Nefropatia

Aktualizacja: 14 lutego 2023

Nefropatia to dolegliwość zdrowotna odnosząca się do nerek. Obejmuje stale utrzymujące się, nieprawidłowe wydalanie albuminy wraz z moczem, sięgające powyżej 0,3 g na dobę. W medycynie wyszczególnia się wiele rodzajów nefropatii, jednak do występujących najczęściej zalicza się nefropatię cukrzycową, nefropatię analgetyczną oraz nefropatię błoniastą. Diagnostyką i leczeniem nefropatii zajmuje się najczęściej lekarz nefrolog.

Nefropatia cukrzycowa

Nefropatia cukrzycowa odnosi się do uszkodzenia nerek w przebiegu cukrzycy. Składa się z kilku etapów. Pierwszy charakteryzuje się mikroalbuminurią, wydalanie 30–300 mg albumin z moczem w ciągu 24 godzin. Następnie nefropatia cukrzycowa może postępować do etapu makroalbuminurii lub jawnej nefropatii (powyżej 300 mg albumin wydalanych z moczem w ciągu 24 godzin). Następuje stopniowe i stałe pogarszanie czynności nerek, w konsekwencji czego pojawia się zmniejszenie GFR (wskaźnik filtracji kłębuszkowej) i rozwija się niewydolność nerek. Przyczyną nefropatii cukrzycowej jest przede wszystkim cukrzyca typu 1. Czynnikami ryzyka są natomiast:

• palenie papierosów;
• nadciśnienie tętnicze;
• hiperglikemia.

Leczenie obejmuje kontrolę i stabilizację cukrzycy, eliminację ewentualnej nadwagi, aktywność fizyczną oraz zdrową dietę zmniejszającą spożycie białka. Współcześnie zalecana dzienna podaż białka w diecie wynosi 0,8 g dziennie na 1 kg masy ciała, jednak w przypadku niektórych pacjentów z pogarszającym się GFR może wystąpić konieczność zmniejszenia podaży białka do 0,6 g dziennie na 1 kg masy ciała.

W przebiegu każdego rodzaju nefropatii bardzo ważnym elementem jest diagnostyka – wstępna oraz monitorująca jakość leczenia. Zastosowanie znajdują przede wszystkim badania krwi, zwłaszcza pod kątem panelu nerkowego oraz USG nerek. Niekiedy konieczne jest wykonanie biopsji nerki.

Nefropatia analgetyczna

Stanowi postać śródmiąższowego zapalenia nerek spowodowaną nadużywaniem określonych grup leków przez dłuższy czas. Prawdopodobieństwo uszkodzenia nerek w przypadku stosowania leków o potencjalnym działaniu nefrotoksycznym jest tym większe, im bardziej działają na pacjenta czynniki ryzyka:

• podeszły wiek;
• upośledzenie funkcji nerek lub wcześniejsze choroby nerek;
• niewydolność wątroby;
• niewydolność serca;
• odwodnienie organizmu;
• zaburzenia elektrolitowe.

Najczęściej nefropatia analgetyczna rozwija się przy stosowaniu leków z grupy NLPZ, zwykle 2 różnych rodzajów. Choroba najczęściej rozwija się bezobjawowo, jednak u pewnej części pacjentów stwierdza się nadciśnienie tętnicze. Okresowo chorzy mogą skarżyć się na:

• nietypowe bóle w okolicy lędźwiowej, zwykle o niewielkim nasileniu;
• nawracające infekcje dróg moczowych;
• bóle głowy;
• wzmożoną męczliwość;
• utratę masy ciała;
• nykturię;
• łatwe siniaczenie się.

Nefropatia analgetyczna może mieć charakter ostry lub przewlekły. Wdraża się leczenie przyczynowe,  w większości przypadków wystarczy odstawić leki i wyrównać zaburzenia gospodarki elektrolitowej. Co 6 miesięcy należy kontrolnie wykonywać USG nerek, ponieważ po przebyciu tego typu nefropatii znacznie wzrasta ryzyko rozwoju nowotworu nerek.

Nefropatia błoniasta

W większości przypadków przyczyny tego rodzaju nefropatii nie są znane, schorzenie określa się więc mianem idiopatycznego. Ma to miejsce w około 70% przypadków. U pozostałych pacjentów do rozwoju nefropatii błoniastej może dojść wskutek:

• infekcji;
• nowotworów;
• chorób tkanki łącznej;
• zażywania niektórych leków.

Podstawowym objawem nefropatii błoniastej jest zespół nerczycowy,  stwierdza się go aż w 60–75% przypadków. U pozostałych pacjentów pojawia się jedynie bezobjawowy białkomocz nieprzekraczający 3,5 g w ciągu doby. W 30–40% przypadków białkomoczowi towarzyszy krwinkomocz. Część chorych może doświadczyć samoistnej remisji w ciągu 2 lat od rozpoznania, jest to jednak mniejszość. Leczenie opiera się głównie na farmakoterapii, stosuje się leki moczopędne i przeciwkrzepliwe oraz wyrównuje bilans płynowy. Celem ochrony nerek wdraża się inhibitory konwertazy angiotensyny. W grupach wysokiego ryzyka zastosowanie znajduje leczenie immunosupresyjne, np. podaż glikokortykosteroidów.

Omega 3 – czysty roślinny olej z Pachnotki zwyczajnej
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
2. Durlik M., Nefropatia IgA, Nefrol Dial Pol, 24/2020.
3. Evans T., Capell P., Nefropatia cukrzycowa, Diabetologia Praktyczna, 1/2001.
4. Kuźniar-Placek J., Jaroszyński A., Nefropatia analgetyczna, Family Medicine & Primary Care Review, 4/2014.
5. Lizakowski S., Rutkowski B., Problemy terapeutyczne w leczeniu chorych z błoniastym kłębuszkowym zapaleniem nerek, Forum Nefrologiczne, 3/2009.