Diplegia

Diplegia (inaczej: paraliż poprzeczny) dotyczy porażenia obu kończyn wskutek uszkodzenia rdzenia kręgowego. Może zatem dotyczyć zarówno kończyn dolnych, jak i kończyn górnych. Taki stan wymaga intensywnej rehabilitacji ruchowej prowadzonej pod okiem fizjoterapeuty neurologicznego.

Diplegia – przyczyny

Przyczyn diplegii może być wiele. Przeważnie jest ona konsekwencją uszkodzenia rdzenia kręgowego, np. wskutek upadku z wysokości, wypadku komunikacyjnego lub uprawiania sportów ekstremalnych. To także bardzo częsty przejaw dziecięcego porażenia mózgowego. Wówczas kończyny dolne są zajęte częściej niż kończyny górne. Diplegia może towarzyszyć także innych schorzeniom neurologicznym zarówno dzieci, jak i osób dorosłych czy seniorów.

Diplegia – objawy

Diplegia spastyczna w przebiegu mózgowego porażenia dziecięcego objawia się problemami z motoryką dużą, zwłaszcza z aktywnością związaną z kończynami dolnymi. Takie dzieci poruszają się w bardzo charakterystyczny sposób – na palcach, ze skurczonymi stopami i kolanami skierowanymi do wewnątrz. Bardzo często ta postać mózgowego porażenia dziecięcego występuje u noworodków urodzonych przedwcześnie. Mogą występować ponadto dodatkowe zaburzenia takie jak:

• upośledzenie słuchu;
• upośledzenie wzroku;
• upośledzenie mowy.

Rozwój umysłowy może być w granicach normy w dużym odsetku tych dzieci, rzadziej występuje padaczka i zaburzenia sfery emocjonalnej.

Diplegia w pozostałych przypadkach chorobowych i urazowych manifestuje się upośledzeniem czynności przeważnie kończyn dolnych, choć równie dobrze zaburzenie może dotyczyć kończyn górnych. Obserwuje się znacznie osłabienie siły mięśniowej, brak koordynacji i zdolności chodzenia lub wykonywania czynności manualnych w przypadku kończyn górnych.

Diagnostyka diplegii

Diplegię łatwo jest zdiagnozować. Wystarczy zbadać zdolności poruszania się pacjenta oraz wykonywania przez niego czynności manualnych. Zleca się test marszu lub prosi o wykonanie prostych zadań takich jak zapięcie guzików, zasznurowanie butów lub umieszczenie piłeczki wewnątrz kubka. Jednocześnie należy ocenić siłę mięśniową wg skali Lovetta oraz zakres ruchomości. Ocena koordynacji i równowagi może wiele powiedzieć o stanie układu nerwowego. Chcąc odnaleźć przyczynę diplegii w przypadku dzieci przeważnie wykonuje się diagnostykę w kierunku mózgowego porażenia dziecięcego, czym zajmuje się lekarz neurolog. Diagnoza następuje najczęściej pomiędzy 12. a 24. miesiącem życia i jest stawiana na podstawie objawów klinicznych. W diagnozie różnicowej należy wykluczyć choroby metaboliczne, neurogenetyczne, a także dyspraksję rozwojową.

Z kolei badaniami służącymi do oceny urazów rdzenia kręgowego jest tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny. Złotym standardem wciąż pozostaje jednak rezonans magnetyczny.

Diplegia – rehabilitacja

Nie ma sposobów na całkowite wyleczenie diplegii, jednak za pomocą rehabilitacji ruchowej można uzyskać satysfakcjonujący stopień samodzielności pacjenta. Podstawą są odpowiednio dobrane ćwiczenia – ich celem jest przede wszystkim wykształcenie prawidłowej biomechaniki ruchów, centralizacji w stawach oraz równowagi. Bazując na tych efektach, wzmacnia się siłę mięśniową, koryguje wady postawy lub chroni przed ich rozwojem. W razie konieczności rozluźnia się i rozciąga mięśnie przykurczone, które zaburzają harmonię narządu ruchu. Ćwiczenia powinny odbywać się na wielu płaszczyznach – w otwartym i zamkniętym łańcuchu kinematycznym, w wodzie, na nierównym podłożu. Mięśnie powinny bowiem otrzymywać różnego rodzaju bodźce.

Uzupełnieniem kinezyterapii są zabiegi fizykalne (np. laseroterapia, zabiegi z zakresu hydrolecznictwa, ciepłolecznictwo), jak również terapia manualna (mobilizacje stawów, kinesiotaping, masaże). Wraz z nabywaniem nowych umiejętności ćwiczenia stają się coraz bardziej urozmaicone.

Omega 3 – czysty roślinny olej z Pachnotki zwyczajnej
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Kułak P., Gościk E., Maciorkowska E., Śmigielska-Kuzia J., Mózgowe porażenie dziecięce – obraz kliniczny.
2. Kozubski W., Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2023.