Aktualizacja: 24 czerwca 2024
Łojotokowe zapalenie skóry twarzy to przewlekła choroba dermatologiczna przebiegająca z okresami zaostrzeń i remisji. Choć najczęściej zmiany skórne lokalizują się właśnie w obrębie twarzy i owłosionej skóry głowy, mogą rozprzestrzeniać się na inne partie ciała. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się lekarz dermatolog, a podstawowym celem jest uzyskanie jak najdłuższego okresu remisji, jako że nie ma możliwości całkowitego wyleczenia tej choroby.
Spis treści
Łojotokowe zapalenie skóry twarzy – przyczyny
Przyczyny łojotokowego zapalenia skóry twarzy nie zostały w pełni poznane, mimo znajomości czynników ryzyka i mechanizmu, nie wiadomo, dlaczego niektóre osoby zmagają się z tą dolegliwością, zaś inne nie. W patogenezie podstawową rolę odgrywa wzmożona aktywność gruczołów łojowych, niektóre zjawiska immunologiczne, nadmierna kolonizacja skóry grzybami rodzaju Malassezia spp. oraz działanie licznych czynników egzogennych. Egzogennymi czynnikami ryzyka są:
- nieodpowiednia dieta – niezdrowa, bogata w tłuszcze nasycone i cukry proste;
- niedostateczna higiena osobista;
- niewłaściwa pielęgnacja skóry lub unikanie zabiegów pielęgnacyjnych;
- brak ekspozycji skóry na światło słoneczne;
- zanieczyszczenia środowiska;
- grzyby chorobotwórcze;
- nadużywanie alkoholu;
- niektóre choroby – np. nowotwory, HIV, depresja, choroba Parkinsona.
Zaobserwowano zwiększenie liczby Malassezia spp. w obrębie zmian skórnych u chorych na łojotokowe zapalenie skóry twarzy. Grzyby te stanowią aż 85% całkowitej mikroflory skóry pacjentów. Dla porównania, wartość u osób zdrowych wynosi około 45%. Warto przybliżyć także wspomniane wcześniej czynniki immunologiczne. Udowodniono, iż u pacjentów z łojotokowym zapaleniem skóry twarzy wyraźnie wzrasta liczba komórek NK1+ i CD16+ w połączeniu z aktywacją dopełniacza i wzrostem ekspresji interleukin prozapalnych. Przekłada się to na nasilanie stanu zapalnego w skórze.
Łojotokowe zapalenie skóry twarzy – objawy
Klasycznym objawem łojotokowego zapalenia skóry jest delikatny rumień przebiegający ze złuszczaniem (nierzadko bardzo silnym) naskórka. Złuszczanie przybiera charakter otrębiasty, a nawet może prowadzić do powstawania strupów. Zmiany skórne w pierwszej kolejności pojawiają się w obrębie skóry owłosionej głowy i to tutaj zwykle są najintensywniejsze. Wraz z upływem czasu mogą przenosić się na przylegającą skórę nieowłosioną – głównie czoło wzdłuż linii włosów, okolica brwi, okolica za uszami i skóra w fałdach nosowo-wargowych. Zaostrzenie zmian zaobserwować można jesienią i zimą, co potwierdza, że promieniowanie słoneczne może mieć łagodzący wpływ na omawianą dolegliwość. Wówczas rumień staje się intensywnie czerwony, a skóra może nawet miejscowo pękać. Bardzo często zmianom skórnym przy łojotokowym zapaleniu skóry twarzy towarzyszy świąd, pieczenie, suchość naskórka i uczucie jego ściągania.
Zobacz również: Łuszczenie się skóry.
Diagnostyka łojotokowego zapalenia skóry twarzy
Rozpoznanie łojotokowego zapalenia skóry twarzy ustala lekarz dermatolog na podstawie wywiadu oraz analizy objawów. Nie ma konieczności pobrania biopsji do badań laboratoryjnych, ponieważ doświadczony specjalista z łatwością rozpozna łojotokowe zapalenie skóry twarzy po obrazie klinicznym.
Łojotokowe zapalenie skóry twarzy – leczenie
Leczenie łojotokowego zapalenia skóry twarzy jest długofalowe, a pacjenci muszą wiedzieć, że będzie trwało przez całe ich życie. Zaniedbanie zaleceń po ustąpieniu objawów poskutkuje ich nawrotem, ponieważ stan ten nie jest rzeczywistym wyleczeniem choroby, lecz osiągnięciem remisji, do czego dążą lekarze. Podstawą leczenia tej choroby są działania miejscowe. Stosuje się maści, kremy, olejki, żele i pianki o działaniu terapeutycznym, mające na celu zmniejszenie łojotoku, nawilżenie skóry, odbudowanie jej bariery ochronnej, a niekiedy też wyciszenie stanu zapalnego. W zaawansowanych i silnych zaostrzeniach lekarz może przepisać nawet glikokortykoid do stosowania miejscowego czy maści przeciwgrzybicze. Przykładem substancji aktywnych takich leków są choćby Cyklopiroksolamina, siarczek selenu, pirytionian cynku, kwas salicylowy oraz dziegcie. Należy także przestrzegać zasad codziennej, właściwej pielęgnacji skóry.
Uzupełnieniem wymienionych wyżej działań może być terapia światłem, na co łojotokowe zapalenie skóry twarzy reaguje bardzo dobrze. W tym celu wykorzystuje się przede wszystkim lampy emitujące wąskie pasmo promieniowania UVB. Leczenie ogólne przeznaczone jest dla wyjątkowo ciężkich przypadków choroby. W jego przebiegu można zastosować retinoidy, antybiotyki, pochodne imidazolowe oraz w wyjątkowych sytuacjach steroidy. Warto także ograniczyć spożycie słodyczy, ponieważ cukry proste są pożywką dla patogennych grzybów i mogą zaostrzać objawy choroby.
Spirulina w tabletkach (100% naturalna)Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Brzezińska-Wcisło L., Wcisło-Dziadecka D., Lis-Święty A., Trzmiel D., Łupież i łojotokowe zapalenie owłosionej skóry głowy – patogeneza, obraz kliniczny oraz aspekty terapeutyczne, Post Dermatol Alergol 2007; XXIV, 2: 59-64.
- Błaszkowski M., Kaczorowska A., Staszek D., Kaszuba A., Dermatoza o obrazie klinicznym przypominającym łojotokowe zapalenie skóry, Post Dermatol Alergol 2010; XXVII, 2: 101–105.
- Buczek A., Wcisło-Dziadecka D., Sierant K., Brzezińska-Wcisło L., Co nowego w etiologii i terapii łojotokowego zapalenia skóry, Post N Med 2018; XXXI(1A): 49-54.
Zostaw komentarz