Martwica wątroby

Aktualizacja: 3 września 2024

Martwica wątroby (inaczej: marskość wątroby) to niebezpieczny, nieodwracalny stan, konsekwentnie prowadzący do niewydolności wątroby i konieczności przeszczepu tego narządu. Przy odpowiednim postępowaniu zachowawczym można jednak spowalniać postępy martwicy i poprawiać tym samym jakość życia. Diagnostyką i leczeniem problemu zajmuje się lekarz hepatolog.

Martwica wątroby – przyczyny

Do rozwoju martwicy wątroby najczęściej prowadzą następujące problemy zdrowotne:

• niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby;
• nadużywanie alkoholu (alkoholizm);
• zakażenie wirusami HBV, HDV, HCV;
• autoimmunologiczne zapalenie wątroby;
• pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych;
• tzw. zespoły nakładania;
• nadmierne spichrzanie żelaza w organizmie;
• glikogenoza;
• wrodzona tyrozynemia;
• kamica żółciowa;
• przewlekłe przyjmowanie leków, zwłaszcza glikokortykoidów, estrogenów, hormonów anabolicznych;
• choroby żył wątrobowych i naczyń zlewiska żyły;
• zatrucie organizmu toksynami.

Do martwicy wątroby może prowadzić też choroba nowotworowa, choć tak naprawdę wciąż nie wiadomo, który problem zdrowotny wynika z którego. Nierzadko zdarza się, że do martwica wątroby wywołuje raka, u innych pacjentów to rak przyczynia się do martwicy. Zgodnie ze statystykami, główną przyczyną martwicy wątroby jest jednak niealkoholowa choroba stłuszczeniowa wątroby.

Objawy martwicy wątroby

Martwica wątroby to przewlekły, rozlany proces chorobowy tego narządu, charakteryzujący się włóknieniem miąższu i wyodrębnieniem guzków rzekomych. Obecność samego włóknienia wątroby, niezależnie od stopnia zaawansowania, nie może być traktowana jako marskość. Obraz marskości wątroby jest niezwykle bogaty i zróżnicowany. U niektórych pacjentów istotne objawy kliniczne nie występują, a martwicę stwierdza się przypadkowo, np. w trakcie zabiegów chirurgicznych na jamie brzusznej. U większości pojawiają się jednak objawy, które mają dodatkowo tendencję do postępowania. Dzieli się je na grupy w zależności od układu, którego dotyczą i są to:

• ogólne – spadek masy ciała, zaburzenia koncentracji, męczliwość;
• ze strony układu pokarmowego – hepatomegalia (powiększenie wątroby), splenomegalia (powiększenie śledziony), kamica żółciowa, biegunki;
• ze strony wątroby – niedokrwistość, leukopenia, wybroczyny na skórze;
• ze strony układu oddechowego – nadciśnienie płucne, obniżona saturacja;
• ze strony układu krążenia – zespół wątrobowo-sercowy;
• ze strony układu endokrynologicznego – ginekomastia, hipogonadyzm, cukrzyca, niedoczynność tarczycy;
• ze strony układu nerwowego – encefalopatia wątrobowa, neuropatie obwodowe, drżenia rąk;
• ze strony narządu ruchu – sarkopenia, zanik mięśni, osteopenia i osteoporoza;
• ze strony skóry – przeczosy na skórze, wzmożona pigmentacja skóry, pajączki naczyniowe, kępki żółte, żółtaczka.

Powikłaniami martwicy wątroby mogą być również wodobrzusze czy krwawienia z przewodu pokarmowego. Nierzadko obserwuje się rozrzedzenie krwi, a więc i tendencję do siniaczenia czy spontanicznych krwotoków. Szacuje się, że u pacjentów z wyrównaną martwicą wątroby szansa przeżycia 10 lat wynosi około 47%, jednak w przypadku martwicy niewyrównanej 5-letnia szansa przeżycia wynosi jedynie około 16%, a 10-letnia jest niemal żadna.

Martwica wątroby – diagnostyka

Diagnostyka martwicy wątroby rozpoczyna się badaniami laboratoryjnymi, takimi jak panel wątrobowy, morfologi krwi, ocena poziomu hormonów. Wykonuje się też USG jamy brzusznej i elastografię wątroby.

Martwica wątroby – leczenie

Nie ma sposobów na wyleczenie martwicy wątroby – ratunkiem dla pacjentów staje się jedynie przeszczep tego narządu, jednak na nową wątrobę czeka się 125 dni (około 11 dni w trybie pilnym). Zawsze w pierwszej kolejności należy wdrożyć leczenie przyczynowe, dzięki któremu można usunąć czynnik sprawczy marskości. Przykładowo przy alkoholizmie niezbędna jest terapia odwykowa i całkowita rezygnacja z picia napojów alkoholowych, natomiast przy wszelkich infekcjach wirusowych wdraża się odpowiednią farmakoterapię.

Uzupełnieniem takich działań jest dietoterapia – spożywane produkty powinny nie obciążać wątroby. Muszą być lekkostrawne, niewzdymające, bogate w witaminy, minerały i antyoksydanty. Rekomenduje się ograniczenie spożycia tłuszczów nasyconych z jednoczesną podażą NNKT. Wśród suplementów diety popularnością cieszą się witamina D3, glutation, kurkuma, koenzym Q10, witamina C, witamina E oraz zioła, w szczególności ostropest plamisty, mniszek lekarski, berberyna, karczoch czy czarna rzodkiew. Chęć przyjmowania suplementów diety zawsze należy skonsultować z lekarzem hepatologiem.

Koenzym Q10 (100 mg) bioalgi
Koenzym Q10, który Państwu oferujemy pozyskiwany jest przy użyciu naturalnego procesu fermentacji. Jest to czysty izomer trans, w 100% naturalny i identyczny jak Koenzym Q10 występujący w naszym organizmie, dzięki czemu bardzo wysokiej biodostępności.
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Juszczyk J., Marskość wątroby, Przewodnik Lekarza, 4/2001.
2. Simon K., Marskość wątroby – epidemiologia, etiopatogeneza, przebieg naturalny, powikłania, możliwości leczenia przyczynowego, 2020.
3. Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.