Cykl bezowulacyjny jest zmorą wielu kobiet w dzisiejszych czasach, a na jego wystąpienie w dużej mierze wpływa współczesny styl życia, choć nie bez znaczenia pozostają też choroby, których częstotliwość wciąż znacznie wzrasta. W przebiegu takiego cyklu komórka jajowa nie uwalnia się i nie może zostać zapłodniona. To jedna z głównych przyczyn żeńskiej niepłodności w XXI wieku.
Spis treści
Co to jest cykl bezowulacyjny?
Każdy cykl miesiączkowy, w którego przebiegu nie pojawia się etap jajeczkowania, określa się mianem bezowulacyjnego. W jego trakcie nie następuje bowiem uwolnienie jajeczka, czyli komórki jajowej z tzw. dojrzałego pęcherzyka Graafa, a co się z tym wiąże – do tej komórki jajowej nie dotrą plemniki gotowe do jej zapłodnienia. W warunkach fizjologicznych do zapłodnienia dochodzi w bańce jajowodu około 14. dnia cyklu miesiączkowego, czyli podczas owulacji. Zapłodniona komórka jajowa przemieszcza się jajowodem, docierając do jamy macicy, gdzie się zagnieżdża. W dalszych tygodniach i miesiącach rozwijać się z niej będzie płód. Jeśli na etapie owulacji lub jeszcze przed nią pojawią się jakiekolwiek przeszkody (urazy, patologie, choroby, brak składników odżywczych, zaburzenia hormonalne), dochodzi do wystąpienia cyklu bezowulacyjnego.
Cykl bezowulacyjny – przyczyny
Najczęstsze patologiczne przyczyny cyklów bezowulacyjnych obejmują:
- zespół policystycznych jajników;
- endometriozę;
- torbiele i włókniaki jajników;
- urazy mechaniczne jajników, także jako powikłanie operacji ginekologicznych i w obrębie jamy brzusznej;
- choroby tarczycy, zwłaszcza niedoczynność tarczycy;
- choroby przysadki mózgowej;
- hiperandrogenizm;
- zespół Cushinga;
- depresję;
- wszelkiego rodzaju choroby endokrynologiczne.
Cykle bezowulacyjne mogą być także konsekwencją złych nawyków codziennych i nieodpowiedniego stylu życia. Są typowe dla kobiet intensywne trenujących (zawodowych sportowców), żyjących w bardzo silnym stresie, narażonych na kontakt z niektórymi substancjami chemicznymi, np. tlenkiem etylenu. Zagrożeniem jest też źle zbilansowana dieta, prowadząca do niedoboru składników odżywczych, a także do nadwagi i otyłości. Jeśli jednocześnie taka kobieta prowadzi siedzący tryb życia, jej narządy wewnętrzne nie są dostatecznie odżywione i dotlenione, co bezpośrednio przekłada się na jej płodność.
Choć nie jest to regułą, u większości dziewczynek w okresie dojrzewania cykle przebiegają bez uwolnienia komórki jajowej, czyli bez etapu jajeczkowania. Są to tzw. fizjologiczne cykle bezowulacyjne. Trwają średnio 3 lata od momentu wystąpienia pierwszej menstruacji, po czym ulegają normalizacji. Kolejny przykład cyklów bezowulacyjnych fizjologicznych to okres menopauzy, czyli okres przekwitania. Gdy stopniowo wygasa czynność hormonalna jajników u kobiet, co następuje średnio w okolicach 51. roku życia, cykle owulacyjne przeplatają się z tymi bezowulacyjnymi i jest to zjawisko całkowicie normalne.
Cykl bezowulacyjny – jak rozpoznać?
W przebiegu cyklów bezowulacyjnych nie pojawia się typowy ból owulacyjny w obrębie jajników. Temperatura ciała jest raczej stała przez całą długość cyklu, podczas gdy w warunkach fizjologicznych przy owulacji powinna być wyższa o około 0,5 stopnia Celsjusza. Nie zaobserwujemy również zmiany konsystencji, gęstości i koloru śluzu, który podczas owulacji staje się znacznie rzadszy i bardziej przezroczysty.
Diagnostyka cyklu bezowulacyjnego
Diagnostyką cyklów bezowulacyjnych zajmuje się lekarz ginekolog, a dotyczy to zwłaszcza kobiet, które starają się o potomstwo. Wykonuje się tzw. monitoring owulacji za pomocą USG, a także kieruje pacjentkę na badania krwi. Podstawą jest ocena stężenia hormonów płciowych i hormonów tarczycy, ale również sprawdza się poziom odżywienia organizmu, morfologię krwi, mocz i wiele innych parametrów.
Cykl bezowulacyjny – leczenie
W pierwszej kolejności kobieta zmagająca się z cyklami bezowulacyjnymi powinna zmienić swój styl życia, wprowadzając do niego właściwe nawyki, m.in. zdrową i zbilansowaną dietę, suplementację, systematyczną aktywność fizyczną o umiarkowanej intensywności, czas na relaks każdego dnia. Jeśli udało się zidentyfikować przyczynę takiego stanu, dąży się do jej wyeliminowania, np. chirurgicznie usuwając torbiele lub farmakologicznie lecząc zaburzenia gospodarki hormonalnej. Ważna jest normalizacja masy ciała pacjentki. Lekarz może natomiast zaproponować stymulację owulacji. Polega ona na systematycznym przyjmowaniu określonych leków hormonalnych.
Spirulina w tabletkach (100% naturalna)Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Radwan M., Zamkowska D., Wójcik D., Ziółkowski T., Stymulacja owulacji, Ginekologia i Perinatologia Praktyczna 2017 Tom 2, nr 1, strony 1-8.
- Bręborowicz G., Położnictwo i Ginekologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2020.
Zostaw komentarz