Zespół Gianotti-Crosti

Aktualizacja: 29 lipca 2024

Zespół Gianotti-Crosti (ZGC, inaczej: choroba Gianottiego-Crostiego, ang. Gianotti-Crosti syndrome, infantile papular acrodermatitis, papular acrodermatitis of childhood, papulovesicular acrolocated syndrome) po raz pierwszy opisano już w 1955 roku. To dziecięce grudkowe zapalenie skóry, manifestujące się skórnymi wykwitami głównie na powierzchni twarzy i dystalnych częściach kończyn. Zmiany skórne leczy się farmakologicznie – przy odpowiednio dobranych lekach mają tendencję do wchłaniania się.

Zespół Gianotti-Crosti – przyczyny

Patogeneza zespołu Gianotti-Crosti wciąż pozostaje nieznana. Współcześnie uważa się, że najczęstszą przyczyną zakażeń jest wirus Epsteina-Barr (EBV). Poza tym wymienia się również wirusy: HBV, HCV, CMV, HHV6, Coxsackie A16, B4, B5, moluscum contagiosum, RSV, HIV, parwowirus B19, wirusy paragrypy. Skrajne przypadki zespołu rozwinęły się po szczepieniach (ospa prawdziwa, DTP, polio). W największej intensywności obserwowano występowanie epizodów zespołu w okresie wiosenno-letnim.

Przyjmuje się, że mechanizm powstawania zmian skórnych nie obejmuje bezpośrednich miejscowych interakcji pomiędzy antygenami wirusowymi a immunokompetentnymi komórkami znajdującymi się w skórze. Zespół Gianotti-Crosti jest schorzeniem występującym głównie u dzieci w wieku 1-6 lat, choć na przestrzeni lat odnotowano pojedyncze przypadki zachorowań także u osób powyżej 20. roku życia. Częstsze występowanie zespołu obserwuje się u dzieci z atopowym zapaleniem skóry.

Zespół Gianotti-Crosti – objawy

Zespół zwykle rozpoczyna się gwałtownym, nagłym pojawieniem się niepokojących zmian skórnych, które u niektórych pacjentów mogą poprzedzać objawy typowe dla infekcji wirusowej: zapalenie gardła, infekcje górnych dróg oddechowych, biegunka. Zmiany skórne określa się jako czerwone, brązowe lub różowe grudki o średnicy 3-10 mm, zlewające się ze sobą, którym towarzyszy świąd skóry i delikatne pieczenie. Lokalizują się głównie na policzkach, wyprostnych części kończyn oraz pośladkach. Aby ułatwić rozpoznanie, ustalono 12 kryteriów dla tej dolegliwości:

• poprzedzająca infekcja górnych dróg oddechowych przebiegająca z kaszlem lub katarem;
• zapalenie migdałków podniebiennych;
• biegunka;
• zmiany skórne o płaskim szczycie różowo-czerwono-brązowych grudek lub grudkopęcherzyki o rozmiarach 1-10 mm;
• symetryczne rozmieszczenie zmian skórnych na policzkach, wyprostnych częściach kończyn i pośladkach;
• utrzymywanie się zmian skórnych powyżej 10 dni;
• sporadyczne zmiany skórne na tułowiu, w zgięciach kończyn, zajęcie dłoni i podeszew stóp;
• łuszczenie się zmian skórnych;
• dodatni objaw Koebnera;
• objawy ogólnoustrojowe: zmęczenie, stany podgorączkowe, biegunka;
• limfadenopatia: szyjna, pachowa, pachwinowa;
• hepatomegalia, splenomegalia lub hepatosplenomegalia.

Na tej podstawie ustala się również rozpoznanie patologii. Rzadko kiedy niezbędne jest pobranie biopsji do badań histopatologicznych. Diagnostyka opiera się głównie na wywiadzie zdrowotnym z rodzicami małego pacjenta oraz na obserwacji objawów klinicznych. Diagnostykę uzupełnia się o badanie USG jamy brzusznej, aby ocenić wielkość wątroby i śledziony, a także o podstawowe badania krwi.

Zespół Gianotti-Crosti – leczenie

Leczenie zmian skórnych zwykle nie jest konieczne, ponieważ mają one tendencję do samoistnego wchłaniania się po kilkudziesięciu dniach (10-60). Jeśli jednak towarzyszy im świąd, można zastosować leki antyhistaminowe, a w niektórych przypadkach – miejscowe glikokortykosteroidy. Przebieg choroby jest najczęściej łagodny, a po jej ustąpieniu nie ma tendencji do nawrotów w przyszłości. Diagnostyką i leczeniem zespołu Gianotti-Crosti zajmuje się pediatra lub dermatolog dziecięcy.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Brzeziński P., Przypadek zespołu Gianottiego-Crostiego u 20-miesięcznego chłopca, Pediatr Med Rodz 2008, 4 (4), p. 274-277.
2. Brzeziński P., Przypadek zespołu Gianotti-Crosti u 20-miesięcznego chłopca.
3. Wiśnicka B., Reich A., Baran E., Osutki liszajowate u dzieci, Postępy Dermatologii i Alergologii XXII; 2005/1.