Aktualizacja: 15 grudnia 2022
Krętki (łac. Spirochaetes) to długie i cienkie bakterie zaliczane do grona bakterii Gram-ujemnych. Swoim wyglądem przypominają korkociągi lub spirale, stąd ich nazwa. Mogą żyć zarówno w warunkach tlenowych, jak i beztlenowych, wywołując szereg chorób u człowieka. Przykładowymi chorobami wywoływanymi przez krętki są kiła, stan zapalny skóry czy borelioza.
Bakterie krętki
Krętki posiadają szerokość do 0,3 um i wykazują zdolność do ruchu. Poruszają się za pomocą ruchów rotacyjnych, wahadłowych bądź postępujących, co ułatwia obecność licznych rzęsek zwanych także nićmi osiowymi lub endoflagellami. Zgodnie z systematyką, do gatunku krętków zalicza się 3 rodziny:
- Spirochaetaecae (tutaj należą bakterie boreliozy);
- Brachyspiraceae;
- Leptospiraceae;
Z czego tylko niektóre bakterie są chorobotwórcze i niebezpieczne dla człowieka.
Krętki – choroby
Krętki mogą wywoływać następujące choroby:
- kiłę – wieloukładowa choroba zakaźna wywołana krętkiem bladym. Wyróżnia się bogatym obrazem klinicznym oraz wieloetapowym przebiegiem z okresami bezobjawowego utajenia;
- dur powrotny – choroba zakaźna przenoszona przez kleszcze i wszy odzieżowe, wywołana krętkiem duru powrotnego z rodzaju Borrelia;
- chorobę z Lyme – wywołaną krętkiem Borrelia burgdorferi. To wielonarządowa, przewlekła choroba o fazowym przebiegu, nieleczona prowadzi do poważnych, trwałych powikłań;
- owrzodzenie błon śluzowych – wywołane krętkiem frambezji, choroba występuje głównie w klimacie tropikalnym;
- stany zapalne skóry – wywołane krętkiem pinty (Treponema carateum).
Najczęściej jednak diagnozuje się kiłę. W tym przypadku krętki przenoszą się drogą płciową. Początkowe objawy obejmują swędzącą wysypkę, krostki i grudki, następnie atakowane są narządy wewnętrzne. Zakażenie kiłą może trwać bezobjawowo przez wiele lat. Niewykryta i nieleczona kiła może mieć poważne konsekwencje – niepłodność, zapalenie mięśnia sercowego, ciężkie zaburzenia neurologiczne, a nawet śmierć.
Diagnostyka krętków
Obecność krętków w organizmie człowieka można wykazać na kilka sposobów. Najczęściej pobiera się krew do badania laboratoryjnego. W przypadku kiły wyróżnia się 2 grupy testów serologicznych potwierdzających obecność krętka bladego w ustroju. Są to testy klasyczne i krętkowe. Podczas klasycznych wykorzystuje się antygeny lipidowe. Takimi testami są: test Wassermana, Veneral Disease Research Laboratory (VDRL), Unheated Serum Reagin (USR). Z kolei podczas testów krętkowych wykrywa się swoiste przeciwciała anty-TP za pomocą antygenów krętków kiły.
Krętki – leczenie
Jak w przypadku wszystkich infekcji bakteryjnych, tak i tutaj zastosowanie znajduje antybiotykoterapia. W przypadku duru powrotnego stosuje się tetracykliny, erytromycynę bądź inne makrolidy. Natomiast w przebiegu kiły wykorzystuje się najczęściej penicyliny – najstarsze znane antybiotyki, które wykazują ogromną skuteczność także w dzisiejszych czasach. Po zakończeniu leczenia pacjenci podlegają badaniom kontrolnym, łącznie z badaniami serologicznymi. Antybiotyki zawsze powinny być dobrane odpowiednio do rodzaju bakterii z grona krętek. Przy wcześnie podjętym leczeniu rokowania są dobre – ważne, aby jak najszybciej wdrożyć kurację, póki nie doszło do powikłań narządowych i ogólnoustrojowych.
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Sawczyn-Domańska A., Występowanie i chorobotwórczość krętków Borrelia miyamotoi, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 4/2021.
- Sulkowska E., Kiła – nowa diagnostyka starej choroby. Dane prezentowane podczas seminarium „Postępy w badaniach przeglądowych dawców krwi” (Warszawa, 5–6 października 2015 r.), J. Transf. Med., 8/2015.
Zostaw komentarz