Hipoteloryzm

Aktualizacja: 10 grudnia 2023

Hipoteloryzm (inaczej: hypoteloryzm, łac. hipotelorismus) to pojęcie stosowane w odniesieniu do zmniejszenia odległości między dwoma parzystymi, symetrycznymi narządami. Może mylić się z hiperteloryzmem, co odnosi się jednak do innego problemu zdrowotnego. Większości przypadków hipoteloryzmu się nie leczy.

Hipoteloryzm a hiperteloryzm

Choć oba pojęcia brzmią podobnie, znacznie się od siebie różnią i dotyczą zupełnie różnych zjawisk. O ile hipoteloryzm wskazuje na zmniejszenie odległości pomiędzy dwoma parzystymi narządami (najczęściej gałkami ocznymi), o tyle hiperteloryzm odnosi się do zwiększenia tej odległości. Hiperteloryzm może stanowić izolowaną anomalię bądź może wchodzić w skład zespołów chorobowych. Zdarza się, jednak dużo rzadziej, że rozwija się wtórnie jako następstwo urazu twarzy. Anomalię tę po raz pierwszy opisał w 1924 roku David Greig. Istnieje kilka teorii tłumaczących powstanie tej patologii.

Hipoteloryzm – przyczyny

Hipoteloryzm może dotyczyć każdego parzystego narządu (np. brodawek sutkowych, nerek, uszu itd.), jednak zdecydowanie najczęściej odnosi się do gałek ocznych, co mierzy się odległością między źrenicami. Oczny hipoteloryzm może pojawić się w przebiegu:

• zespołu Patau – trisomia chromosomu 13;
• holoprozencefalii – ciężka wada wrodzona polegająca na malformacji przodomózgowia i środkowej części twarzy;
• zespołu pojedynczego środkowego siekacza szczęki – kompleks wad wrodzonych, na który składają się mnogie wady głównie środkowych części ciała;
• zespołu Warkany’ego – trisomia chromosomu 8;
• trisomii 9 – rzadka choroba, w konsekwencji której większość dzieci umiera jeszcze na etapie życia płodowego;
• FAS – płodowego zespołu alkoholowego.

Wąskie rozstawienie gałek ocznych (a także innych parzystych narządów) jest więc konsekwencją różnego rodzaju mutacji genetycznych. Ich przyczyny wciąż nie zostały poznane – nie wiadomo, dlaczego u niektórych dzieci dochodzi do anomalii anatomicznych, zaś u innych nie.

Hipoteloryzm – objawy

Hipoteloryzm może być nieznaczny i nie występować wskutek wad wrodzonych czy zespołów chorobowych. Wówczas nie ma większego znaczenia medycznego poza obniżeniem estetyki symetrii wyglądu (w przypadku hipoteloryzmu ocznego). Silny hipoteloryzm daje jednak wiele problemów zdrowotnych, od braku możliwości prawidłowego widzenia, po silne bóle głowy i zaburzenia anatomiczne w obrębie mózgowia.

Hipoteloryzm – diagnostyka i leczenie

Hipoteloryzm oczny diagnozuje się na podstawie obserwacji pacjenta – widać go natychmiast. Można jednak zmierzyć odległość między źrenicami i porównać ją z wartościami osób zdrowych w tym samym wieku i o tej samej budowie. W przypadku innych narządów, np. wewnętrznych, hipoteloryzm obserwuje się na zdjęciach RTG lub obrazie tomografii komputerowej. Ważne jest także, aby znaleźć przyczynę problemu. W tym celu wykonać można badania genetyczne, w zależności od podejrzeń lekarza.

Bardziej zaawansowane przypadki hipoteloryzmu można leczyć chirurgicznie, jednak przy występowaniu niedowidzenia szanse na przywrócenie wzroku są nikłe. Celem jest głównie poprawa estetyki twarzy. Mniej zaawansowane przypadki pozostawia się do obserwacji, zalecając regularne kontrole okulistyczne. Jeśli pojawiają się wady wzroku w związku z omawianym problemem, można rozważyć noszenie okularów korekcyjnych (w zależności od wady).

Omega 3 – czysty roślinny olej z Pachnotki zwyczajnej
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Bryl A., Mrugacz M., Othman J., Bakunowicz-Łazarczyk A., Hiperteloryzm jako wspólny objaw wielu zespołów uwarunkowanych genetycznie, Magazyn Lekarza Okulisty, 7/2013.
2. Larysz D., Zaburzenia rozwoju mowy dzieci z nieprawidłowościami w budowie czaszki, Logopedia Silesiana, 1/2012.