Zespół Gianotti-Crosti

Aktualizacja: 29 lipca 2024

Zespół Gianotti-Crosti (ZGC, inaczej: choroba Gianottiego-Crostiego, ang. Gianotti-Crosti syndrome, infantile papular acrodermatitis, papular acrodermatitis of childhood, papulovesicular acrolocated syndrome) po raz pierwszy opisano już w 1955 roku. To dziecięce grudkowe zapalenie skóry, manifestujące się skórnymi wykwitami głównie na powierzchni twarzy i dystalnych częściach kończyn. Zmiany skórne leczy się farmakologicznie – przy odpowiednio dobranych lekach mają tendencję do wchłaniania się.

Zespół Gianotti-Crosti – przyczyny

Patogeneza zespołu Gianotti-Crosti wciąż pozostaje nieznana. Współcześnie uważa się, że najczęstszą przyczyną zakażeń jest wirus Epsteina-Barr (EBV). Poza tym wymienia się również wirusy: HBV, HCV, CMV, HHV6, Coxsackie A16, B4, B5, moluscum contagiosum, RSV, HIV, parwowirus B19, wirusy paragrypy. Skrajne przypadki zespołu rozwinęły się po szczepieniach (ospa prawdziwa, DTP, polio). W największej intensywności obserwowano występowanie epizodów zespołu w okresie wiosenno-letnim.

Przyjmuje się, że mechanizm powstawania zmian skórnych nie obejmuje bezpośrednich miejscowych interakcji pomiędzy antygenami wirusowymi a immunokompetentnymi komórkami znajdującymi się w skórze. Zespół Gianotti-Crosti jest schorzeniem występującym głównie u dzieci w wieku 1-6 lat, choć na przestrzeni lat odnotowano pojedyncze przypadki zachorowań także u osób powyżej 20. roku życia. Częstsze występowanie zespołu obserwuje się u dzieci z atopowym zapaleniem skóry.

Zespół Gianotti-Crosti – objawy

Zespół zwykle rozpoczyna się gwałtownym, nagłym pojawieniem się niepokojących zmian skórnych, które u niektórych pacjentów mogą poprzedzać objawy typowe dla infekcji wirusowej: zapalenie gardła, infekcje górnych dróg oddechowych, biegunka. Zmiany skórne określa się jako czerwone, brązowe lub różowe grudki o średnicy 3-10 mm, zlewające się ze sobą, którym towarzyszy świąd skóry i delikatne pieczenie. Lokalizują się głównie na policzkach, wyprostnych części kończyn oraz pośladkach. Aby ułatwić rozpoznanie, ustalono 12 kryteriów dla tej dolegliwości:

• poprzedzająca infekcja górnych dróg oddechowych przebiegająca z kaszlem lub katarem;
• zapalenie migdałków podniebiennych;
• biegunka;
• zmiany skórne o płaskim szczycie różowo-czerwono-brązowych grudek lub grudkopęcherzyki o rozmiarach 1-10 mm;
• symetryczne rozmieszczenie zmian skórnych na policzkach, wyprostnych częściach kończyn i pośladkach;
• utrzymywanie się zmian skórnych powyżej 10 dni;
• sporadyczne zmiany skórne na tułowiu, w zgięciach kończyn, zajęcie dłoni i podeszew stóp;
• łuszczenie się zmian skórnych;
• dodatni objaw Koebnera;
• objawy ogólnoustrojowe: zmęczenie, stany podgorączkowe, biegunka;
• limfadenopatia: szyjna, pachowa, pachwinowa;
• hepatomegalia, splenomegalia lub hepatosplenomegalia.

Na tej podstawie ustala się również rozpoznanie patologii. Rzadko kiedy niezbędne jest pobranie biopsji do badań histopatologicznych. Diagnostyka opiera się głównie na wywiadzie zdrowotnym z rodzicami małego pacjenta oraz na obserwacji objawów klinicznych. Diagnostykę uzupełnia się o badanie USG jamy brzusznej, aby ocenić wielkość wątroby i śledziony, a także o podstawowe badania krwi.

Zespół Gianotti-Crosti – leczenie

Leczenie zmian skórnych zwykle nie jest konieczne, ponieważ mają one tendencję do samoistnego wchłaniania się po kilkudziesięciu dniach (10-60). Jeśli jednak towarzyszy im świąd, można zastosować leki antyhistaminowe, a w niektórych przypadkach – miejscowe glikokortykosteroidy. Przebieg choroby jest najczęściej łagodny, a po jej ustąpieniu nie ma tendencji do nawrotów w przyszłości. Diagnostyką i leczeniem zespołu Gianotti-Crosti zajmuje się pediatra lub dermatolog dziecięcy.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) to oryginalny, jakości premium produkt wykazujący wiele właściwości. Wykorzystywany jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, …
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Brzeziński P., Przypadek zespołu Gianottiego-Crostiego u 20-miesięcznego chłopca, Pediatr Med Rodz 2008, 4 (4), p. 274-277.
2. Brzeziński P., Przypadek zespołu Gianotti-Crosti u 20-miesięcznego chłopca.
3. Wiśnicka B., Reich A., Baran E., Osutki liszajowate u dzieci, Postępy Dermatologii i Alergologii XXII; 2005/1.