Interferon

Interferon to szeroka grupa związków występujących w organizmie człowieka, mających ogromne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania układu immunologicznego. Odpowiadają przede wszystkim za hamowanie replikacji wirusowych oraz modulację odpowiedzi odpornościowej. Pod względem chemicznym są cytokinami.

Interferon – charakterystyka

Interferony zyskały swoją nazwę dzięki umiejętności ingerencji (interfere) w procesy replikacji wirusów. Należą do cytokin, czyli cząsteczek informacyjnych, wydzielanych przez komórki w celu spowodowania zmian w innych komórkach. Najczęściej są również glikoproteidami. Działają zwykle miejscowo, choć niektóre z nich mogą wywierać działanie ogólnoustrojowe.

W warunkach naturalnych wytwarzane są w odpowiedzi na zakażenia wirusowe lub stymulację antygenową przez makrofagi, monocyty, limfocyty B i T, komórki NK, nabłonki i fibroblasty. Obecnie są także produkowane w postaci rekombinowanej. Interferony alfa znalazły szerokie zastosowanie w leczeniu:

• chorób infekcyjnych (w tym przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby);
• nowotworowych (raka nerki, czerniaka, przewlekłej białaczki szpikowej).

Organizm człowieka wykazuje zdolność tworzenia 3 różnych typów interferonów:

• alfa i beta – produkowane przede wszystkim przez komórki dendrytyczne i fibroblasty;
• gamma – produkowany przez limfocyty T aktywowane antygenami i komórki NK pobudzane cytokinami.

W ostatnim czasie zostały odkryte również interferony typu III, które obejmują trzy interleukiny: IL-28A, IL-28B i IL-29.

Przeciwnowotworowa aktywność interferonu

Przeciwnowotworowa aktywność interferonu, zwłaszcza alfa, ma charakter bezpośredni i pośredni. Udowodniono, że związek ten:

• hamuje aktywność syntetazy 2’5′-oligoadenylowej;
• moduluje onkogeny komórkowe, wydłużając w efekcie cykl podziałowy;
• wywołuje niedobór metabolitów niezbędnych do podziałów komórkowych;
• hamuje aktywność dekarboksylazy ornitynowej;
• stymuluje produkcję przeciwciał przeciwnowotworowych;
• aktywizuje cytotoksyczne działanie makrofagów, komórek NK i limfocytów.

Lek może być podawany dożylnie, domięśniowo lub podskórnie. Dostępność biologiczna wynosi aż 80%, a maksymalne stężenie w surowicy krwi osiągane jest po niecałych 4 godzinach.

Interferon – przeciwwskazania do stosowania

Interferony, choć są niezwykle skutecznymi i cennymi dla współczesnej medycyny lekami, intensywnie modulują procesy fizjologiczne w organizmie. Dlatego ich użycie nie zawsze jest możliwe. Głównymi przeciwwskazaniami są:

• psychozy;
• padaczka;
• niewyrównana cukrzyca;
• ciąża;
• niektóre choroby autoimmunologiczne;
• stężenie kreatyniny w organizmie powyżej 1,5 mg/dl;
• przewlekłe choroby, które są zaawansowane i niewyrównane jednocześnie.

Wyjątkiem są zjawiska, gdy korzyści z zastosowania interferonów przewyższają ewentualne działania niepożądane.

Interferon – funkcje

Najważniejsze funkcje interferonów obejmują:

• działanie immunomodulacyjnie;
• udział w odpowiedzi przeciwwirusowej i antynowotworowej;
• udział w regulacji oddziaływań międzykomórkowych;
• modulację szlaków wewnątrzkomórkowych;
• nasilanie cytotoksyczności limfocytów T i komórek NK;
• wzmaganie fagocytozy makrofagów;
• zwiększanie wydajności mechanizmów odpowiedzi swoistej i nieswoistej.

Interferony indukują również ekspresję białka p53, które określane jest mianem „strażnika genomu„. Związki te są kluczowe do utrzymania i zachowania prawidłowej, wysokiej odporności. Zarówno upośledzenie budowy i czynności tych związków, jak również zaburzenia funkcjonowania ich receptorów, przekładają się na wzrost podatności na infekcje bakteryjne, infekcje wirusowe i zakażenia pasożytnicze.

Kolagen do picia na stawy i skórę
Kolagen bioalgi to aż 97% hydrolizowanego kolagenu o wysokiej biodostępności. Opatentowana formuła przyczynia się do łagodzenia objawów istniejących już chorób stawów, a dodatkowo uzupełnia niedobory kolagenu w organizmie. Wpływa też na stan skóry …
Zobacz tutaj ...

Kapsułki z kwasem hialuronowym
Kwas hialuronowy decyduje nie tylko o jędrnej i gładkiej skórze, ale także jest głównym składnikiem płynu stawowego i pełni funkcję „smaru” przy wykonywaniu ruchu redukując ból w stawach. Jego głównym zadaniem jest regulacja zawartości wody w przestrzeni
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Głobińska A., Kowalski M., Interferon alfa: perspektywy zastosowania w leczeniu wirusowych zakażeń dróg oddechowych, Alergia Astma Immunologia, 2/2013.
2. Kułakowska A., Drozdowski W., Leczenie interferonami beta i octanem glatirameru a spowolnienie progresji niesprawności u chorych na stwardnienie rozsiane, Polski Przegląd Neurologiczny, 4/2014.
3. Silverthorn D., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2019.
4. Niesiobędzka-Krężel J., Paluszewska M., Pegylowane interferony, Współczesna onkologia, 4/2001.