Rumień zakaźny

Aktualizacja: 26 września 2023

Rumień zakaźny (tzw. piąta choroba, ang. fifth disease) to jedna z 5 chorób najczęściej wywołujących u dzieci wysypkę – tuż obok odry, różyczki, szkarlatyny oraz rumienia nagłego. Pierwsze zmiany chorobowe pojawiają się na policzkach i kształtem przypominają skrzydła motyla. Przeważnie problem dotyczy dzieci między 2. a 12. rokiem życia.

Rumień zakaźny – przyczyny

Rumień zakaźny wywoływany jest przez parwowirusy oznaczane symbolem B19. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową, poprzez kontakt z osobą chorą. Innymi słowy, rumieniem zakaźnym można zarazić się w momencie kichania, kaszlu czy dotykania przedmiotów, które wcześniej miały kontakt z osobą chorą i na których znajduje się np. ślina takiej osoby. Jako że szczyt zachorowań przypada na 2.-12. rok życia, częstotliwość zakażeń jest szczególnie wysoka w przedszkolach, szkołach i innych miejscach publicznych, będących skupiskiem dzieci.

Rumień zakaźny – objawy

Choroba przebiega dwufazowo. Po okresie indukcji trwającym około 7 dni pojawiają się objawy grypopodobne, związane z wiremią:

• bóle głowy;
• złe samopoczucie;
• umiarkowana gorączka;
• nieżyt dróg oddechowych;
• powiększenie szyjnych węzłów chłonnych;
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w tym biegunki i bóle brzucha.

W tym czasie wirus w największych ilościach znajduje się w wydzielinach dróg oddechowych, dlatego nietrudno o zarażenie się podczas kichania czy rozmowy z osobą chorą. W fazie drugiej, aż u 80% chorych, pojawiają się zmiany skórne w postaci siateczkowatej wysypki. Lokalizuje się ona symetrycznie na policzkach i kształtem przypomina motyla lub ślad po wymierzeniu policzka. Po 1-4 dniach może rozprzestrzeniać się na inne partie ciała, zwłaszcza tułów i kończyny. Znika samoistnie bez pozostawiania blizn czy przebarwień skóry. Co interesujące, u niektórych dzieci zakażenie może przebiegać całkowicie bezobjawowo. Przechorowanie rumienia zakaźnego uodparnia na tę chorobę już na resztę życia.

Rumień zakaźny może rozwinąć się także u osób dorosłych. Wówczas głównym objawem jest ból stawów na tle stanu zapalnego. Pojawiająca się wysypka przypomina tę u dzieci. W przypadku dorosłych dolegliwości ustępują samoistnie po 1-2 tygodniach. Szczególną ostrożność powinny zachować kobiety ciężarne. Do zainfekowania płodu dochodzi przez łożysko u 30% kobiet zakażonych parwowirusem. Konsekwencją może być spontaniczne poronienie lub nieimmunologiczny uogólniony obrzęk płodu.

Rumień zakaźny – diagnostyka

Rozpoznanie rumienia zakaźnego opiera się przede wszystkim na obserwacji zmian pojawiających się na skórze. Nie ma konieczności wykonywania bardziej szczegółowych badań. Rozmowa z rodzicem lub pacjentem i wyszczególnienie objawów jest wystarczające do postawienia trafnej diagnozy.

Rumień zakaźny – leczenie

Nie ma konieczności specjalnego leczenia rumienia zakaźnego. Stosuje się leczenie objawowe, podobnie jak przy wielu innych infekcjach wirusowych. Zastosowanie znajdują leki przeciwgorączkowe, łagodzące ból gardła czy ból głowy, a także liczne metody domowe, takie jak inhalacje, odpoczynek, zdrowa dieta i suplementacja. Nie ma szczepionki, która pozwoli na uniknięcie rumienia zakaźnego. Jednakże przechorowanie tej choroby daje odporność na nią już na całe życie.

W przypadku potwierdzonego zakażenia parwowirusem u kobiety ciężarnej przed 20. tygodniem ciąży wdraża się odpowiednie postępowanie nadzorujące stan płodu. Obejmuje przede wszystkim wykonanie badania USG po 4 tygodniach od początku choroby i powtarzanie go co 1-2 tygodnie do 30. tygodnia ciąży. Jeśli w tym okresie nie stwierdzi się nieprawidłowości u płodu, ryzyko wystąpienia niekorzystnych następstw jest znikome.

Bio Acerola C - 100% naturalna witamina C
Acerola od bioalgi to w pełni naturalny (organiczny) i bez żadnych dodatków produkt. Wytwarzany jest z owoców wiśni Acerola, na ściśle kontrolowanej, ekologicznej uprawie, z zachowaniem najwyższych standardów jakościowych.
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Figlerowicz M., Choroby wirusowe u dzieci objawiające się wysypką, Przewodnik Lekarza, 3/2002.
2. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2012.
3. Dzieciątkowski T., Tomaszewska A., Majewska A., Łuczak M., Zakażenia ludzkim parwowirusem B19, Postępy Mikrobiologii, 3/2007.