Wąglik to odzwierzęca choroba zakaźna wywoływana przez gram-dodatnią laseczkę wąglika o nazwie bacillus anthracis. Współcześnie na terenach krajów wysokorozwiniętych występuje bardzo rzadko. Bakteria bywa jednak wykorzystywana jako broń biologiczna. Leczenie choroby opiera się głównie na podaży odpowiednich antybiotyków.
Spis treści
Wąglik – przyczyny
Rezerwuarem gram-dodatnich laseczek wąglika są zwierzęta roślinożerne, takie jak owce, świnie, bydło czy wielbłądy. Są one również źródłem zakażenia człowieka. Wąglikiem można się zarazić spożywając mięso chorych zwierząt, pijąc ich mleko, a nawet mając styczność z ich sierścią. Bakterie wąglika mogą przetrwać w środowisku w postaci zarodników. Choroba jest wysoce zakaźna, dawniej wiązała się z rozległymi epidemiami, obecnie jest bardziej kontrolowana.
Objawy wąglika
Najbardziej charakterystycznym objawem wąglika są ciemne rany na skórze, przypominające nieco ślady po kontakcie z węglem. Od tego wzięła się nazwa choroby. W praktyce wyróżnia się aż 3 postacie wąglika:
- wąglik skórny – występuje najczęściej, przedostając się do wnętrza organizmu przez rany i uszkodzenia ciągłości skóry czy błon śluzowych. W krótkim czasie rozwija się w tym miejscu swędzący guz, szybko przemieniający się w czarną ranę. Mogą temu towarzyszyć bóle głowy, bóle mięśni, wymioty i gorączka;
- wąglik rozwijający się w żołądku – do zakażenia dochodzi podczas spożycia mięsa i wyrobów pochodzących od chorego zwierzęcia. Wywołuje objawy typowe dla zatruć pokarmowych: wymioty krwią, silny ból brzucha, gwałtowne biegunki;
- wąglik płucny – najgroźniejszy ze wszystkich, rozwijający się wskutek wdychania laseczek wąglika. Pierwsze objawy przypominają zwykłe przeziębienie, jednak w krótkim czasie przekształcają się w poważne trudności w oddychaniu.
Bakteria produkuje niezwykle silne toksyny, które są odpowiedzialne za powstawanie objawów chorobowych oraz przyczyniają się do osiągania wysokiego wskaźnika śmiertelności.
Wąglik – diagnostyka
Wąglika diagnozuje się na podstawie hodowli bakterii z odpowiedniego materiału (np. z krwi, zmian skórnych lub wydzieliny z dróg oddechowych – zależnie od podejrzewanej postaci wąglika). Można także stwierdzić obecność specyficznych przeciwciał we krwi. W postaci wziewnej uzupełniająco wykonuje się RTG klatki piersiowej lub badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, jeśli pacjent ma objawy zapalenia opon mózgowych.
Wąglik – szczepienie
Istnieje szczepionka przeciwko wąglikowi, nie jest ona jednak dopuszczona do powszechnego użycia ze względu na brak przeprowadzonych odpowiednich testów na człowieku. Podaje się ją sporadycznie, głównie ludziom wyjątkowo narażonym na zachorowanie, np. w związku z wykonywanym zawodem (pracownicy garbarni, wojskowi). Szczepionka nie jest powszechnie dostępna.
Leczenie wąglika
Sporym zagrożeniem są terrorystyczne ataki biologiczne, podczas których dochodzi do rozpylenia laseczek wąglika. Powodują one postać płucną choroby, a więc najgroźniejszą i o najgorszym rokowaniu. W takich sytuacjach eksperci od chorób zakaźnych rekomendują stosowanie cyprofloksacyny lub innego fluorochinolonu u każdej dorosłej osoby z podejrzeniem wziewnej postaci wąglika. Do chwili przeprowadzenia badań nad lekoopornością należy zakładać, że użyty szczep jest oporny na penicyliny i tetracykliny. Podstawą leczenia wąglika bez względu na źródło zakażenia i postać jest zawsze antybiotykoterapia. Terapia uzupełniająca opiera się natomiast na wyrównywaniu zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, farmakoterapii chroniącej przed zaburzeniami krzepnięcia krwi oraz leczeniu objawowym (obniżanie gorączki, łagodzenie bólu).
Wąglik – rokowania
Postać skórna zdiagnozowana odpowiednio wcześnie daje dobre rokowania. Chorzy leczeni antybiotykami umierają bardzo rzadko, zaś choroba nieleczona wiąże się ze śmiertelnością na poziomie 20%. Znacznie gorsze rokowania ma postać płucna wąglika, która nieleczona wiąże się ze śmiertelnością na poziomie niemal 100%. Także przy podjęciu leczenia może zakończyć się zgonem.
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Lach J., Sulgostowska T., Wąglik jako broń biologiczna – wybrane aspekty etiologiczne, epidemiologiczne i militarne, Przegląd Hodowlany, 8/2002.
- Zajkowska J., Hermanowska-Szpakowicz T., Wąglik jako broń biologiczna, Medycyna Pracy, 2/2002.
- Wojewódzkie Centrum Zarządzania Kryzysowego, Wąglik, Kielce 2023.
Zostaw komentarz