znajdują się np. na ścianie, odzieży czy w dowolnym innym miejscu.

Trypofobia – na czym polega?

Fobie są zazwyczaj opisywane jako irracjonalne i uporczywe lęki przed pewnymi obiektami lub sytuacjami, a przyczyny takich lęków są trudne do zidentyfikowania. W przypadku trypofobii pacjent odczuwa silny niepokój przed dziurami i otworami – nieważne, czy pojawiają się one w jego realnym życiu, czy może jedynie ogląda je na zdjęciach. Osoby cierpiące na tę przypadłość zgłaszają niechęć do bodźców wzrokowych obejmujących określone konfiguracje dziur. Bodźce te są przeważnie skupiskami dziur dowolnego rodzaju, prawie zawsze nieszkodliwymi i niestanowiącymi żadnego zagrożenia. Choć to dziury i różnego rodzaju otwory wywołują u danej osoby największy dyskomfort, nie tylko one są źródłem lęku. Pacjenci z trypofobią odczuwają także negatywne emocje i objawy somatyczne na widok:

• nasion, np. granatu;
• bąbelek na pianie od piwa;
• odzieży z kropki;
• sitka;
• porowatego tynku na ścianie;
• plastra miodu;
• drobnych płatków kwiatowych;
• baniek mydlanych.

I wielu, wielu innych. W odpowiedzi na te widoki dochodzi do wystąpienia wielu objawów:

• wewnętrzny lęk i poczucie zagrożenia;
• drżenie rąk;
• duszności i innego rodzaju trudności w oddychaniu;
• bladość skóry;
• kołatanie serca;
• podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi;
• nadmierna potliwość ciała;
• zaczerwienienie na twarzy;
• bóle głowy i zawroty głowy;
• uczucie ściskania w brzuchu.

Niekiedy lęk może wywołać nawet dolegliwości ze strony układu trawiennego, np. biegunkę lub ból brzucha. Nasilenie objawów zależy od indywidualnych czynników związanych z poziomem lęku. Jako że dziury, dziurki, skupiska otworów i wypukłości towarzyszą człowiekowi na każdym kroku, prawdopodobnie spotyka się je każdego dnia, trypofobia wyraźnie obniża jakość życia codziennego. Sprawia to, że pojawia się wycofanie społeczne, brak zainteresowania pracą lub inny rodzaj izolacji.

Trypofobia – przyczyny

Dokładne przyczyny trypofobii (i wszelkich innych fobii) wciąż nie są znane. Fobia może być wywołana różnymi czynnikami, jednak uznaje się, że najistotniejszymi spośród nich są:

• nieprawidłowa czynność niektórych obszarów mózgu, głównie tych odpowiedzialnych za reakcje lękowe;
• czynniki genetyczne – dziedziczenie skłonności do fobii, nerwicy lub lęku;
• czynniki sytuacyjne związane z uczeniem się i doświadczeniami, np. trauma z dzieciństwa.

Udowodniono, że trypofobia często współistnieje z migreną lub padaczką, jednak nie wiadomo, na jakiej zasadzie pojawia się to połączenie. Nawet u osób predysponowanych lub narażonych na powyższe czynniki ryzyka trypofobia może wcale się nie rozwinąć.

Trypofobia – leczenie

Diagnostyką i leczeniem trypofobii zajmuje się psychoterapeuta, jeśli zaś fobia jest mocno zaznaczona i wręcz uniemożliwia pacjentowi normalne funkcjonowanie, warto dodatkowo skonsultować się z psychiatrą. Psychoterapeuta nie jest bowiem lekarzem i nie ma możliwości przepisywania leków, psychiatra zaś – jak najbardziej. Farmakoterapia może stanowić uzupełnienie psychoterapii, lecz absolutnie nie może jej zastąpić.

Diagnostyka trypofobii opiera się na wywiadzie zdrowotnym, a więc rozmowie z pacjentem. Leczenie natomiast może trwać nawet wiele miesięcy i wymaga dużego zaangażowania ze strony pacjenta. Metodą psychoterapeutyczną z wyboru jest terapia poznawczo-behawioralna.

Omega 3 – czysty roślinny olej z Pachnotki zwyczajnej
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Cole G., Wilkins A., Fear of Holes, Psychological Science OnlineFirst, 2013.
2. Vlok-Barnard M., Stein D., Trypophobia: an investigation of clinical features, Revista Brasileira de Psiquiatria. 2017;39:337–341.