Kolagen do picia
Kolagen do picia

Aktualizacja: 10 czerwca 2024

Wierzbówka kiprzycaWierzbówka kiprzyca (łac. Chamaenerion angustifolium) jest rośliną miododajną wyróżniającą się estetycznymi, fioletowymi kwiatkami. Ceni się ją również w ziołolecznictwie ze względu na swoje właściwości moczopędne. Dawniej znajdowała znacznie więcej zastosowań, aktualnie uznaje się ją najczęściej za chwast rosnący w dużych ilościach na łąkach i przydrożach.

Wierzbówka kiprzyca – charakterystyka

Wierzbówka kiprzyca to roślina należąca do rodziny wiesiołkowatych. Jej nazwa pochodzi od charakterystycznych, podłużnych liści, które swoim wyglądem przypominają liście wierzby. Naturalnie i dziko rośnie na terenach okołobiegunowych, głównie w Azji, Europie i Ameryce Północnej. W Polsce spotkać ją można praktycznie w każdej części Polski, a uznawana jest za powszechny chwast. Wzrasta do wysokości 150 cm – łodygi są proste, sztywne, wzniesione. Mogą przybierać delikatnie czerwone zabarwienie. W szczytowym gronie wyrastają przyjemne dla oka, fioletowe kwiaty o średnicy 2-4 cm, u których nasady znajdują się miodniki. Roślina ta jest niezwykle lubiana przez pszczoły. Szacuje się, że z 1 ha zajętej przez nią powierzchni pszczoły wytwarzają około 600 kg miodu.

Wierzbówka kiprzyca jest rośliną synantropijną. Rośnie na skrajach lasów, wiatrołomach, porębach, żwirowiskach, terenach kolejowych, nieużytkach, przydrożach. Preferuje żyzne, próchnicze gleby zasobne w azot, przez co bywa wykorzystywana jako wskaźnik jakości gleby. Rośnie bardzo szybko i silnie konkuruje z innymi roślinami o wodę czy słońce, dlatego jest niepożądana na terenach uprawnych, a nawet w przydomowych ogródkach, gdzie w krótkim czasie zasłoni inne kwiaty.

Wierzbówka kiprzyca – działanie

Ziele wierzbówki kiprzyca pozytywnie wpływa na układ moczowy, ponieważ działa moczopędnie. Oczyszcza drogi moczowe z patogenów i przyczynia się do detoksykacji całego organizmu. Udowodniono, że wspomaga wypłukiwanie osadu z nerek i moczowodów, np. w przebiegu piasku w nerkach. Mężczyźni mogą stosować jej napary przy problemach z prostatą. Można stosować ją także bezpośrednio na skórę, ponieważ przeciwdziała przerostowi naskórka, przywraca jego gładkość i wspomaga walkę z łupieżem. Wierzbówka kiprzyca znana jest głównie z wysokiej zawartości witaminy C i witaminy A. Większość swoich właściwości leczniczych zawdzięcza jednak obecności związków takich jak:

Dawniej wierzbówkę kiprzyca stosowano jako namiastkę herbaty (głównie na terenie Anglii i Rosji), a młode liście i pędy spożywano jako warzywo. Aktualnie żadnych części rośliny już się nie zjada. Z jej puchu kielichowego wykonywano również knoty do świec, co w dzisiejszych czasach także nie jest już praktykowane.

Wierzbówka kiprzyca – zastosowanie

Najczęściej z liści wierzbówki kiprzycy przyrządza się napary. Wystarczy 2 łyżki suszonego ziela zalać szklanką wrzącej wody, a następnie odstawić na 15-20 minut do zaparzenia. Po przecedzeniu napar nadaje się do picia, choć można nasączać nim gazę jałową i stosować w formie okładów. Przy rozległych zmianach skórnych napar bywa wykorzystywany jako dodatek do kąpieli, natomiast przy problemach z układem moczowym można wykonywać z niego nasiadówki. Najskuteczniej na drogi moczowe działa jednak od wewnątrz.

Wierzbówka kiprzyca – przeciwwskazania

Przeciwwskazaniami do stosowania wierzbówki kiprzycy są:

  • ciąża i okres karmienia piersią;
  • nadwrażliwość na roślinę (przed użyciem zaleca się wykonanie próby uczuleniowej na zgięciu łokcia).

Przy zaawansowanych, niewyrównanych chorobach przewlekłych najlepiej skonsultować się z lekarzem, choć nie ma przeciwwskazań bezwzględnych do stosowania tej rośliny. Uznawana jest za bezpieczną, choć ze względów bezpieczeństwa nie należy przekraczać dziennych dawek zalecanych przez specjalistów.

Polecane produkty

Bio Acerola C - 100% naturalna witamina C
Acerola od bioalgi to w pełni naturalny (organiczny) i bez żadnych dodatków produkt. Wytwarzany jest z owoców wiśni Acerola, na ściśle kontrolowanej, ekologicznej uprawie, z zachowaniem najwyższych standardów jakościowych.
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

  1. Eisenreich W., Handel A., Zimmer U., Rozpoznawanie roślin i zwierząt. Warszawa: Elipsa, 2005.
  2. Hasik J., Lutomski J., Ziołolecznictwo w chorobach wewnętrznych. Racjonalny poradnik dla lekarzy i farmaceutów, Wydawnictwo Borgis, Warszawa 2000.
Zioła i leczenie naturalnymi sposobami
Zioła i leczenie naturalnymi sposobami