Aktualizacja: 4 grudnia 2023
Nadwrażliwość na dźwięki (inaczej: mizofonia) w praktyce odnosi się do zwiększonej wrażliwości nie na wszystkie dźwięki, lecz wybrane, odbierane indywidualnie jako drażniące i przykre. Mogą temu towarzyszyć nieprzyjemne doznania cielesne, czyli objawy somatyczne. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się przeważnie otorynolaryngolog lub neurolog.
Spis treści
Nadwrażliwość na dźwięki – przyczyny
Mechanizmy leżące u podstaw powstawania mizofonii nie zostały jeszcze w pełni poznane. Na podłoże genetyczne mogłoby wskazywać zwiększone występowanie obniżonej tolerancji na dźwięki w populacjach osób z zaburzeniami genetycznymi. Przykładowo w przebiegu zespołu Williamsa problem ten dotyczy aż 90% osób. Nadwrażliwość na dźwięki towarzyszy również:
- migrenie;
- zespołowi Downa;
- spektrum autyzmu.
Istnieje teoria mówiąca, że mizofonia wiąże się z dysfunkcją ośrodkowej drogi słuchowej. Według niej pacjenci wykazują wzmocnione połączenia neuronalne między układem słuchowym i limbicznym dla pewnych odgłosów. Przejściowa nadwrażliwość może mieć natomiast podłoże fizjologiczne i wynikać np. z nadmiernego spożycia alkoholu dnia poprzedniego (silny kac) lub być skutkiem ubocznym przyjmowania niektórych leków.
Nadwrażliwość na dźwięki – objawy
Nadwrażliwość na dźwięki jest zespołem objawów pojawiających się u określonych osób w momencie ekspozycji na specyficzne dźwięki. W kontakcie z tymi bodźcami u takiej osoby pojawiają się natychmiastowe, nieprzyjemne, silne emocje takie jak złość, zirytowanie, wstręt. Występują także doznania cielesne:
- ucisk w klatce piersiowej, ramionach, głowie, a nawet w całym ciele;
- tachykardia – przyspieszone bicie serca;
- podwyższona temperatura ciała;
- ból fizyczny odczuwany głównie w uszach;
- trudności w oddychaniu;
- zawroty głowy;
- szumy uszne.
Obecność lub oczekiwanie specyficznych dźwięków wytwarzanych przez ludzi (nawet tych cichych, np. dźwięki jedzenia, dźwięki oddychania) wywołują impulsywną awersyjną reakcję somatyczną, rozpoczynającą się irytacją albo zniesmaczeniem i natychmiast przeradza się w złość.
Odmianą nadwrażliwości na dźwięki jest hyperacusis, którego typowym objawem jest odczuwanie dźwięków o małym lub umiarkowanym natężeniu jako głośne lub bardzo głośne. Warto wyszczególnić również fonofobię. Jest rodzajem nadwrażliwości słuchowej, której cechą charakterystyczną, w odróżnieniu od mizofonii, jest strach przed dźwiękami, a nie awersja w stosunku do nich.
Diagnostyka nadwrażliwości na dźwięki
Złotym standardem diagnostyki nadwrażliwości słuchowej jest audiometria totalna. Badanie polega na określaniu progu słyszenia na drodze powietrznej i kostnej w zakresie badanych częstotliwości. Jego celem jest ustalenie progu słuchowego, czyli minimalnego natężenia dźwięku, który słyszy pacjent. Wszystko odbywa się z wykorzystaniem specjalnych słuchawek i jest całkowicie nieinwazyjne. Badanie można wykonywać także u dzieci. Wynikiem jest audiogram, czyli krzywa progu słyszenia dla przewodnictwa powietrznego i kostnego.
Nadwrażliwość na dźwięki – leczenie
Większość osób z nadwrażliwością na dźwięki poszukuje metod, które złagodzą występujące objawy i tym samym poprawią komfort codziennego życia. Stosują one przede wszystkim różnego rodzaju zatyczki do uszu, stopery lub tłumiące hałas słuchawki. Warto jednak zaznaczyć, że to sposoby tymczasowe, doraźnie minimalizujące część objawów, niedające trwałych efektów. Rosnącym zainteresowaniem cieszy się więc autorska metoda TRT, której efektem powinno być wykształcenie naturalnego mechanizmu organizmu, nazywanego habituacją. Określa się ją jako minimalizację lub całkowity zanik reakcji na bodziec. Czas trwania terapii wynosi kilka tygodni. Inną skuteczną metodą może być terapia poznawczo-behawioralna prowadzona przez doświadczonego psychoterapeutę.
Jako że nadwrażliwość na dźwięki jest często jednym z symptomów niektórych chorób, stosowanie leczenia choroby podstawowej może ograniczać intensywność odczuwania nadwrażliwości słuchowej. Istnieją badania nad lekami łagodzącymi problem, jednak temat ten wymaga dalszego zgłębiania.
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Siepsiak M., Dragan W., Mizofonia – przegląd badań i głównych koncepcji teoretycznych, Psychiatria Polska, 53/2019.
- Czarnecka E., Lachowska M., Nadwrażliwość słuchowa – definicja, etiologia, etiopatogeneza, możliwości diagnostyczne i terapeutyczne, Pol Otorhino Rev, 9/2020.
- Skarżyński H., Szumy uszne i nadwrażliwość na dźwięki, Warszawa 1998.
Zostaw komentarz