Zaburzenia krzepnięcia krwi

Aktualizacja: 22 września 2022

Zaburzenia krzepnięcia krwi to poważny problem dla współczesnej medycyny. Obniżona wydajność procesu krzepnięcia krwi wiąże się ze skłonnością do krwiaków, sińców i wybroczyn oraz nadmiernego, patologicznego krwawienia trudnego do powstrzymania. Z kolei zbyt intensywne krzepnięcie skutkuje tworzeniem się w naczyniach krwionośnych groźnych skrzepów blokujących ich światło. Przyczyn takich zaburzeń może być wiele, a ich diagnostyką i leczeniem zajmuje się najczęściej lekarz hematolog.

Zaburzenia krzepnięcia krwi – rodzaje

Zaburzenia krzepnięcia krwi zwie się popularnie skazami krwotocznymi. Wyróżnia się ich następujące rodzaje:

• płytkowe – wywołane nieprawidłową liczbą trombocytów, czyli płytek krwi. W tej grupie znajduje się małopłytkowość oraz nadpłytkowość;
• naczyniowe – przy wadliwej budowie naczyń krwionośnych, np. w przebiegu plamicy Schonleina-Henocha;
• osoczowe – związane z wrodzonymi lub nabytymi niedoborami czynników krzepnięcia. Są to np. choroba von Willebranda, hemofilia, zespół DIC.

Wszystkie zaburzenia są niebezpieczne dla zdrowia, dlatego wymagają odpowiedniego postępowania medycznego.

Zaburzenia krzepnięcia krwi – przyczyny

Zaburzenia krzepnięcia krwi mogą mieć charakter wrodzony, o charakterze dziedzicznym lub genetycznym. Mogą jednak wynikać z nieodpowiedniego stylu życia bądź obecności nabytych chorób, takich jak:

• choroby wątroby;
• zespół rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego;
• nowotwory;
• nabyta hemofilia;
• zakażenia, np. odra, błonica, ospa wietrzna.

Innymi patologicznymi przyczynami zaburzeń krzepnięcia krwi są:

• przyjmowanie glikokortykosteroidów lub doustnych antykoagulantów;
• niedobór witaminy C, witaminy K, witaminy B12 lub kwasu foliowego;
• przebyta radioterapia;
• przetaczanie krwi i elementów krwiopochodnych.

Do najczęściej diagnozowanych chorób wrodzonych przebiegających z zaburzeniami krzepnięcia krwi zalicza się natomiast takie jak:

• choroba Rendu-Oslera-Webera;
• zespół Marfana;
• zespół Ehlersa-Danlosa;
• wrodzona łamliwość kości;
• niemal wszystkie choroby tkanki łącznej;
• zespół Glanzmanna;
• zespół Fanconiego;
• hemofilia;
• choroba von Willebranda;
• aplazja szpiku.

Nadmierna krzepliwość krwi może wiązać się także z nieodpowiednim stylem życia, szczególnie z piciem zbyt małej ilości wody (krew staje się wówczas gęsta i ma tendencje do tworzenia skrzepów) oraz z brakiem aktywności fizycznej. Poważnym czynnikiem ryzyka jest również dieta bogata w tłuszcze pochodzenia zwierzęcego, w tym cholesterol frakcji LDL.

Zaburzenia krzepnięcia krwi – objawy

Zaburzenia krzepnięcia krwi związane ze zbyt wolnym krzepnięciem objawiają się przede wszystkim tendencją do tworzenia się siniaków, krwiaków i wybroczyn, nawet podczas niewielkich uderzeń. U takich osób często pojawiają się nagłe krwawienia, np. z nosa czy z dziąseł podczas mycia zębów. Kobiety natomiast zmagają się z obfitymi i przedłużającymi się miesiączkami. Tego typu zaburzenia są niebezpieczne ze względu na ryzyko powstawania krwawień wewnętrznych, które bardzo trudno zauważyć (niekiedy jest to wręcz niemożliwe bez wykonania szczegółowych badań obrazowych), a które stanowią bezpośrednie zagrożenie życia.

Z kolei nadmierna krzepliwość krwi przyczynia się do niekontrolowanego tworzenia się zakrzepów, które stopniowo zwężają światło naczyń krwionośnych lub mogą wręcz całkowicie je blokować. Ma to miejsce choćby w przebiegu choroby zakrzepowej. Objawami takiego stanu są m.in. bóle głowy, problemy z widzeniem, duszności, obniżenie poziomu energii oraz wysokie ciśnienie krwi.

Diagnostyka zaburzeń krzepnięcia krwi

Zaburzenia krzepnięcia krwi można zdiagnozować na podstawie badań krwi, zwłaszcza wykonywanych pod kątem ilości płytek krwi, choć w dzisiejszych czasach zaleca się pacjentowi wykonanie całego panelu krzepnięcia. W jego skład wchodzi badanie: APTT, białka C, D-dimerów, białka S, fibrynogenu, PT (INR), a także podstawowa morfologia krwi. W przypadku podejrzenia chorób genetycznych uzupełnieniem są badania genetyczne.

Zaburzenia krzepnięcia krwi – leczenie

Podstawą leczenia zaburzeń krzepnięcia krwi jest farmakoterapia. Pacjent otrzymuje leki zagęszczające krew lub rozrzedzające ją – w zależności od swojej choroby. U pacjentów z niedostateczną krzepliwością w momencie silnego zranienia należy jak najszybciej wezwać pogotowie ratunkowe, podjąć próbę zatamowania krwawienia i zadbać o jego bezpieczeństwo. W warunkach szpitalnych poszkodowany otrzyma preparat krwiopochodny bądź świeżą krew, aby uzupełnić utraconą część.

Spirulina + Żelazo - naturalne wsparcie krwi
Naturalny produkt Spirulina + żelazo od bioalgi jest czysto roślinnym źródłem żelaza, wyprodukowanym wyłącznie przez Matkę Naturę. Jego biodostępność jest dzięki temu na wysokim poziomie co pozwala m.in. na uzupełnienie niedoborów tego pierwiastka ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Klukowska A., Łaguna P., Wrodzone zaburzenia krzepnięcia, Przegląd Pediatryczny, 3/2019.
2. Windyga J., Zaburzenia krzepnięcia krwi w codziennej praktyce lekarskiej, Wydawnictwo Termedia, Poznań 2017.
3. Skotnicki A., Socha T., Zaburzenia krzepnięcia krwi. Diagnostyka i leczenie, Wydawnictwo MP, Kraków 1997.
4. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.