Leptospiroza to stosunkowo często występująca na całym świecie choroba odzwierzęca, wywoływana przez różne gatunki krętków z rodzaju Leptospira. Jako że ma podłoże bakteryjne, leczy się ją odpowiednio dobranymi antybiotykami. Obraz kliniczny może być mocno zróżnicowany, dlatego duży nacisk kładzie się na dobrą diagnostykę.
Spis treści
Leptospiroza – przyczyny
Leptospiroza to choroba spotykana zazwyczaj w strefach klimatu tropikalnego. Obszary, w których stwierdza się najwyższą na świecie zapadalność, lokalizują się między 10° a 20° szerokości geograficznej północnej i południowej. Bezpośrednią przyczyną tej choroby jest przeniknięcie do organizmu bakterii z rodzaju Leptospira, których rezerwuarem są zwierzęta (gryzonie, psy i koty).
Leptospiry są Gram-ujemnymi, cienkimi spiralnymi bakteriami z haczykowato zakończonym jednym lub obydwoma końcami. Wykazują zdolność ruchu. Zjadliwość leptospir warunkują białka powierzchniowe zarazka, LPS, sfingomielinazy, hemolizyny i poryny. To bakterie tlenowe, jednak najlepszy wzrost uzyskuje się w atmosferze o częściowo zmniejszonej zawartości tlenu. Patogenne leptospiry są bardzo ruchliwymi i inwazyjnymi bakteriami, dla których wrotami zakażenia są zwłaszcza rany skóry i błon śluzowych. Wnikając w nie, bardzo szybko rozprzestrzeniają się po organizmie i docierają do narządów docelowych. Nawet u osób z prawidłową i dobrze wykształconą odpornością zakażenie nie zostaje zlikwidowane przez układ immunologiczny i bakterie te kolonizują kanaliki nerkowe, czego następstwem jest nosicielstwo i rozprzestrzenianie się patogenu wraz z moczem.
Ciekawostką jest, że na przestrzeni ostatnich lat udało się ustalić genetyczne predyspozycje do ostrego zakażenia bakteriami Leptospira spp. Wiążą się one z różnicami w allelach genów wywołujących zmiany w receptorach cząsteczek MHC.
Leptospiroza – objawy
Obraz kliniczny leptospirozy może być różnorodny, dlatego tak ciężko o wstępnie podejrzenie jej wyłącznie na podstawie samych dolegliwości odczuwanych i zgłaszanych przez pacjenta. Może bowiem doświadczyć on:
- objawów grypopodobnych;
- łagodnych zaburzeń czynności wątroby i nerek;
- ciężkich uszkodzeń serca, płuc, oczu i mózgu.
Skrajanie dochodzi u takiej osoby do zgonu. Przebieg leptospirozy dzieli się na 2 etapy. Pierwszym jest faza ostra, trwająca z reguły około tygodnia, po czym przechodzi ona w fazę immunologiczną, trwającą kolejny tydzień. Charakteryzuje się ona wzmożoną produkcją przeciwciał i wydalaniem bakterii wraz z moczem. Zwłaszcza wtedy, przy braku zachowania odpowiedniej higieny osobistej (np. przy unikaniu mycia dłoni po wizycie w toalecie) istnieje duże ryzyko rozprzestrzeniania się zarazków. Leptospiroza może przejść ze stadium ostrego w stadium przewlekłe, któremu towarzyszy leptospiruria.
Należy mieć na uwadze, że w przebiegu tej choroby zapalenie opon mózgowych występuje u około 25% przypadków i przeważnie dotyczy osób młodych, poniżej 14. roku życia. Objawy dotyczące układu oddechowego pojawiają się u niespełna 67% pacjentów, zmiany oczne u około 2-3%, natomiast zapalenie mięśnia sercowego u około 40% chorych.
Leptospiroza – diagnostyka
Diagnostyka leptospirozy opiera się na izolacji bakterii z narządów wewnętrznych bądź płynów ustrojowych, a następnie na wykazaniu obecności patogenów lub ich kwasu nukleinowego w badanym materiale biologicznym. Wykonuje się badania serologiczne, co jest bardzo istotnym elementem postępowania. Celem jest stwierdzenie przeciwciał swoistych dla tego zarazka. W przypadku badań serologicznych kluczowe znaczenie ma zwłaszcza odczyn aglutynacji mikroskopowej (MAT) i odczyn ELISA.
Leptospiroza – leczenie
Leczenie odpowiednio dobranymi antybiotykami należy rozpocząć natychmiast po pojawieniu się podejrzenia leptospirozy, jako że jest to choroba potencjalnie śmiertelna i obarczona wysokim ryzykiem powikłań ogólnoustrojowych. Najlepiej, gdy ma to miejsce do 5. dnia od rozpoczęcia się choroby. Uważa się, że późniejsze wprowadzenie antybiotyków nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Przyjmuje się, że ciężkie przypadki leptospirozy powinny być leczone dużymi dawkami dożylnej penicyliny.
Bio Acerola C - 100% naturalna witamina CAcerola od bioalgi to w pełni naturalny (organiczny) i bez żadnych dodatków produkt. Wytwarzany jest z owoców wiśni Acerola, na ściśle kontrolowanej, ekologicznej uprawie, z zachowaniem najwyższych standardów jakościowych.
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Wasiński B., Leptospiroza – aktualne problemy, Przegląd Epidemiologiczny, 2011; 65: 471-476.
- Gliński Z., Kostro K., Leptospiroza – groźna choroba zwierząt i zoonoza, Życie Weterynaryjne, 88/2013.
- Fiecek B., Tylewska-Wierzbanowska S., Krętki Leptospira Spp., chorobotwórczość i diagnostyka zakażeń, Postępy Mikrobiologii, 2/2014.
Zostaw komentarz