Aktualizacja: 23 czerwca 2022
Glin (łac. aluminium) jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych pierwiastków na planecie – występuje w powietrzu, glebie czy wodzie. Jego zawartość w skorupie ziemskiej wynosi aż 8% ogólnej masy pierwiastków. Glin oznacza się symbolem Al, należy do 13 grupy układu okresowego. Został odkryty w 1825 roku przez duńskiego naukowca. Dla ludzkiego organizmu jest on toksyczny.
Charakterystyka glinu
Glin jest srebrzystobiałym metalem o niebieskawym odcieniu. Cechuje się wysoką kowalnością i ciągliwością. Jednocześnie jest jednym z najlepszych przewodników ciepła czy prądu elektrycznego. Bez większych trudności można go sklejać, spawać, nitować, odlewać czy emaliować. W temperaturze około 600 stopni Celsjusza staje się kruchy, przez co można go sproszkować. Zarówno tlenek jak i wodorotlenek glinu wykazują właściwości amfoteryczne, co oznacza, że mogą reagować z kwasami jak i zasadami.
Glin w przyrodzie
Glin można znaleźć we wszystkich wodach naturalnych i wodociągowych – zarówno w formie rozpuszczalnej, jak i nierozpuszczalnej. Związki glinu w środowisku wodnym wykazują zróżnicowany stopień toksyczności, zależny od odczynu wody. Duże stężenie glinu przy niskim pH wody jest główną przyczyną ścięcia ryb. Glin ma tendencję do kumulowania się w organizmie ludzi i zwierząt pijących wodę z jego związkami. Bardzo dużymi stężeniami glinu mogą się odznaczać rośliny gleb kwaśnych. Przykładem takiej rośliny jest choćby herbata, która akumuluje w liściach ogromne ilości tego pierwiastka. Wyróżnić warto także niektóre przyprawy np. majeranek, tymianek, kminek. Przyprawy spożywamy jednak w niewielkich ilościach, w przeciwieństwie do herbaty, która przez wielu ludzi jest głównym napojem dnia.
Zawartość glinu w powietrzu zależy od pory roku, pogody czy wiatru. Na jest podwyższoną zawartość wpływ mają ponadto spaliny samochodowe, emisje dymów z hut i fabryk czy spalanie w piecach. W glebach glin jest natomiast podstawowym składnikiem większości minerałów pierwotnych i wtórnych, które w środowisku kwaśnym ulegają rozkładowi, uwalniając go do profilu glebowego. Najaktywniejsze procesy zachodzą przy pH 4,0–4,5. Zawartość glinu w glebie jest zmienna i zależy od rodzaju skały macierzystej oraz od typu gleby.
Należy pamiętać, że nadmiar glinu w roślinach konsumpcyjnych stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi oraz zwierząt. Toksyczne działanie tego pierwiastka polega na hamowaniu wzrostu i zniekształcaniu korzeni roślin, zaburzeniu pobierania i transportu składników pokarmowych, zmniejszeniu przyrostu masy. Ponadto może doprowadzić do zmian w genotypach.
Glin w przemyśle
Znaczenie glinu w wielu gałęziach przemysłu wciąż rośnie. Jego obecność można znaleźć w wyrobach codziennego użytku, przewodach elektrycznych, foliach aluminiowych i wielu innych. Poza tym bywa składnikiem farb oraz materiałów wybuchowych. Szerokie zastosowanie znajdują też sole glinu. Chlorek glinu wykorzystywany jest w przemyśle kosmetycznym, a inne związki glinu także w medycynie np. lek przeciw nadkwasocie, środki antyseptyczne i ściągające.
Czy glin jest toksyczny?
Zgodnie z informacjami udostępnionymi przez WHO, tygodniowa dopuszczalna dawka glinu dla osoby dorosłej wynosi 7 mg/ 1 kg masy ciała. W przeliczeniu daje to 1 mg glinu na 1 kg masy ciała dziennie. Na podstawie licznych badań stwierdzić można, że glin zawarty jest we wszystkich produktach spożywczych – jednak w różnych ilościach. Wpływ glinu na organizm ludzki jednoznacznie można określić jako toksyczny. Bez problemu odkłada się w kościach, płucach i wątrobie, siejąc zniszczenie. Zatrucie glinem powoduje między innymi:
- nudności i wymioty;
- biegunkę;
- osłabienie;
- nadmierną potliwość ciała.
Zobacz również: Detoksykacja organizmu.
Udowodniono, że nadmierne odkładanie się glinu w organizmie wpływa na rozwój wielu poważnych chorób przewlekłych, w tym choroby Alzheimera i choroby Parkinsona. U pacjentów z chorobami nerek może spowodować encefalopatię podializową, która może doprowadzić nawet do demencji. Aby ograniczyć spożycie glinu, warto przede wszystkim unikać smażenia i przechowywania żywności w folii aluminiowej. Ponadto lepiej unikać produktów puszkowanych.
Chlorella w bardzo dokładny sposób oczyszcza organizm, pomaga w likwidacji zaparć, wspiera budowanie naturalnej odporności, wspomaga odmładzanie organizm, przyspiesza regenerację uszkodzonych tkanek, poprawia kondycję organizmu, dodaje sił witalnych, …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Widłak M., Toksyczność glinu wyzwaniem środowiskowym (przegląd literatury), Rocznik Świętokrzyski, 32/2011.
- Zuziak J., Jakubowska M., Glin w otoczeniu i jego wpływ na organizmy żywe, Analit, 2/2016.
- Bernat M., Matysek-Nawrocka M., Domaciuk M., Ślusarczyk I., Kosmetologiczne zastosowanie glinu i jego pochodnych, Kosmetologia Estetyczna, 6/2017.
Zostaw komentarz