Aktualizacja: 11 lipca 2022
Napar z kory dębu możemy wykonać samodzielnie w domu, a cała receptura jest banalnie prosta. Pokruszoną korę dębu kupimy w każdej aptece czy sklepie zielarskim. Od setek lat ziołolecznictwo stanowi niezwykle cenny odłam medycyny niekonwencjonalnej. Zioła są w pełni naturalne, jednak należy użytkować je zgodnie z metodyką i przy braku przeciwwskazań. W innym razie mogą zagrażać zdrowiu.
Spis treści
Kora dębu – skład
Kora dębu wykazuje tak wszechstronne, korzystne działanie głównie ze względu na swój bogaty skład. Znajdziemy w nim między innymi:
- garbniki;
- pektyny;
- żywice fenolowe;
- flawonoidy;
- kwasy fenolowe;
- katechiny;
- ligniny;
- taniny;
- polisacharydy.
Aż do 20% wszystkich składników stanowią garbniki, czyli naturalne związki będące pochodnymi fenoli. Ich główną rolą jest ochrona struktur roślinnych przed inwazją drobnoustrojów i pasożytów. W kontekście zdrowia człowieka wykazują bardzo silne działanie antyoksydacyjne.
Jak zrobić napar z kory dębu?
W celu przygotowania naparu z kory dębu wystarczy pełną łyżkę kory dębu zalać szklanką wrzątku. Całość zostawiamy pod przykryciem na około 10 minut. Po upływie tego czasu cedzimy napar. Pijemy od 100 ml do 200 ml dziennie, w zależności od potrzeb. Nie należy mylić naparu z odwarem, ponieważ to zupełnie różne produkty.
Odwar z kory dębu przygotowuje się następująco: łyżkę kory dębu zalewamy szklanką wody i gotujemy na małym ogniu przez około 5 minut. Po upływie tego czasu całość odstawiamy na 15 minut, cedzimy i używamy. Odwary stosujemy miejscowo na skórę lub błony śluzowe.
Jak używać napar z kory dębu?
Napar z kory dębu działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, ściągająco i odkażająco. Pomoże między innymi przy:
- stanach zapalnych skóry i błon śluzowych;
- drobnych uszkodzeniach skóry, np. odparzeniach, oparzeniach, odmrożeniach;
- hemoroidach;
- problemach układu pokarmowego, np. niestrawności, nieżytach żołądka, biegunkach;
- nadmiernym poceniu się.
Produkt można stosować zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. W pierwszym przypadku stosowanie polega na codziennym spożywaniu określonej ilości naparu, w zależności od własnych potrzeb. Zwykle ilość ta nie przekracza 200 ml. Z kolei stosowanie zewnętrzne obejmuje wykonywanie okładów, kąpieli poszczególnych części ciała oraz nasiadówek. Nie należy używać naparu z kory dębu przez dłuższy czas lub skonsultować tę decyzję z lekarzem. Choć ziołolecznictwo jest skuteczne i bezpieczne, nieodpowiednio praktykowane może mieć poważne skutki uboczne.
Zobacz również: Kora dębu na zęby.
Napar z kory dębu w pielęgnacji skóry i włosów
Napar z kory dębu znalazł zastosowanie również w kosmetologii. Płukanki do włosów na jego bazie działają ściągająco, przeciwzapalnie i przeciwgrzybiczo, będą więc zmniejszać intensywność łupieżu i świądu skóry głowy. Składniki aktywne kory dębu regulują wydzielanie sebum, co ma duże znaczenie w przypadku włosów przetłuszczających się. Regularne stosowanie płukanek sprawi, że włosy będą mocne i lśniące, a ich kolor odżywiony.
Kora dębu posiada właściwości kojące, dlatego może pomóc osobom ze skórą wyjątkowo suchą i wrażliwą. Jej wyciągi są popularnym składnikiem wielu kosmetyków pielęgnacyjnych. Napar można stosować miejscowo na podrażnione miejsca.
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...
Tłoczony na zimno olej z czarnuszki egipskiej dzięki swoim właściwościom może pomóc w zwalczaniu wszelkiego rodzaju zmian skórnych. Chroni komórki organizmu przed wolnymi rodnikami co powoduje, że skóra wygląda młodziej ...
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Hasik J., Lutomski J., Ziołolecznictwo w chorobach wewnętrznych. Racjonalny poradnik dla lekarzy i farmaceutów, Wydawnictwo Borgis, Warszawa 2000.
- Sikora E., Łach A., Ogonowski J., Zastosowanie ekstraktu z kory dębu pozyskanego w warunkach nadkrytycznego CO2 jako składnika kompozycji myjących, Herbalism, 1/2016.
- Wasilewska G., Polskie zioła lecznicze i uzdrawiające, Wydawnictwo RM, Warszawa 2017.
Zostaw komentarz