Zatkany nos

Aktualizacja: 10 stycznia 2023

Zatkany nos to nieprzyjemna dolegliwość, której towarzyszy utrudniona zdolność oddychania torem nosowym, gęsty katar i wydzielina spływająca po tylnej ścianie gardła, jak również wiele innych objawów. Zazwyczaj zatkany nos wiąże się z infekcją wirusową lub bakteryjną, dlatego specjalistą pierwszego wyboru powinien być lekarz podstawowej opieki zdrowotnej. Jeśli dolegliwość trwa długo lub jej etiologia jest niejasna zaleca się wykonanie endoskopii laryngologicznej.

Zatkany nos – przyczyny

Do najczęściej diagnozowanych przyczyn zatkanego nosa zaliczamy:

• alergie – zwłaszcza wziewne;
• przeziębienie i grypę;
• zapalenie zatok przynosowych.

Może się jednak zdarzyć, że zatkany nos pojawi się w przebiegu:

• częstej ekspozycji na czynniki drażniące, np. chemiczne opary w zakładzie pracy czy dym tytoniowy;
• nowotworów twarzoczaszki;
• urazów nosa;
• wad rozwojowych jamy nosowej;
• skrzywionej przegrody nosa;
• polipów nosa;
• stosowania antykoncepcji hormonalnej lub innych zaburzeń gospodarki hormonalnej;
• utkwienia ciał obcych w jamie nosowej.

W znacznej większości przypadków przyczyna lokalizuje się właśnie w obrębie nosa i twarzoczaszki, co znacznie ułatwia diagnostykę.

Zatkany nos – objawy

Uczucie zatkanego nosa opisuje się jako niemożność nabrania głębokiego i wysoko jakościowego oddechu przez nos. Towarzyszy temu zazwyczaj zaburzenie czucia smaku, gęsty katar, zaczerwienienie spojówek oraz ogólne złe samopoczucie. Do lekarza należy zgłosić się zwłaszcza wtedy, gdy zatkanemu nosowi towarzyszą następujące objawy:

• wysoka gorączka;
• wypływ zielonkawej lub żółtawej wydzieliny z nosa;
• silny ból zatok;
• dreszcze;
• domieszka krwi w wydzielinie z nosa;
• przezroczysta wydzielina pojawiająca się po doznanym urazie głowy.

Wizyta u lekarza jest również konieczna w przypadku, gdy uczucie zatkanego nosa trwa powyżej 10 dni, co nie jest typowe dla większości niegroźnych infekcji.

Zatkany nos – leczenie

Podstawą jest leczenie przyczynowe. Jeśli zatkany nos wynika z infekcji bakteryjnej, wdraża się odpowiednio dobraną antybiotykoterapię. Jeśli natomiast wiąże się z grypą, stosować można leki przeciwwirusowe, kluczowe jest jednak postępowanie domowe (odpoczynek, nawodnienie organizmu, inhalacje). W przypadku nowotworów pojawia się konieczność usunięcia nacieków oraz radioterapii i chemioterapii.

U niektórych pacjentów (zwłaszcza z wadami anatomicznymi w budowie nosa, skrzywioną przegrodą nosową lub często nawracającymi infekcjami związanymi z budową nosa) pojawia się konieczność interwencji chirurgicznej. Septoplastyka to zabieg laryngologiczny, za pomocą którego przywraca się prawidłową anatomię nosa. Wykonuje się go w znieczuleniu ogólnym, z dostępu przez jamę nosa. Operacja polega na wykonaniu cięcia w przedsionku nosa i oddzieleniu błony śluzowej przegrody nosa od części chrzęstnej. Następnie lekarz usuwa zdeformowaną chrząstkę, a po odpowiednim jej spreparowaniu ponownie umieszcza ją w nosie.

Domowe sposoby na zatkany nos

Najskuteczniejsze w przypadku zatkanego nosa są inhalacje. Wykonuje się je mieszając gorącą wodę z solą fizjologiczną lub solą kłodawską oraz ziołami (mięta, rumianek, szałwia i inne). Następnie pochylamy się nad miską, przykrywamy głowę ręcznikiem i wdychamy lecznicze opary przez około 10 minut, 3 razy dziennie. Innym rozwiązaniem są apteczne spraye do nosa, które skutecznie udrażniają jego przewody.

Zmagając się z zatkanym nosem należy pić dużo wody, aby rozrzedzić zalegającą wydzielinę. Do diety warto włączyć czosnek oraz domowe mikstury. Przykładową jest zmieszanie pół szklanki mleka, soku z cytryny, kurkumy, startego imbiru oraz sprasowanego ząbku czosnku, a następnie przyjmowanie 1 łyżki w momencie złego samopoczucia, kaszlu lub uczucia zatkania nosa (nie częściej niż 3-5 razy dziennie).

Czarnuszka na zatkany nos

Czarnuszka wykazuje działanie immunostymulujące, przeciwzapalne i przeciwutleniające, przeciwdrobnoustrojowe oraz przeciwpasożytnicze, dlatego jest doskonałym produktem podnoszącym odporność i wspierającym walkę z infekcjami. Zabija patogeny i przeciwdziała ich rozwojowi. Dodatkowo stymuluje poprawę odporności. Dzięki tym właściwościom organizm może szybciej i sprawniej poradzić sobie z toczącymi się infekcjami, a w przyszłości skutecznie im zapobiegać.

Już w starożytności używano nasion czarnuszki jako remedium na wszelkie dolegliwości zdrowotne. Inhalacje z oleju z nasion czarnuszki stosowano w celu pozbycia się uciążliwego kataru oraz aby udrożnić zatkany nos. Olejki eteryczne zawarte w czarnym kminku pomagają rozrzedzić i usunąć wydzielinę zalegającą w drogach oddechowych.

Oleju z czarnuszki zawiera tymochinon. Ten wyjątkowy składnik powoduje spadek poziomu przeciwciał IgE. Immunoglobulina E jest wytwarzana przed ludzki układ odpornościowy i wywołuje ona reakcję zapalną błony śluzowej nosa. Regularne stosowanie oleju z czarnuszki powoduje znaczący spadek przeciwciał IgE w wydzielinach z nosa. Dzięki temu można pozbyć się uczucia zatkanego nosa, udrożnić układ oddechowy, zmniejszyć wydzielanie kataru i częstość kichania. Żeby w pełni wykorzystać cenne właściwości oleju z czarnego kminku, ważne jest aby był on tłoczony na zimno i nierafinowany.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...

Bio olej z czarnuszki w płynie 100% naturalny
Tłoczony na zimno olej z czarnuszki egipskiej dzięki swoim właściwościom może pomóc w zwalczaniu wszelkiego rodzaju zmian skórnych. Chroni komórki organizmu przed wolnymi rodnikami co powoduje, że skóra wygląda młodziej ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Szamborski R., Katar – etiologia i skuteczne leczenie, Farmakologia Polska, 10/2009.
2. Stanisławska M., Iwanowska K., Jurczak A., Kotwas A., Jelińska J., Brodowski J., Grochans E., Jakość życia pacjentów z alergicznym nieżytem nosa, Family Medicine & Primary Care Review, 3/2015.
3. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.