Łuszczyca – przyczyny, przebieg, leczenie

Łuszczyca jest jedną z częstszych przewlekłych chorób zapalnych skóry. Występuje u około 2-4% populacji i w większości przypadków charakteryzuje się łagodnym przebiegiem. Choroba nie jest zależna od płci ani wieku, jednak szczyt zachorowań przypada na 20 rok życia, a następnie na 60 rok życia.

Przyczyny i przebieg łuszczycy

We wszystkich postaciach łuszczycy istotną rolę odgrywają zarówno czynniki wewnątrz- jak i zewnątrzustrojowe. Mogą one zapoczątkować lub nasilać proces chorobowy, a także prowokować wystąpienie nawrotów. Podsumowując, do najczęstszych czynników wyzwalających należą:

• stres
• menopauza
• przewlekłe infekcje bakteryjne lub grzybicze
• łojotokowe zapalenie skóry, półpasiec
• leki kortykosteroidowe, przeciwmalaryczne lub NLPZ
• spożywanie nadmiernej ilości alkoholu
• palenie papierosów
• dieta bogata w tłuszcze zwierzęce
• czynniki fizyczne – iniekcje, oparzenia, promienie UV, skaleczenia, rany chirurgiczne, ukłucia owadów
• zaburzenia metaboliczne

Łuszczyna charakteryzuje się przewlekłym i nawrotowym przebiegiem. W starszym wieku na przebieg duży wpływ mają ogólnoustrojowe choroby współtowarzyszące.

Obraz kliniczny

Początek, przebieg i obraz kliniczny łuszczycy mogą być bardzo różnorodne, często zależą od wieku, czynników genetycznych, płci, a także innych uwarunkowań. Wyróżnić można 2 typy schorzenia:

• łuszczyca typu I – rozpoczyna się około 20 roku życia, wykazuje silny związek z antygenem HLA-Cw6. Występuje rodzinnie i ma skłonność do uogólniania się zmian
• łuszczyca typu II – charakteryzuje się późnym początkiem (pomiędzy 40. a 60. rokiem życia) i wykazuje związek z antygenem HLA-Cw2 i B27. Zwykle nie występuje rodzinnie i posiada stabilny przebieg, zmiany skórne są ograniczone

U około 10-30% chorych z łuszczycą rozwija się łuszczycowe zapalenie stawów. W rezultacie może ono doprowadzić nawet do inwalidztwa.

Charakterystycznym objawem łuszczycy pospolitej są płasko-wyniosłe grudki o barwie czerwonej lub czerwono-brunatnej, pokryte białosrebrzystymi łuskami. Posiadają one różną wielkość i są wyraźnie odgraniczone od otaczającej je skóry. Przy zdrapywaniu łuski odpadają tworząc cienkie płatki. W rezultacie uwidacznia się lśniąca powierzchnia i punktowe krwawienia.

Zmiany skórne występują zwykle symetrycznie, mogą obejmować łokcie i kolana, paznokcie, fałdy skórne, owłosioną skórę głowy, tułów, wyprostne powierzchnie kończyn, a także okolicę lędźwiowo-krzyżową.

Łuszczyca – leczenie

Do głównych celów leczenia łuszczycy należą:

• utrzymanie zdolności pacjentów do pracy zawodowej
• prewencja chorób współwystępujących
• uzyskanie długotrwałej remisji
• kontrola w zakresie aktywności choroby
• poprawa jakości życia

Leczenie jest uzależnione od stopnia nasilenia choroby i rozległości zmian skórnych. Ważne jest również uwzględnienie ewentualnych przeciwwskazań oraz współistniejących chorób. Podstawą leczenia jest zwykle terapia miejscowa. W tym celu stosuje się emolienty, środki keratolityczne zawierające mocznik i kwas salicylowy, a także środki redukujące (np. kortykosteroidy).

Z pomocą przychodzi również fizjoterapia, a w szczególności fizykoterapia. W związku z tym zaleca się fototerapię – zabieg wykorzystujący promieniowanie nadfioletowe i jednocześnie (bardzo często) psoraleny będące fotouczulaczami.

Duży wpływ na przebieg procesów zapalnych i obraz dermatozy ma sposób odżywiania oraz styl życia. W rezultacie osobom z łuszczycą i nadmierną masą ciała zaleca się dietę niskoenergetyczną. Uznaje się również, że korzystna jest dieta bogata w warzywa i owoce będące źródłem antyoksydantów, ponieważ prowadzi do zmniejszenia nasilenia zmian łuszczycowych. Jako silne antyoksydanty uznaje się karotenoidy, flawonoidy oraz witaminę E i witaminę C.

Bibliografia:

1. Antosik K., Krzęcio-Nieczyporuk E., Kurowska-Socha B., Rola diety i żywienia w leczeniu łuszczycy, Hygeia Public Health, 2/2017.
2. Kaszuba A., Uczniak S., Kaszuba A., Łuszczyca, Dermatologia Praktyczna.
3. Romańska-Gocka K., Farmakoterapia łuszczycy, Fizjoterapia Praktyczna, 9/2009.
4. Stawczyk M., Szczerkowska-Dobosz A., Komorowska O. (i inni), Znaczenie diety w łuszczycy – przewlekłej układowej chorobie zapalnej, Via Medica, 2011.
5. Nowe spojrzenie na łuszczycę: Część I – łuszczyca jako choroba autoimmunologiczna, Kwartalnik Portalu Biotechnologia.pl, 3/2015.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) to oryginalny, jakości premium produkt wykazujący wiele właściwości. Wykorzystywany jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, …
Zobacz tutaj ...