Aktualizacja: 28 marca 2022
Poliuria to inaczej wielomocz, czyli stan, w którym dochodzi do wydalania nadmiernej ilości moczu. Źródła podają różne dane, jednak ilość ta przekracza zwykle 2,5 l lub 3 l na dobę. Dla uzyskania wiarygodniejszych informacji ilość dziennego moczu wylicza się na podstawie masy ciała danej osoby. Poliuria może mieć podstawę fizjologiczną lub patologiczną, dlatego w niepokojących sytuacjach ważna jest diagnostyka.
Przyczyny poliurii
O fizjologicznym wielomoczu mówimy wówczas, gdy jest on spowodowany:
- piciem dużej ilości kawy (zawierającej kofeinę) lub herbaty (zawierającej teinę);
- wypiciem alkoholu;
- ciążą.
Poliuria może jednak wystąpić także w przebiegu patologicznych stanów, czyli chorób takich jak:
- cukrzyca;
- moczówka prosta;
- niewydolność nerek;
- zespół Conna;
- pierwotny hiperaldosteronizm;
- zespół Fanconiego;
- torbielowatość rdzenia nerek;
- przewlekła niewydolność nadnerczy;
- zespół Barttera.
Charakterystycznym i częsty zjawiskiem jest wielomocz w przebiegu cukrzycy. Mamy wówczas do czynienia z diurezą osmotyczną – wysokie stężenie glukozy w moczu (wynoszące nawet powyżej 250 mg/dl) przekracza pojemność resorpcji cewek nerkowych, w efekcie zwiększając ilość wydalanego moczu. Z kolei jeśli wielomocz wiąże się z zaburzeniami hormonalnymi, zwiemy go powszechnie moczówką prostą centralną. Wiąże się z niedoborem wazopresyny, co zaś wynika zwykle z chorób podwzgórza bądź przysadki. Diagnostyką i leczeniem wielomoczu zajmuje się lekarz urolog.
Poliuria – objawy
Fizjologicznie powinno się każdej doby wydalać około 1,5-2 l moczu. Jest to jednak granica względna, która zależy od trybu życia, pogody panującej na zewnątrz czy ilości wypijanych płynów. Głównym objawem poliurii jest oddawanie nadmiernej ilości moczu w ciągu doby. Zazwyczaj nie towarzyszą temu żadne inne objawy typu gorączka, bóle brzucha czy pieczenie cewki moczowej.
Jednocześnie nie należy mylić poliurii z częstomoczem lub nykturią. Częstomoczem nazywamy częste oddawanie małych ilości moczu, natomiast nykturia odnosi się do nocnego oddawania moczu, co jest częste przy przeroście gruczołu krokowego, niewydolności mięśnia sercowego oraz problemach z mięśniami dna miednicy.
Wielomocz – diagnostyka
Głównym celem diagnostyki wielomoczu jest odróżnienie czy wynika on z przyczyn nerkowych, hormonalnych czy może psychogennych. Od tego zależeć będzie dalsze postępowanie lecznicze. Diagnostykę rozpoczynamy od przeprowadzenia szczegółowego wywiadu, zwłaszcza pod kątem trybu życia i schorzeń występujących w rodzinie. Do badań dodatkowych zaliczamy morfologię krwi, badanie moczu. Szczególną uwagę zwracamy na poziom glukozy we krwi oraz stężenie elektrolitów i ADH. Ponadto często stosuje się tzw. test odwodnieniowy, polegający na podaniu wazopresyny i odwodnieniu organizmu, a następnie na obserwacji zmian stężenia sodu i osmolarności surowicy.
Poliuria – leczenie
Leczenie dolegliwości jest uzależnione od zdiagnozowanej przyczyny. Jeśli wiąże się z ciążą, nie jesteśmy w stanie nic zrobić, należy jedynie dbać o siebie. Z kolei jeśli wiąże się z kompulsywnym piciem wody wskutek depresji i innych chorób psychicznych, wskazana będzie wizyta u psychiatry. Przy niedoborach wazopresyny pacjentowi podaje się dożylnie, podskórnie lub doustnie jej syntetyczny analog. Nie zaleca się jedynie leczenia objawowego. Celem zmniejszenia poliurii zastosowanie ma farmakoterapia, głównie tiazydy, karbamazepina czy inhibitory prostaglandyn.
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Smyczyńska J., Lewiński A., Hilczer M., Zaburzenia gospodarki wodno-sodowej w przebiegu endokrynopatii u dzieci, Endokrynologia Pediatryczna, 9/2010.
- Drewa T., Juszczak K., Urologia – ilustrowany podręcznik dla studentów i stażystów, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
Zostaw komentarz