Opryszczkowate zapalenie skóry

Opryszczkowate zapalenie skóry (łac. dermatitis herpetiformis) znane jest również pod nazwą choroba Duhringa. To pęcherzowa podnaskórkowa choroba autoimmunologiczna, której przyczyny wciąż nie zostały w pełni poznane. Przebiega z występowaniem na skórze swędzących, polimorficznych wykwitów. Choroba została opisana po raz pierwszy już w 1884 roku.

Opryszczkowate zapalenie skóry – przyczyny

Opryszczkowate zapalenie skóry może wystąpić w każdym wieku, jednak najczęściej dotyczy osób między 30. a 40. rokiem życia, zwykle mężczyzn. Dokładne przyczyny rozwoju tej choroby nie zostały w pełni poznane. Wiadomo jedynie, że ma ona podłoże autoimmunologiczne. U pacjentów obserwuje się, podobnie jak w celiakii, nietolerancję glutenu, czego potwierdzeniem jest ustępowanie zarówno zmian skórnych, jak i jelitowych pod wpływem diety bezglutenowej. Zaobserwowano także, że nawroty częściej występują w przebiegu chorób z gorączką, podczas miesiączki, a także w okresie przyjmowania doustnych środków antykoncepcyjnych. Innymi czynnikami pogarszającymi przebieg opryszczkowatego zapalenia skóry są: jod zawarty w lekach, suplementach diety i jedzeniu oraz stres.

Jak wygląda opryszczkowe zapalenie skóry?

Omawiana choroba wyróżnia się wieloletnim przebiegiem z okresami remisji i zaostrzeń. Zmiany skórne mogą się utrzymywać nawet przez całe życie pacjenta. W największym stopniu lokalizują się na skórze kolan, łokci, pośladków i dolnej części pleców, jednak mogą umiejscawiać się w dowolnym miejscu na ciele. Mają postać pęcherzyków wypełnionych treścią surowiczą, czemu towarzyszy ich świąd, pieczenie i obrzęk. Innymi słowy, wykwity skórne przypominają te pojawiające się w przebiegu klasycznej opryszczki wargowej.

U wszystkich chorych stwierdza się anatomiczne zmiany w obrębie jelita cienkiego w postaci zaniku kosmków, jednak objawy gastroenterologiczne są przeważnie łagodne lub nawet całkowicie nieobecne. Co ciekawe, ścisła i długotrwała dieta bezglutenowa umożliwia osiągnięcie remisji choroby. Właśnie dlatego mówi się, że opryszczkowate zapalenie skóry to inaczej skórna postać celiakii.

Opryszczkowate zapalenie skóry – diagnostyka

Do rozpoznania opryszczkowatego zapalenia skóry niezbędne jest stwierdzenie charakterystycznych zmian skórnych o konkretnej lokalizacji i objawach towarzyszących. Diagnostyka opiera się więc na obserwacji zmian skórnych i szczegółowym wywiadzie zdrowotnym z pacjentem. Jeśli zmiany mają przebieg przewlekły, zleca się dodatkowo badanie histopatologiczne, wykonywane na podstawie pobranego wycinka skóry. W badaniach laboratoryjnych należy natomiast stwierdzić obecność przeciwciał typowych dla celiakii. Uzupełnieniem diagnostyki jest badanie endoskopowe z pobraniem biopsji, jednak nie jest ono koniecznością.

Opryszczkowate zapalenie skóry – leczenie

W leczeniu uciążliwych zmian skórnych największe zastosowanie mają sulfonamidy. Są to leki stosowane doustnie, które znacznie zmniejszają świąd i stan zapalny skóry. Podstawą leczenia bezwzględnie jest jednak dieta bezglutenowa, a więc unikanie spożywania wszelkich źródeł glutenu, do których zaliczamy m.in.: pszenicę, żyto, jęczmień, pszenżyto oraz wszelkie wypieki i produkty na bazie tego typu mąk. Dieta w połączeniu z farmakoterapią pozwala niejednokrotnie na uzyskanie długotrwałej remisji. Nie ma jednak sposobu na całkowite wyleczenie choroby Duhringa. Nawet przy wieloletniej remisji powrót do diety zawierającej gluten szybko powoduje nawrót dolegliwości. Diagnostyką i leczeniem choroby zajmuje się głównie gastroenterolog oraz dermatolog, jednak warto jednocześnie skorzystać z konsultacji dietetycznej.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) to oryginalny, jakości premium produkt wykazujący wiele właściwości. Wykorzystywany jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, …
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Skręta-Śliwińska M., Woźniacka A., Żebrowska A., Postać krwotoczna choroby Duhringa, Przegląd Dermatologiczny, 107/2020.
2. Łoza K., Mączyńska-Karcz D., Wieczorek A., Pyrka D., Łojewska E., Zapalenie opryszczkowate skóry – trudności diagnostyczne na podstawie prezentacji przypadków własnych, Przegląd Dermatologiczny 2014, 101.
3. Juczyńska K., Woźniacka A., Żebrowska A., Waszczykowska E., Opryszczkowate zapalenie skóry o nietypowym obrazie klinicznym, Forum Dermatologicum 2016, tom 2, nr 1, 38-40.