Rzęsistkowica

Rzęsistkowica (inaczej: trychomonadoza, łac. trichomonadosis), to choroba przenoszona drogą płciową (choroba weneryczna), która może dotknąć zarówno kobietę, jak i mężczyznę. Jest szczególnie niebezpieczna dla kobiet ciężarnych, ponieważ może zwiększać ryzyko przedwczesnego pękania błon płodowych. Diagnostyką i leczeniem tej choroby zajmuje się lekarz wenerolog.

Rzęsistkowica – przyczyny

Rzęsistkowica to jedno z najczęściej diagnozowanych zakażeń układu moczowo-płciowego na świecie. Czynnikiem sprawczym jest jednokomórkowy pasożyt – rzęsistek pochwowy (łac. trichomonas vaginalis). Do jego transmisji dochodzi praktycznie wyłącznie podczas kontaktów seksualnych. W teorii istnieje ryzyko przeniesienia zakażenia w momencie korzystania z jednego ręcznika lub przyborów kąpielowych, jest to jednak bardzo rzadkie. Pasożyt jest bowiem dość wrażliwy na wysychanie, zatem poza ludzkim ciałem szybko obumiera, stając się niegroźnym.

Warto zaznaczyć, że do zwiększenia ryzyka zakażeniem HIV-1 przy współistniejącej rzęsistkowicy przyczynia się co najmniej kilka czynników, w tym:

• zapalna odpowiedź w obrębie błony śluzowej dolnych odcinków dróg moczowo-płciowych;
• zahamowanie naturalnej odpowiedzi immunologicznej podczas infekcji pierwotniakowej;
• osłabienie lub przerwanie ciągłości błony śluzowej oraz zmiana prawidłowej flory pochwy w przypadku kobiet.

Rzęsistkowica – objawy

Średni okres trwania zaraźliwości nieleczonej infekcji trwa 3-5 lat u kobiet i zaledwie około 4 miesiące u mężczyzn, co przypisuje się głównie działaniu nieswoistych mechanizmów odpowiedzi immunologicznej oraz mechanicznemu oczyszczaniu u nich kanału cewki moczowej. W większości lub w połowie przypadków rzęsistkowica przebiega bezobjawowo, co utrudnia oraz opóźnia jej rozpoznanie. Charakterystyczne objawy rzęsistkowicy to:

• zapalenie pochwy (u kobiet) lub zapalenie napletka i żołędzi (u mężczyzn);
• wtórne zapalenie szyjki macicy;
• upławy z pochwy o nieprzyjemnym zapachu;
• częstomocz;
• uczucie pełnego pęcherza moczowego nawet przy częstym korzystaniu z toalety;
• ból i pieczenie podczas oddawania moczu;
• białawy wyciek z cewki moczowej u mężczyzn.

W przebiegu rzęsistkowicy wysypka okolic intymnych praktycznie nie występuje, co pozwala odróżnić ją od innych chorób. Jest ona niebezpieczna zwłaszcza dla kobiet ciężarnych, ponieważ może wywołać przedwczesne pękanie błon płodowych, niską masę urodzeniową noworodka oraz infekcje u noworodka, zwłaszcza w obrębie jego dróg moczowo-płciowych.

Konsekwencje nieleczonej rzęsistkowicy są równie poważne u pozostałych pacjentów. W przypadku kobiet wyraźnie wzrasta ryzyko zapalenia narządów miednicy mniejszej i rozsiania ognisk zapalnych na jamę brzuszną, zaś u mężczyzn – zapalenia gruczołu krokowego i najądrza. Bez względu na płeć w przebiegu rzęsistkowicy ryzyko zarażenia wirusem HIV wzrasta aż 3-krotnie. Okres od zakażenia do wystąpienia pierwszych objawów wynosi zwykle 5-28 dni.

Diagnostyka rzęsistkowicy

Diagnostyka rzęsistkowicy jest prosta i opiera się głównie na badaniu wiszącej kropli materiału biologicznego bezpośrednio pod mikroskopem. Złotym standardem postępowania diagnostycznego jest więc badanie molekularne PCR wymazu z miejsca, w którym podejrzewa się zakażenie. U kobiet jest to zwykle pochwa, zaś u mężczyzn cewka moczowa. Na podstawie samych objawów nie sposób wskazać czynnika sprawczego, a więc rzęsistka pochwowego. Bezpośrednie badanie mikroskopowe należy wykonać w ciągu maksymalnie 30 minut po pobraniu materiału.

Rzęsistkowica – leczenie

Leczenie rzęsistkowicy opiera się na jednorazowym przyjęciu doustnie 2 g metronidazolu lub 2 g tynidazolu. Niezalecane są preparaty metronidazolu do stosowania miejscowego. Leki te może przepisać każdy lekarz, najczęściej jest to jednak urolog, ginekolog lub wenerolog. Co istotne, leczeniem powinien zostać objęty każdy partner seksualny osoby chorej, nawet jeśli nie zgłasza on zupełnie żadnych objawów.

Jedyną skuteczną metodą profilaktyki rzęsistkowicy podczas kontaktów seksualnych jest prawidłowe i konsekwentne używanie prezerwatyw.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Serwin A., Koper M., Rzęsistkowica – istotny czynnik ułatwiający zakażenie ludzkim wirusem upośledzenia odporności, Przegląd Epidemiologiczny, 2013; 67: 131-134.
2. Brzezińska-Wcisło L., Choroby weneryczne i dermatozy okolic narządów płciowych, Śląski Uniwersytet Medyczny, Katowice 2002.