Kolka

Aktualizacja: 11 września 2023

Kolka to określenie stosowane w odniesieniu do różnego rodzaju dolegliwości, dlatego nie istnieje jedna, ogólna definicja tego zjawiska. Wyróżniamy kolki: jelitowe, żółciowe (wątrobowe), nerkowe. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się hepatolog, nefrolog bądź pediatra, w zależności od rodzaju problemu.

Kolka żółciowa

Kolką żółciową nazywamy napadowy ostry ból brzucha, występujący w przebiegu kamicy pęcherzyka żółciowego. Objaw ten dotyczy aż 33% pacjentów. Jego bezpośrednią przyczyną jest wzrost ciśnienia w pęcherzyku żółciowym, co z kolei jest spowodowane zamknięciem światła przewodu pęcherzykowego przez złogi. Kolka żółciowa ma określony, charakterystyczny przebieg – pojawia się nagle, najczęściej po spożyciu pokarmów bogatych w tłuszcze. Lokalizuje się w okolicy podżebrowej prawej lub w środkowej części nadbrzusza. U niektórych osób może promieniować w kierunku łopatki, nie jest to jednak stałe. Utrzymuje się kilka godzin, po czym samoistnie zanika.

Kolka nerkowa

Kolka nerkowa jest najbardziej charakterystycznym objawem kamicy nerkowej – choroby spowodowanej obecnością w drogach moczowych nierozpuszczalnych złogów. Powstają one wskutek wytrącania się substancji chemicznych zawartych w moczu, gdy ich stężenie przekroczy próg rozpuszczalności. Kolka nerkowa to silny, ostry ból, powstający w momencie, gdy złóg przemieszcza się w kierunku moczowodu. Moczowody są wąskie i dobrze unerwione, zatem mozolne przeciskanie się złogu powoduje dolegliwości.

Ból w przebiegu kolki nerkowej lokalizuje się w okolicy lędźwiowej i przemieszcza się w kierunku spojenia łonowego, zewnętrznych narządów rodnych i wewnętrznej powierzchni ud, może przy tym promieniować. Przy zablokowaniu cewki moczowej odczuwa się go także w okolicy spojenia łonowego. Napady kolki nerkowej mają tendencję do powtarzania się na przestrzeni lat, np. w odstępach kilkumiesięcznych. Okres międzynapadowy jest bezobjawowy. Objawami towarzyszącymi kolce nerkowej są: nudności i wymioty, zlewne poty, bladość skóry, parcie na mocz, dreszcze, gorączka.

Kolka jelitowa

Kolka jelitowa jest najbardziej charakterystyczna u niemowląt. To jedno z najczęstszych zaburzeń przewodu pokarmowego występujących u dzieci w początkowym okresie życia, najczęściej między 2. a 4. miesiącem życia. Zgodnie z przyjętą definicją jest to stan nasilonego niepokoju i niedającego się ukoić płaczu, na ogół obserwowany w godzinach wieczornych. Przyczyny powstawania kolki niemowlęcej wciąż nie są do końca znane. Sugeruje się, że na jej wystąpienie mogą wpływać:

• nadmierne gromadzenie się gazów w jelitach;
• zaburzenia motoryki żołądkowo-jelitowej wskutek niedostatecznego rozwinięcia układu pokarmowego i układu nerwowego;
• nadwrażliwość na białko zawarte w mleku lub na laktozę;
• zaburzenia mikrobioty przewodu pokarmowego;
• czynniki hormonalne;
• przestymulowanie układu nerwowego dziecka.

W trakcie ataku kolki niemowlęcej występują napadowe zaczerwienienie i zachmurzenie twarzy oraz podkurczanie nóżek. Niedługo po tym do obrazu klinicznego dołącza głośny płacz, który ustaje samoistnie po kilku minutach. Może nastąpić oddanie zielonego, śluzowego stolca z jednoczesnym wydaleniem gazów jelitowych i chwilowym uspokojeniem dziecka.

Kolka – diagnostyka

Kolek niemowlęcych na ogół nie poddaje się diagnostyce. Natomiast aby ocenić stan moczowodów, nerek oraz przewodów żółciowych najczęściej wykonuje się tomografię komputerową bądź USG jamy brzusznej. Należy pamiętać, że nie diagnozuje się objawu, lecz chorobę, która go wywołała. Tym samym w przypadku kolki nerkowej diagnostyka będzie opierać się na USG uwidaczniającym złogi oraz badaniach laboratoryjnych (enzymy wątrobowe, ALT, AST, ALP, GGTP oraz stężenie bilirubiny).

Leczenie kolki

Stosuje się leczenie przyczynowe, jeśli jest to możliwe. W przypadku kolki niemowlęcej zastosowanie znajdują delikatne masaże brzuszka i ćwiczenia nóżek, zalecone przez pediatrę herbatki ziołowe, ciepłe okłady na brzuszek oraz ciepła kąpiel. Przy kolce nerkowej leczy się kamicę nerkową, a więc wdraża się farmakoterapię rozkurczającą, przeciwzapalną i przeciwbólową. Kluczowe znaczenie ma tutaj dieta. Zaleca się stosowanie diety mleczno-jarskiej, alkalizującej mocz. Z kolei przy kolce żółciowej również stosuje się farmakoterapię, zwykle leki rozkurczowe takie jak drotaweryna i hioscyna. W codziennej diecie należy unikać potraw tłustych i ciężkostrawnych.

Koenzym Q10 (100 mg) bioalgi
Koenzym Q10, który Państwu oferujemy pozyskiwany jest przy użyciu naturalnego procesu fermentacji. Jest to czysty izomer trans, w 100% naturalny i identyczny jak Koenzym Q10 występujący w naszym organizmie, dzięki czemu bardzo wysokiej biodostępności.
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
2. Rurarz A., Ratajczak K., Feleszko W., Kolki niemowlęce, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 12/2016.
3. Opielak G., Petit V., Tsyganok M., Piotrkowicz J., Szeszko Ł., Kolka żółciowa jako problem w szpitalnym oddziale ratunkowym, Hygeia Public Health, 47/2012.