Galantamina

Aktualizacja: 21 maja 2024

Galantamina (łac. galantaminum) to organiczny związek chemiczny będący alkaloidem izochinolinowym i jednocześnie inhibitorem acetylocholinoesterazy. Naturalnie można go znaleźć w niektórych roślinach, głównie w cebulkach przebiśniegów. Jest wykorzystywany w medycynie m.in. jako lek zwiększający napięcie mięśni szkieletowych.

Galantamina – charakterystyka

Galantamina jest organicznym związkiem chemicznym o wzorze sumarycznym C17H21NO3 i masie molowej 287,35 g/mol. W medycynie wykorzystywana jest jako III-rzędowy alkaloid będący wybiórczym, odwracalnym, kompetycyjnym inhibitorem acetylocholinoesterazy oraz allosterycznym modulatorem receptora nikotynowego. W warunkach naturalnych w największych ilościach występuje w cebulkach przebiśniegów – ozdobnych roślin wyróżniających się pięknymi, białymi, pojedynczymi kwiatkami.

Galantamina – działanie

Galantamina wykazuje silny wpływ na organizm człowieka, dlatego znalazła zastosowanie w ziołolecznictwie i medycynie, również w dzisiejszych czasach. Działa parasympatykomimetycznie, co oznacza, że:

• zwiększa napięcie mięśni szkieletowych;
• wywołuje skurcz oskrzeli;
• potęguje wydzielanie potu przez gruczoły potowe;
• stymuluje produkcję soków żołądkowych i tym samym poprawia trawienie;
• zwęża źrenice;
• bierze udział w przekazywaniu impulsów nerwowych w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym;
• nasila aktywność układu cholinergicznego.

Stosowana u osób zdrowych poprawia pamięć i koncentracje, jednak takie zastosowanie nie jest powszechnie zalecane ze względu na ryzyko skutków ubocznych. Galantaminę należy podawać wyłącznie pacjentom chorym. Lek zawsze stosuje się zgodnie z zaleceniami lekarza, zabronione jest samodzielne zwiększanie dawek lub ich pomijanie. Galantamina jest dostępna wyłącznie na receptę.

Galantamina – wskazania

Lek ten stosuje się przede wszystkim w objawowym wspomagającym leczeniu chorób neurologicznych nerwowo-mięśniowych i rdzenia kręgowego, m.in. w chorobie Alzheimera oraz w różnych postaciach otępienia. Inne, nieco rzadsze zastosowanie, obejmuje również leczenie pooperacyjnej atonii pęcherza moczowego i/lub jelit.

Galantamina – przeciwwskazania i skutki uboczne

Galantamina może powodować nudności (nawet u ¼ pacjentów) i biegunkę – te działania niepożądane są dość częste i wiążą się ze zwiększaniem stężenia acetylocholiny przez lek. Inne skutki uboczne, występujące u więcej niż 1 na 100 pacjentów, to: utrata apetytu i jadłowstręt, depresja, halucynacje, drżenia mięśni, bóle głowy, nadmierna senność, spadek częstości pracy serca, nadciśnienie tętnicze, bóle brzucha, niestrawność, nadmierna potliwość ciała, bolesne skurcze mięśni oraz uczucie przewlekłego zmęczenia.

Nie należy podawać pacjentom galantaminy w następujących przypadkach:

• padaczka;
• astma oskrzelowa;
• nadmierna aktywność ruchowa;
• ciężka niewydolność nerek lub wątroby;
• niewydolność mięśnia sercowego;
• choroba niedokrwienna serca;
• bradykardia;
• blok przedsionkowo-komorowy;
• uczulenie na którąkolwiek substancję aktywną leku;
• ciąża i okres karmienia piersią.

Wszelkie jednocześnie przyjmowane leki należy zgłosić lekarzowi, ponieważ mogą one wyraźnie nasilać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych przy przyjmowaniu galantaminy. Są to przede wszystkim: leki przeciwarytmiczne lub przeciwnadciśnieniowe, leki blokujące receptor β-adrenergiczny, antybiotyki, leki przeciwdepresyjne czy rytonawir wykorzystywany przy leczeniu AIDS. Galantamina może wywoływać zaburzenia widzenia, zawroty głowy i senność, dlatego podczas leczenia niewskazane jest kierowanie pojazdami mechanicznymi lub obsługa maszyn. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z niedrożnością dróg moczowych oraz po niedawnym wycięciu gruczołu krokowego.

Koenzym Q10 (100 mg) bioalgi
Koenzym Q10, który Państwu oferujemy pozyskiwany jest przy użyciu naturalnego procesu fermentacji. Jest to czysty izomer trans, w 100% naturalny i identyczny jak Koenzym Q10 występujący w naszym organizmie, dzięki czemu bardzo wysokiej biodostępności.
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Nivalin, 2,5 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań, Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta.
2. Danysz A., Buczko W., Kompendium farmakologii i farmakoterapii, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2016.