Aktualizacja: 14 lutego 2023
Krwinki białe (leukocyty) to bardzo ważne komórki znajdujące się we krwi, związane przede wszystkim z odpornością organizmu. Ich prawidłowa ilość wynosi 4000-11000 mm3. Dzielą się na granulocyty i agranulocyty, w zależności od obecności ziarnistości w ich budowie. Te z kolei również dzielą się na podtypy, w zależności od pełnionej funkcji.
Spis treści
Krwinki białe – podział
Granulocyty to komórki zawierające ziarnistości w swojej budowie. Dzielą się na:
- neutrofile, czyli granulocyty obojętnochłonne – 50-70% wszystkich krwinek białych we krwi;
- eozynofile, czyli granulocyty kwasochłonne – 2-4% wszystkich krwinek białych we krwi;
- bazofile, czyli granulocyty zasadochłonne – poniżej 1% wszystkich krwinek białych we krwi.
Z kolei agranulocyty nie zawierają ziarnistości i dzielą się na:
- limfocyty – 20-40% wszystkich krwinek białych we krwi;
- monocyty – 3-8% wszystkich krwinek białych we krwi.
Warto zaznaczyć, że w przeciwieństwie do krwinek czerwonych (erytrocytów), leukocyty posiadają w swojej budowie jądro komórkowe i są wyjątkowo aktywne metabolicznie.
Granulocyty – charakterystyka
Neutrofile to okrągłe krwinki, większe od erytrocytów. Potrafią zmieniać swój kształt i formować wypustki. Młode postacie komórek posiadają owalne jądro, które wraz z dojrzewaniem przekształca się w luźno połączone segmenty. Mają zdolność szybkiego gromadzenia się w miejscu uszkodzenia. Żyją bardzo krótko, połowa z nich umiera już po 6 godzinach.
Eozynofile posiadają dwupłatowe jądro. Wybarwiają się barwnikami o odczynie kwaśnym, stąd ich nazwa. Odpowiadają głównie za zwalczanie pasożytów i uczestniczą w rozmaitych reakcjach alergicznych. Właśnie w takich sytuacjach obserwuje się nagły wzrost ich ilości we krwi.
Z kolei bazofile nie wykazują zdolności do fagocytozy, krążą we krwi przez kilka godzin, po czym przenikają do tkanek. Podczas pobudzenia wydzielają rozmaite związki aktywne, takie jak heparyna, histamina, serotonina czy cytokiny. Biorą udział w reakcjach alergicznych, potrafią wiązać na swojej powierzchni immunoglobuliny E (IgE).
Agranulocyty – charakterystyka
Monocyty to największe krwinki białe, o owalnym kształcie i dużym, nerkowatym jądrze komórkowym. Odpowiadają za usuwanie zniszczonych i starych komórek, zdenaturowanych białek, kompleksów antygen-przeciwciało, a niekiedy również bakterii. Ponadto uczestniczą w prezentacji antygenu. Mogą przenikać z krwi do tkanek, gdzie przekształcają się w makrofagi tkankowe bądź komórki dendrytyczne.
Limfocyty – charakterystyka
Z kolei limfocyty to zdecydowanie jedne z najważniejszych komórek całego układu odpornościowego. Dzielą się na komórki NK, limfocyty T i limfocyty B. Limfocyty B odpowiadają za odporność swoistą typu humoralnego, której istotą jest produkcja przeciwciał. Po aktywacji przekształcają się w komórki plazmatyczne i limfocyty B pamięci. Limfocyty T odpowiadają za odporność swoistą typu komórkowego, dzielą się na limfocyty Th i Tc. Z kolei komórki NK (natural killer) są produkowane w szpiku kostnym, odpowiadają za usuwanie uszkodzonych fragmentów tkanek i nieprawidłowych komórek.
Funkcje leukocytów
Podstawową i jednocześnie najważniejszą funkcją krwinek białych jest niszczenie cząsteczek chorobotwórczych, które różnymi drogami przedostają się do ustroju. Wszystkie krwinki białe:
- są przyciągane do miejsca infiltracji drobnoustrojów chorobotwórczych lub uszkodzeń tkankowych (tzw. chemotaksja);
- przenikają z naczyń krwionośnych do tkanek docelowych (tzw. migracja) oraz mają zdolność przeciskania się do niewielkich naczyń włosowatych (tzw. diapedeza);
- wykazują zdolność ruchów ślizgowych (zwłaszcza monocyty i neutrofile), co umożliwia im przechodzenie pomiędzy komórkami śródbłonka naczyniowego.
Neutrofile, monocyty i eozynofile wykazują ponadto zdolność do fagocytozy, a więc pochłaniają drobnoustroje chorobotwórcze i pozostałości po obumarłych komórkach ustroju. Innymi słowy, wszystkie krwinki białe są kluczowe dla zachowania wysokiej odporności, a więc i zdrowia całego organizmu. Biorą udział w odpowiedzi immunologicznej.
Naturalny produkt Spirulina + żelazo od bioalgi jest czysto roślinnym źródłem żelaza, wyprodukowanym wyłącznie przez Matkę Naturę. Jego biodostępność jest dzięki temu na wysokim poziomie co pozwala m.in. na uzupełnienie niedoborów tego pierwiastka ...
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Górski J., Fizjologia człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
- Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009.
Zostaw komentarz