Niedosłyszenie

Aktualizacja: 13 sierpnia 2024

Niedosłyszenie (inaczej: niedosłuch) to problem zdrowotny dotykający ludzi bez względu na rasę, płeć i wiek. Zgodnie z definicją, to częściowy lub całkowity ubytek słuchu. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia 278 mln ludzi na całym świecie cierpi z powodu umiarkowanego do głębokiego niedosłyszenia. To nie tylko problem z porozumiewaniem się, rozumieniem mowy, poruszaniem się w świecie dźwięków. Jeśli pojawi się w dzieciństwie, może mieć negatywny wpływ na rozwój psychofizyczny.

Czym jest niedosłyszenie?

Niedosłyszenie to różnego stopnia ubytek słuchu, który może być:

• prelingwalny – pojawia się jeszcze zanim dziecko nauczy się mówić. Może mieć charakter wrodzony (dochodzi do niego na etapie życia płodowego lub podczas porodu) oraz nabyty (dochodzi do niego w pierwszych latach życia);
• perilingwalny – dziecko traci słuch w wieku, w którym tak naprawdę kształtuje się jego zdolność mowy, a więc w okolicach 2.-4. roku życia;
• postlingwalny – ubytek słuchu występuje w późniejszych okresach, gdy pacjent potrafi już mówić.

Ponadto niedosłyszenie może rozwijać się przez dłuższy czas, stopniowo postępując, jak też może wystąpić nagle, zaskakując pacjenta.

Stopień niedosłuchu

Wyróżnia się 3 stopnie niedosłuchu:

• niedosłuch lekki – na poziomie 21-40 dB. Umożliwia sprawne funkcjonowanie w życiu, jednak wymaga stosowania pomocy takich jak aparat słuchowy. Zwłaszcza jeśli pracuje się z innymi ludźmi oraz w przypadku dzieci, którym słuch jest niezbędny do prawidłowego rozwoju psychoruchowego;
• niedosłuch umiarkowany – rzędu 41-70 dB. Próg słyszenia znajduje się na poziomie natężenia zwykłej mowy potocznej, odbieranej z odległości około 1-1,5 m;
• niedosłuch znaczny – na poziomie 71-90 dB. Do prawidłowego odbioru mowy niezbędne staje się odpowiednie wzmocnienie dźwiękowe. Jeśli w dzieciństwie nie zastosuje się aparatowania, dziecko będzie się gorzej rozwijać;
• niedosłuch głęboki – powyżej 91 dB. Nie jest możliwe słyszenie cichych elementów rozmowy nawet przy noszeniu dobrze dobranego aparatu słuchowego.

Diagnostyką i leczeniem niedosłyszenia zajmuje się lekarz otorynolaryngolog.

Niedosłyszenie – przyczyny

Wrodzone niedosłyszenie może wynikać z następujących przyczyn:

• całkowity niedorozwój ucha wewnętrznego;
• aplazja ślimaka – jego brak lub zmieniona anatomia przedsionka i kanałów półkolistych;
• małe zakręty ślimaka;
• wspólna jama, w której ślimak i przedsionek tworzą jedną jamę bez architektury wewnętrznej.

Niedosłyszenie wrodzone może współwystępować z zaburzeniami anatomii i czynności nerek, ucha zewnętrznego, narządu wzroku, układu nerwowego czy układu mięśniowo-szkieletowego. Niekiedy jest wywołane następującymi czynnikami:

• choroby przewlekłe matki;
• stosowanie przez matkę używek np. papierosów, narkotyków, alkoholu;
• przyjmowanie leków o działaniu uszkadzającym płód na etapie ciąży;
• infekcje wewnątrzmaciczne;
• wcześniactwo, niedotlenienie okołoporodowe, uraz podczas narodzin, choroba hemolityczna noworodków czy inne czynniki związane z samym aktem narodzin.

Z kolei niedosłyszenie o charakterze nabytym, który pojawia się w późniejszych etapach życia, może wynikać m.in. z:

• chorób alergicznych, w tym chorób autoimmunologicznych i rozrostowych;
• chorób demielinizacyjnych, np. choroby Parkinsona czy choroby Alzheimera;
• uszkodzeń struktur ucha lub ośrodkowego układu nerwowego spowodowanych infekcjami;
• zatrucia lekami i toksynami;
• urazów mechanicznych, w tym akustycznych narządu słuchu;
• zaburzeń naczyniowych i hematologicznych;
• chorób metabolicznych, w tym z cukrzycy.

I wielu, wielu innych. Dlatego każdy pacjent z niedosłuchem powinien zostać kompleksowo przebadany pod kątem różnych problemów zdrowotnych.

Niedosłyszenie – diagnostyka

Badania diagnostyczne wykonywane w przypadku zaburzeń słyszenia dzieli się na dwa rodzaje metod. Pierwsza grupa obejmuje techniki psychofizyczne (np. audiometria tonalna, audiometria słowna), druga zaś – obiektywne (audiometria impedancyjna, otoemisje akustyczne, słuchowe potencjały wywołane). Metody psychofizyczne wykorzystuje się głównie w przypadku pacjentów dorosłych i starszych dzieci, gdyż do ich prawidłowego wykonania niezbędna jest dobra współpraca pacjenta z lekarzem.

Niedosłyszenie – leczenie

Niedosłyszenie można leczyć przyczynowo jedynie w niektórych przypadkach, np. przy infekcjach wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych. W pozostałych przypadkach dąży się do przywrócenia zdolności słyszenia za pomocą odpowiednich akcesoriów medycznych. Współczesne możliwości protezowania narządu słuchu obejmują: aparaty słuchowe, implanty ślimakowe, aparaty słuchowe zakotwiczone w kości, implanty ucha środkowego oraz implanty pniowe.

Omega 3 – czysty roślinny olej z Pachnotki zwyczajnej
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Wróbel M., Karlik M., Gawęcki W., Borucki Ł., Stieler O., Szyfter W., Leczenie niedosłuchu przy użyciu implantów BAHA i implantów hybrydowych, Postępy w Chirurgii Głowy i Szyi 2011; 2: 24-30.
2. Skarżyński H., Mueller-Malesińska M., Wojnarowska W., Klasyfikacja zaburzeń słuchu, 4/2021.