Mięsak

Aktualizacja: 9 października 2022

Mięsak tkanek miękkich to nowotwór wywodzący się z tkanki mezodermalnej. Najczęściej lokalizuje się w obrębie kończyn górnych lub dolnych. Diagnozowane są stosunkowo rzadko, ponieważ w 4-5 na 100 000 przypadków. Zazwyczaj u pacjentów powyżej 55. roku życia. Diagnostyką i leczeniem mięsaków zajmuje się lekarz onkolog. Rokowania zależą od stopnia złośliwości nowotworu, momentu jego rozpoznania oraz stanu ogólnego pacjenta.

Mięsak – przyczyny

Przyczyny rozwoju mięsaków nie są znane (jak zresztą w przypadku wszystkich innych rodzajów nowotworów). Większe ryzyko zapadalności na nie wiąże się z niektórymi zespołami uwarunkowanymi genetycznie (np. z zespołem Gardnera czy zespołem Wernera). Innymi czynnikami ryzyka są:

• ekspozycja na promieniowanie jonizujące;
• stany przebiegające z immunosupresją;
• przewlekły kontakt z niektórymi czynnikami środowiskowymi, np. pestycydami, herbicydami czy polichlorkiem winylu.

Wciąż nie wiadomo jednak, dlaczego u niektórych osób z czynnikami ryzyka mięsak rozwija się, zaś u innych nie.

Mięsak – rodzaje

W medycynie wyróżnia się wiele rodzajów mięsaka, w zależności od jego lokalizacji i fizjologii komórek nowotworowych. Do najczęściej diagnozowanych są to:

• mięśniakomięsak gładkokomórkowy – wywodzi się z tkanki mięśniowej gładkiej, lokalizacja jest dowolna, najczęściej jednak spotyka się go w obrębie tułowia;
• tłuszczakomięsak – wywodzi się z komórek budujących tkankę tłuszczową, przy czym wyróżnia się dodatkowo 4 podtypy;
• mięsak pleomorficzny – inaczej niezróżnicowany mięsak wielopostaciowy;
• mięsak maziówkowy – rozwija się z torebki maziowej stawów, pochewek ścięgnistych bądź kaletek i wypustek maziówki. Najczęściej obserwowany w obrębie kończyn;
• GIST – mięsak podścieliskowy przewodu pokarmowego;
• włókniakomięsak – wywodzi się z tkanki łącznej włóknistej.

Bardzo rzadko diagnozuje się również:

• naczyniakomięsaki;
• mięśniaki podścieliska endometrium;
• mięśniaki nabłonkowe;
• mięśniaki jasnokomórkowe;
• mięśniaki pęcherzykowe;
• guzy desmoidalne.

Mięsak – objawy

W większości przypadków jedynym początkowym objawem mięsaka jest niebolesny guz, najczęściej zlokalizowany podpowięziowo. Gdy pojawią się objawy kliniczne, nowotwór często jest już w stadium zaawansowanym. Są to przede wszystkim:

• utrata apetytu;
• ogólne osłabienie i przewlekłe zmęczenie;
• gorączka lub stany podgorączkowe;
• wzrost masy ciała bez wyraźnej przyczyny;
• niedokrwistość.

Pozostałe objawy zależą od lokalizacji guza. Gdy uciska on na jelita mogą pojawić się zaparcia i bóle brzucha. Natomiast gdy uciska na nerwy pojawiają się bóle promieniujące, pieczenie czy niedoczulica.

Diagnostyka mięsaków

We wstępnym rozpoznaniu wykonuje się badania obrazowe takie jak USG, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny. Zastosowania nie znajduje RTG, ponieważ uwidacznia tylko tkanki twarde. Jednak całkowite rozpoznanie nowotworu i jego charakteru możliwe jest wyłącznie na podstawie wyników badania mikroskopowego. W tym celu należy pobrać tkanki podczas biopsji i odesłać je do badań histopatologicznych. Diagnostyka powinna być wykonana szybko i sprawnie, ponieważ w przypadku tego typu nowotworów liczy się czas. Mają one tendencję do rozsiewu, głównie drogą krwiopochodną.

Mięsak – leczenie

Leczenie różni się w zależności od lokalizacji i rozległości mięsaków, a także od występowania ewentualnych przerzutów. Podstawą niemal zawsze jest radykalne leczenie chirurgiczne ogniska pierwotnego. Agresywne leczenie skojarzone mięsaków zlokalizowanych w obrębie kończyn oraz zastosowanie technik rekonstrukcyjnych pozwalają współcześnie na oszczędzenie kończyny u większości chorych. Amputacje całych kończyn są rzadko wykonywane.

Uzupełnieniem radykalnego leczenia chirurgicznego jest przede wszystkim radioterapia, która pozwala na uzyskanie kontroli miejscowej nowotworu nawet w 90% przypadków, przy czym czas przeżycia chorych nie różni się od tego w przypadku amputacji. Chemioterapia w przypadkach bez rozsiewu komórek nowotworowych nie znajduje zastosowania.

Chlorella w tabletkach z rozerwaną ścianą komórkową
Chlorella posiada właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybiczne nie wpływając przy tym na florę fizjologiczną. Bardzo dokładnie usuwa toksyny z organizmu ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Rutkowski P., Krzemieniecki K., Mięsaki tkanek miękkich u dorosłych, 2013.
2. Świtaj T., Jagodzińska-Mucha P., Mięsak Ewinga, Onkologia w Praktyce Klinicznej, 6/2018.
3. Kordek R., Jassem J., Onkologia. Podręcznik dla studentów i lekarzy, Wydawnictwo Via Medica, Gdańsk 2019.