Uszkodzenie błony bębenkowej to poważna patologia, która może doprowadzić nawet do trwałego ubytku słuchu czy głuchoty. Może do tego dojść na wiele sposobów, zarówno wskutek działania czynników mechanicznych i akustycznych na ucho, jak i ostrych i przewlekłych chorób narządu słuchu. Diagnostyką i leczeniem uszkodzeń tej struktury zajmuje się lekarz otorynolaryngolog.
Spis treści
Co to jest błona bębenkowa?
Delikatnie szara błona bębenkowa oddziela przewód słuchowy zewnętrzny od ucha środkowego, w którym umiejscawiają się 3 najmniejsze kostki w ciele człowieka:
- młoteczek;
- kowadełko;
- strzemiączko.
Opisując dokładniej, znaleźć ją można w okolicy kości skroniowej. Odpowiada za zamienianie fal dźwiękowych na drgania mechaniczne, dzięki czemu możliwe jest prawidłowe, wyraźne słyszenie dźwięków. Ma grubość około 0,1 mm i choć niezwykle wytrzymała, przy sprzyjających okolicznościach może łatwo zostać uszkodzona.
Uszkodzenie błony bębenkowej – przyczyny
Do uszkodzenia błony bębenkowej najczęściej dochodzi wskutek ostrych i przewlekłych stanów zapalnych ucha środkowego oraz urazów mechanicznych, np. podczas silnego uderzenia się w głowę w okolicy ucha lub w trakcie nieumiejętnego, zbyt natarczywego czyszczenia przewodu słuchowego z woskowiny za pomocą jednorazowego patyczka. Wśród możliwych przyczyn wymienia się też:
- nagłą zmianę ciśnienia wewnątrz ucha, np. wskutek nurkowania, lotu samolotem, innego nagłego podciśnienia;
- gwałtowny, bardzo głośny dźwięk, zwłaszcza jeśli rozlegnie się on tuż przy uchu danej osoby;
- eksplozja;
- niedrożność trąbki słuchowej.
Rzadką, ale poważną przyczyną uszkodzenia błony bębenkowej, może być tympanoskleroza. Jest ona chorobą ucha środkowego, polegającą na odkładaniu się złogów wapnia w błonie i/lub jamie bębenkowej, łańcuchu kosteczek słuchowych bądź przestrzeniach wyrostka sutkowatego. Jej przyczyny wciąż nie zostały w pełni poznane, choć większość badaczy i lekarzy twierdzi, że rozwija się ona na podłożu zapalnym, jako stadium finalne przewlekłego zapalenia ucha środkowego bądź wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Tympanoskleroza jest procesem dynamicznym, prowadzącym do zaburzeń ukrwienia, zaniku i usztywnienia tkanek ucha środkowego, a w efekcie końcowym nawet do niedosłuchu przewodzeniowego lub niedosłuchu mieszanego (rzadziej).
Uszkodzenie błony bębenkowej – objawy i rodzaje
Najczęstsze uszkodzenia błony bębenkowej obejmują:
- perforację błony bębenkowej – ubytek brzeżny lub centralny. W obu przypadkach tworzy się dziura w strukturze błony bębenkowej;
- retrakcję błony bębenkowej – wciągnięcie całej błony bądź jej fragmentu do światła jamy bębenkowej.
Obraz kliniczny może być różny w zależności od przyczyn uszkodzenia błony bębenkowej. Najczęściej pojawia się ból głowy, któremu towarzyszą szumy w uszach, zawroty głowy, wycieki z ucha i ból ucha. Często ból ma nagły początek i jest silny, po czym samoistnie słabnie i zanika. Wycisk z ucha dotyczy ponad 80% pacjentów i jest jednym z kluczowych objawów w przebiegu uszkodzenia błony bębenkowej.
Uszkodzenie błony bębenkowej – diagnostyka
Przy podejrzeniu uszkodzenia błony bębenkowej należy udać się do otorynolaryngologa, który wykona otoskopię celem ogólnej oceny przewodów słuchowych i samego słuchu. Konieczne jest także dokładne badanie neurologiczne, aby wykluczyć neurologiczne przyczyny szumu w uszach, utraty słuchu i zawrotów głowy.
Uszkodzenie błony bębenkowej – leczenie
Perforacja błony bębenkowej najczęściej wiąże się z korzystnym rokowaniem przy stosunkowo niewielkim ryzyku powikłań. Takie uszkodzenia goją się samoistnie, bez interwencji lekarskiej. Należy jednak zadbać o dobre warunki do takiej regeneracji – unikać moczenia uszu, np. podczas kąpieli (aby zmniejszyć ryzyko dalszych infekcji, które dobrze rozwijają się w wilgotnym środowisku), unikać czyszczenia uszu patyczkami jednorazowymi czy przebywać w cichych miejscach, gdyż narząd słuchu może być znacznie wrażliwszy. Z tego samego powody nie poleca się zakładania słuchawek, aby słuchać muzyki. Jedynie w niektórych przypadkach konieczne jest chirurgiczne zaopatrzenie ubytku błony bębenkowej.
Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Narożny W., Kuczkowski J., Siebert J., Mionskowski T., Tympanoskleroza – tajemnicza choroba ucha, Forum Medycyny Rodzinnej 2011, Tom 5, nr 4, 295-301.
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom V, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
Zostaw komentarz