Potas – kiedy przyjmować, a kiedy przerwać suplementację

Aktualizacja: 21 kwietnia 2021

Potas jest jednym z najważniejszych elektrolitów. Choć ten pierwiastek nie odgrywa szczególnie dużej roli budulcowej, bez niego komórki naszego organizmu bardzo szybko obumarłyby. Wszystko dlatego, że jest on niezbędny do regulacji gospodarki wodnej i regulacji zakwaszenia.

Potas i jego wpływ na organizm

Potas jest w organizmie antagonistą sodu. Oznacza to, że jego stężenia nie można rozpatrywać jedynie jako pojedynczej wartości, ale należy zawsze rozważać je w relacji do stężenia sodu. Jeśli następuje zwiększenie wydalania lub zmniejszenie przyswajania potasu, a w konsekwencji spada stężenie kationów potasowych w osoczu, pojawia się równocześnie problem nadmiaru sodu. W takiej sytuacji bez typowych objawów hipokalemii zwiększy się ryzyko zachorowania na wiele chorób. Np.: nadciśnienie, miażdżycę, różne choroby nerek, a także ryzyko zawału mięśnia sercowego oraz udaru mózgu.

Suplementy mineralne zawierające spore dawki potasu przyjmowane są przede wszystkim w chorobach skóry. Szczególnie przy zmianach trądzikowych można zaobserwować pozytywne efekty przyjmowania tego pierwiastka. Dzięki potasowi można również zmniejszyć suchość skóry. Wszystko dlatego, że jest on (wraz z sodem) odpowiedzialny za zjawisko depolaryzacji błon komórkowych, które jest między innymi podstawą przewodzenia impulsów nerwowych. Należy więc zadbać o odpowiednią podaż tego pierwiastka w okresie wytężonej pracy, zarówno psychicznej jak i fizycznej. W tym drugim przypadku jest to o tyle ważne, że spadek potencjału błony komórek nerwowych może doprowadzić także do zmniejszenia efektywnej siły mięśni, a w konsekwencji do większej męczliwości.

Potas – niezależnie od stężenia tego pierwiastka w osoczu – zaleca się przyjmować także w chorobach przebiegających z podwyższeniem stężenia sodu. Zwiększenie w takiej sytuacji podaży potasu powoduje zwiększenie wydalania sodu. W konsekwencji zamiast bardzo wysokiej nadwyżki sodu, organizmowi powoli przywraca się stan równowagi. Krótkotrwały nadmiar obu pierwiastków jest dla organizmu mniej szkodliwy niż długotrwały wzrost stężenia tylko jednego z nich, aczkolwiek decyzję o rozpoczęciu takiej terapii należy zawsze podejmować wspólnie z lekarzem lub dietetykiem, ponieważ istnieje kilka przeciwwskazań do takiego postępowania, w tym między innymi stan nerek.

Niedobór potasu

Ogólnym wskazaniem fizjologicznym do przyjmowania suplementów zawierających potas jest wiek od 50 lat w górę. W tym okresie znacząco zmniejsza się przyswajanie niektórych minerałów przez organizm, a jego negatywnym efektom można przeciwdziałać właśnie poprzez zwiększenie podaży. U osób starszych i w podeszłym wieku, niedobory potasu objawiają się nie tylko zmęczeniem lub niemal całkowitym odrętwieniem, ale także powodują zmiany rytmu pracy serca (arytmię). Ponadto znacząco zwiększają ryzyko wystąpienia epizodu nagłego zatrzymania pracy serca (NZS). U osób młodszych – ze względu na lepszą przyswajalność potasu z przewodu pokarmowego – objawy te nie nasilają się aż do tego stopnia. W efekcie często przebiegają bez widocznych objawów, co jednak nie oznacza, że niedobór nie wywołuje zmian w funkcjonowaniu ustroju.

Jeśli obserwujesz objawy takie jak:

• częste wymioty;
• biegunki;
• skłonność do anoreksji lub bulimii;
• objawy niewydolności nerek;
• ogólne osłabienie lub odrętwienie.

mogą to być sygnały świadczące o dość zaawansowanym niedoborze potasu i w takiej sytuacji wskazane jest przyjmowanie suplementów tego pierwiastka. Jednocześnie jednak należy pamiętać, że potas jest tylko jedną z wielu substancji wchłanianych przez organizm. W związku z tym wybrane leki mogą powodować zmniejszenie przyswajalności tego pierwiastka. Znane są także przypadki hamowania działania terapeutycznego leków przez suplementy potasu. Z tego właśnie powodu w czasie kuracji antybiotykowej penicyliną, lekami zawierającymi kolchicynę, sterydy lub wyciągi z naparstnicy należy suplementację skonsultować z lekarzem.

Potas w suplementach diety

W wielu przypadków chorobowych zalecana będzie zwiększona suplementacja potasu. Niekiedy jednak lekarz może zasugerować przerwanie suplementacji, jeśli miałaby on opóźnić wystąpienie efektów terapeutycznych leków. Środki lecznicze z grupy OTG (wydawanych bez przepisu lekarza) nie wpływają znacząco na metabolizm potasu ani efektywność leczenia. Dlatego w tych przypadkach, nie licząc bardzo nielicznych przeciwwskazań, nie należy zmieniać dawkowania potasu.

Rzecz jasna nie każdy niedobór potasu trzeba od razu suplementować. Wiele składników codziennej diety zawiera spore dawki tego pierwiastka, np. ziemniaki i sok pomarańczowy. Jeśli jednak niedobór będzie powtarzał się cyklicznie lub przejdzie w formę ciągłą, wtedy nie należy polegać wyłącznie na zróżnicowanej diecie i należy suplementować potas.

Zobacz również: W czym jest potas – naturalne źródła.

Jeśli zauważyłeś u siebie jakieś niekorzystne objawy mogące świadczyć o niedoborach potasu, zdecyduj się na suplementację. Obniżenie stężenia potasu ma bardzo poważne konsekwencje biologiczne, więc nie warto ryzykować poważnymi chorobami. Nawet wysokiej klasy preparaty z potasem są stosunkowo tanie, dlatego Twoje zdrowie na pewno się poprawi, a nie będziesz musiał wydać na tę terapię zbyt wiele. Rozważ także możliwość stosowania alg Spirulina i Chlorella, które także zawierają znaczną ilość potasu.

Spirulina w tabletkach (100% naturalna)
Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...

Chlorella w tabletkach z rozerwaną ścianą komórkową
Chlorella posiada właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybiczne nie wpływając przy tym na florę fizjologiczną. Bardzo dokładnie usuwa toksyny z organizmu ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Kuźniar-Placek J., Jaroszyński A., Hiperkalemia – jak ustrzec przed nią pacjenta? Opis przypadku, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 2/2016.
2. Franek E., Kokot F., Hipokaliemia, Choroby serca i naczyń, 4/2006.
3. Chamienia A., Gospodarka potasowa – podstawy teoretyczne i codzienna praktyka lekarska, Choroby Serca i Naczyń, 2/2004.
4. Grober U., Mikroskładniki odżywcze, Wydawnictwo MedPharm, Wrocław 2010.