Rzeżączka

Rzeżączka (łac. gonorrhea) jest jedną z najczęściej diagnozowanych bakteryjnych, zakaźnych chorób przenoszonych drogą płciową. Bakterie ją wywołujące charakteryzują się opornością na antybiotyki, dlatego tak ważna jest odpowiednia prewencja choroby. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się lekarz wenerolog.

Rzeżączka – przyczyny

Rzeżączkę wywołuje bakteria Neisseria gonorrhoeae, której cechą wyróżniającą jest wytworzenie pili oraz ekspresja białek Opa, co jednak zmienia się w zależności od rodzaju infekcji. N. gonorrhoeae zakaża nabłonek układu moczowo-płciowego, głównie nabłonek walcowaty wyściełający cewkę moczową, kanał szyjki macicy, nabłonek wielowarstwowy płaski odbytnicy, gardła i spojówek, co w przypadku noworodków może powodować ślepotę. Do zakażenia tą bakterią może dojść podczas kontaktów seksualnych bez odpowiedniego zabezpieczenia i nie ma tu znaczenia rodzaj tego stosunku. Zagrożeniem jest zarówno stosunek klasyczny, jak i oralny czy analny.

Możliwe jest ponadto wertykalne zakażenie płodu podczas porodu. Szacuje się, że najwyższa częstotliwość zachorowań przypada na wiek 15-29 lat, prawdopodobnie dlatego, że w tym właśnie wieku ludzie wykazują najwyższą aktywność seksualną.

Objawy rzeżączki

W przebiegu rzeżączki może dojść do rozwoju groźnych powikłań. Do najczęstszych należą: zapalenie narządów miednicy mniejszej u kobiet oraz zapalenie jąder i najądrzy u mężczyzn. Właśnie dlatego tak ważna jest wczesna interwencja przy zaobserwowaniu jakichkolwiek niepokojących objawów, które mogą wskazywać na chorobę weneryczną. Pierwsze objawy pojawiają się średnio po 2-5 dniach od momentu zakażenia i aż ponad 90% przypadków przebiega objawowo, zwłaszcza u mężczyzn. W przypadku płci męskiej typowe objawy obejmują:

• ropną wydzielinę z penisa;
• pieczenie i świąd podczas oddawania moczu;
• przewlekłe zapalenie najądrza (najczęściej jako powikłanie rzeżączki);
• stan zapalny żołędzi.

Z kolei w przypadku kobiet tymi objawami są:

• ropne upławy z pochwy o nieprzyjemnym zapachu;
• pieczenie i ból podczas oddawania moczu;
• tępy ból miednicy mniejszej;
• ból podczas stosunku seksualnego.

Należy jednak wiedzieć, że u kobiet ponad połowa przypadków przebiega bezobjawowo. Jeśli choroba rozsieje się po całym organizmie, do obrazu klinicznego dołączają: przewlekłe zmęczenie, bóle stawów i mięśni, gorączka, a nawet dość charakterystyczna wysypka lokalizująca się głównie na dłoniach i stopach. W jej przebiegu pojawiają się krosty z czerwoną obwódką, pęcherzyki oraz plamy. Rzeżączka może prowadzić do bezpłodności. Zwłaszcza u kobiet, u których w jej przebiegu rozwija się bliznowacenie i niedrożność jajowodów.

Rzeżączka – diagnostyka

Złotym standardem diagnostyki rzeżączki jest identyfikacja N. gonorrhoeae w wydzielinie z dróg moczowo-płciowych, odbytnicy, gardła lub spojówek. Bakterie te z łatwością można wykryć za pomocą metod amplifikacji kwasów nukleinowych lub hodowli. Proste badanie mikroskopowe charakteryzuje się czułością na poziomie ponad 95% i równie wysoką swoistością. Zazwyczaj inne badania nie są już konieczne.

Rzeżączka – leczenie

Bakteria wywołująca rzeżączkę, Neisseria gonorrhoeae, wykazała ponadprzeciętną zdolność do nabywania oporności na liczne antybiotyki i chemioterapeutyki, w tym na penicyliny, tetracykliny, makrolidy i fluorochinolony. Dlatego jej leczenie nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać. Aktualnie podstawowe leczenie rzeżączki niepowikłanej obejmuje przyjmowanie Ceftriaksonu 500 mg domięśniowo jednorazowo i jednocześnie 2 g azytromycyny doustnie jednorazowo. Lekarz może również zalecić inne leki, które zawsze dobierane są indywidualnie do pacjenta.

W trakcie leczenia rzeżączki pacjent powinien również powstrzymać się od kontaktów seksualnych – abstynencja zalecana jest nawet przez 7 dni po zakończeniu leczenia. Leki powinny być przyjmowane także przez partnera. Rzeżączka podlega obowiązkowej zgłaszalności na poziomie lokalnym, regionalnym i państwowym – monitorowanie rozprzestrzeniania się choroby jest ważnym elementem jej zapobiegania w przyszłości.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Walter de Walthoffen S., Problemy zakażeń Neisseria gonorrhoeae, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu 2021, Tom 27, Nr 2, 134-138.
2. Serwin A., Koper M., Unemo M., Rzeżączka w XXI wieku – sytuacja na świecie i w Polsce, Przegląd Epidemiologiczny, 2014; 68: 127-131.