Wirus grypy to chorobotwórczy patogen odpowiedzialny za wywoływanie jednej z najczęstszych chorób infekcyjnych u dzieci i dorosłych – grypy. Rozprzestrzenia się bardzo szybko, dlatego na przestrzeni roku wyróżnia się tzw. okresy sezonu na grypę. Zachorowaniu można przeciwdziałać, dbając o odporność oraz szczepiąc się.
Spis treści
Wirus grypy – charakterystyka
Wirusy grypy należą do rodziny Orthomyxoviridae. Ich materiał genetyczny stanowi ujemnie spolaryzowany jednoniciowy, liniowy kwas RNA upakowany w segmenty. To właśnie na podstawie zawartej w nim informacji syntezowane są składniki białkowe cząstek wirusa.
Typy wirusa grypy
Uwzględniając różnice antygenowe pomiędzy głównymi białkami wirusa i nukleoproteinami, wyróżnia się wirusy grypy typu A, B, C i D. Można opisać je w skrócie:
- wirus grypy A – jedyny spośród wszystkich znanych wirusów grypy mający potencjał pandemiczny, przy czym wymienia się wiele jego podtypów (aż 18);
- wirus grypy B i C – nie mają rezerwuaru w świecie zwierząt, jednak wykazują tendencję do wywoływania zachorowania wrażliwych gatunków;
- wirus grypy D – dotyczy głównie bydła, przy czym nie wykazuje się jego patogenności w stosunku do ludzi.
Wirusy ludzkie grypy preferencyjnie wiążą się z receptorami o konformacji alfa 2,6, które są zlokalizowane w obrębie górnych dróg oddechowych. Źródłem zakażenia wirusem grypy sezonowej jest chory człowiek, a cząsteczki patogenów najsilniej rozprzestrzeniają się podczas kichania czy kaszlu. Okres zakaźności utrzymuje się od doby przed wystąpieniem objawów do 3-5 dni po ich wystąpieniu. Dłużej wydalają wirusa grypy dzieci i pacjenci z upośledzoną odpornością, np. z AIDS czy osoby leczone onkologicznie.
Budowa wirusa grypy
Strukturę zewnętrzną wirusa grypy stanowi lipidowa osłonka, z której wychodzą dwa typy białek glikoproteinowych:
- hemaglutynina (H);
- neuraminidaza (N).
Hemaglutynina wykazuje zdolność do zlepiania erytrocytów, odpowiada też za proces przyłączania i wnikania wirionów do wnętrza komórek nabłonkowych w drogach oddechowych człowieka. Natomiast neuraminidaza pojawia się m.in. w komórkach wirusowych i bakteryjnych, w osoczu krwi i liposomach zwierzęcych. Ułatwia wirusom przenikanie do receptorów komórkowych, pokrytych gęstym śluzem dróg oddechowych, zwiększa też ich patogenność. Pojedynczy wirus grypy typu A zawiera w swojej komórce około 100 cząsteczek neuraminidazy. Wyróżniono 16 podtypów hemaglutyniny oraz 9 podtypów neuraminidazy w tym typie wirusa.
Przesunięcie antygenowe
Wirusy grypy charakteryzują się ogromną zmiennością antygenową. W ich obrębie zachodzą punktowe, spontaniczne mutacje podczas jego replikacji. Dochodzi do zmian antygenowych glikoprotein H i N i powstania w ten sposób nowych wariantów wirusa, co nazywa się przesunięciem antygenowym bądź dryftem antygenowym. Z kolei tzw. skok antygenowy występuje wyłącznie w typie A wirusa grypy. W momencie reasortacji zostają zmienione jedna lub kilka części segmentu wirusowego RNA.
Objawy grypy
Zakażenie wirusem grypy wywołuje chorobę nazywaną grypą. W jej obrazie klinicznym charakterystyczne są przede wszystkim:
- suchy, duszący kaszel;
- gorączka powyżej 38 stopni Celsjusza, niekiedy dochodząca nawet do 40 stopni Celsjusza;
- nieżyt nosa;
- bóle kostno-stawowe i bóle mięśniowe;
- dreszcze;
- złe samopoczucie, osłabienie i zmęczenie;
- uczucie ogólnego rozbicia;
- utrata apetytu;
- bóle głowy;
- ból gardła;
- przekrwienie spojówek;
- nudności i wymioty;
- biegunka.
Obraz kliniczny może nieco różnić się w zależności od wielu czynników. Niektóre osoby zarażone wirusem grypy skarżą się wyłącznie na osłabienie i bóle mięśniowe, inne przechodzą chorobę bardzo ciężko, włącznie z wysoką gorączką. Leczenie jest jednak zwykle podobne – obejmuje zbijanie gorączki (ale tylko jeśli utrzymuje się dłuższy czas), nawodnienie organizmu, odpoczynek i sen, lekkostrawną dietę, elektrolity.
Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalnyCzarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) to oryginalny, jakości premium produkt wykazujący wiele właściwości. Wykorzystywany jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Szymczuk E., Woźniak Kosek A., Grypa, Lekarz Wojskowy, 4/2019.
- Majewska A., Szydłowska N., Grypa: stan wiedzy, leczenie i zapobieganie, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu 2021, Tom 27, Nr 3, 220-226.
- Stanisz B., Terapia grypy, Farmakologia Polska, 1/2009.
- Kałucka S., Grypa – etiologia, epidemiologia, prewencja i leczenie w 2020 roku, Geriatria, 2020; 14: 107-117.
Zostaw komentarz