Miód wrzosowy

Aktualizacja: 5 października 2020

Miód wrzosowy to jeden ze smaczniejszych, jednak wciąż mało popularnych miodów pszczelich. Powstaje z nektaru kwiatów wrzosu zwyczajnego. Na terenie Polski te niewielkie krzewinki występują na terenach suchych, w obrębie lasów sosnowych oraz brzozowych. Czas kwitnienia przypada na okres między lipcem a październikiem, wówczas można poszukiwać najlepszych miodów wrzosowych.

Jak wygląda miód wrzosowy?

Miód wrzosowy jest stosunkowo łatwy do rozpoznania, ponieważ charakteryzuje się herbacianym, ciemniejszym zabarwieniem i galaretowata strukturą. Szybko ulega krystalizacji, uzyskując przy tym zabarwienie od żółtopomarańczowego po brunatnoczerwony.

W smaku miód ten jest jednocześnie lekko słodki i lekko goryczkowy. Jedną z najbardziej typowych cech produktu jest bardzo intensywny zapach wrzosu.

Zobacz również: Miód spadziowy.

Skład miodu wrzosowego

Miód wrzosowy jest bogaty w składniki odżywcze takie jak:

• witaminy – głównie A, B2, B6, PP;
• minerały – łatwo przyswajalne żelazo, wapń, potas, chlor, sód, magnez;
• flawonoidy – przede wszystkim kemferol i apigenina;
• aminokwasy;
• acetylocholina;
• węglowodany – fruktoza, glukoza.

Tak bogaty skład sprawia, że miód wrzosowy znajduje wiele zastosowań w terapiach wspomagających leczenie wielu schorzeń i dolegliwości.

Właściwości zdrowotne miodu wrzosowego

Miód wrzosowy wykazuje silne właściwości antyoksydacyjne. Dzięki obecności sporej ilości związków polifenolowych, jest w stanie skutecznie zmniejszać nadmiar wolnych rodników tlenowych w organizmie i tym samym likwidować stres oksydacyjny. Powszechnie wiadomo, że stres oksydacyjny jest istotnym czynnikiem ryzyka chorób cywilizacyjnych, takich jak miażdżyca, nadciśnienie, depresja, otyłość, nowotwory czy schorzenia neurodegeneracyjne. Szacuje się, że w 100 g miodu wrzosowego znajduje się średnio 2,64 mg substancji o działaniu przeciwutleniającym.

Wykazano, że miód wrzosowy może zmniejszać nasilenie objawów następujących chorób:

• schorzenia nerek (w tym miedniczek nerkowych);
• choroby układu moczowego i gruczołu krokowego;
• problemy z oddawaniem moczu;
• obrzęki;
• kamica nerkowa;
• trądzik pospolity;
• przewlekłe zaparcia.

Omawiany rodzaj miodu cechuje się stosunkowo niskim indeksem glikemicznym, w związku z czym jego kontrolowane spożycie jest możliwe przez osoby chore na cukrzycę typu 2.

Istotne znaczenie miód wrzosowy odgrywa w przy wspomaganiu terapii schorzeń układu oddechowego i układu pokarmowego. Wykazano, że może przyczyniać się do leczenia długotrwałego zapalenia śluzówki jamy ustnej, gardła i migdałków podniebiennych. W kontekście układu pokarmowego działa antybakteryjnie i przeciwzapalnie. Dzięki temu zmniejsza stany zapalne żołądka i jelit oraz regeneruje mikroflorę jelitową podczas zaparć czy biegunek. Może być idealnym uzupełnieniem diety osób niedożywionych i z niedoborami składników odżywczych, gdyż poprawia trawienie i wchłanianie tych składników.

Na końcu warto wspomnieć, że miód wrzosowy usprawnia podstawową przemianę materii, ponieważ likwiduje toksyczne produkty jej przemiany oraz poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych w obrębie nerek usprawnia diurezę.

Zobacz również: Cynamon i miód – lecznicza mieszanka.

Jak stosować miód wrzosowy?

Miód wrzosowy jest bardzo ceniony nie tylko ze względu na swoje właściwości zdrowotne, ale również nietypowy smak i zapach. Można go spożywać bezpośrednio ze słoika, np. smarując nim kromkę chleba, a także dodawać do różnych potraw, np. sałatek owocowych lub warzywnych, pieczeni czy duszonych mięs. Podstawą spożywania wszystkim miodów jest dodawanie ich do herbaty – szczególnie okresem jesienno-zimowym, gdy odporność spada, a człowiek podświadomie szuka rozgrzewających dań i napojów. Wykorzystując miód do herbaty czy kawy należy jednak pamiętać, aby napój miał mniej niż 40 stopni Celsjusza podczas dodawania miodu. Przy wyższych temperaturach wiele cennych właściwości ulegnie obniżeniu.

Miód wrzosowy – ze względu na jego antybakteryjne i odżywcze właściwości – można wykorzystywać do przygotowywania domowych kosmetyków. Z powodzeniem można dodać odrobinę do kefiru i tak przygotowaną mieszankę nałożyć na włosy lub na twarz. Stosowanie zewnętrzne miodu wrzosowego jest szczególnie popularne wśród osób z trądzikiem pospolitym.

Bibliografia

1. Majewska E., Drużyńska B., Derewiaka D., Ciecierska M., Wołosiak R., Fizykochemiczne wyróżniki jakości wybranych miodów nektarowych, Bromatologia i Chemia Toksykologiczna, 3/2015.
2. Bąkowska M., Janda K., Właściwości prozdrowotne wybranych miodów, Pomeranian Journal of Life Sciences, 3/2018.
3. Jasicka-Misiak I., Kafarski P., Chemiczne markery miodów odmianowych, Wiadomości chemiczne, 65/2011.
4. Dezmirean D., Marghitas L., Fit N., Chirila F., Gherman B., Margaoan R., Aurori A., Bobis O., Antibacterial Effect of Heather Honey (Calluna vulgaris) against Different Microorganisms of Clinical Importance, Bulletin UASVM Animal Science and Biotechnologies, 1/2015.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...