Krętek blady

Aktualizacja: 16 sierpnia 2023

Krętek blady (łac. Treponema pallidum) to spiralna, względnie beztlenowa bakteria, odpowiadająca za rozwój kiły. Kiła natomiast jest chorobą weneryczną bakteryjną, szerzącą się podczas kontaktów seksualnych z osobami zarażonymi. Nieleczona prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych, w tym uszkodzenia wzroku, zaburzeń neurologicznych czy arytmii.

Krętek blady – charakterystyka

Krętek blady to spiralne bakterie Gram-ujemne o średnicy 0,1-0,4 μm i długości 5-20 μm, dobrze widoczne w ciemnym polu mikroskopu świetlnego. Zostały odkryte przez F. Schaudinna i E. Hoffmanna w 1905 roku. Krętek blady odznacza się charakterystycznym, spiralnym kształtem oraz zdolnością do 3 rodzajów ruchu: obrotowego, postępowego oraz wahadłowego. Rozmnaża się przez podział poprzeczny. Jest przy tym wyjątkowo wrażliwy na czynniki środowiska zewnętrznego takie jak wysuszanie, wysoka temperatura oraz powszechnie stosowane środki antyseptyczne. Ogranicza to przeżycie bakterii poza organizmem gospodarza do kilku godzin.

Krętek blady – drogi zakażenia

Do zakażenia krętkiem bladym dochodzi wskutek przenikania bakterii przez uszkodzoną skórę, nieuszkodzone błony śluzowe albo w wyniku wniknięcia drobnoustrojów bezpośrednio do krwiobiegu (np. korzystając kilkukrotnie z jednorazowych igieł). Zakażenie następuje najczęściej podczas kontaktu płciowego, w tym oralnego i rektalnego. Po wniknięciu krętka bladego do nabłonka rozpoczyna się jego miejscowa replikacja. Niektóre bakterie mogą przechodzić do węzłów chłonnych, aktywując tym samym mechanizmy odporności komórkowej. Groźnym zjawiskiem jest przeniesienie krętka bladego z chorej matki na płód.

Zakażenie krętkiem bladym – objawy

Kiła, a więc zakażenie organizmu krętkiem bladym, daje początkowo charakterystyczne objawy, na podstawie których można podejrzewać chorobę. Są to głównie owrzodzenia genitaliów (wstępnie zmiany skórne są płytkie i bezbolesne, o twardej podstawie i płynie w środku). Mogą przypominać swoim wyglądem opryszczkę. Wysypka kiłowa nazywa się również osutką. Dotyczy nawet 90% zarażonych krętkiem bladym w 2-3 pierwszych miesiącach infekcji. Wraz z upływem czasu drobne zmiany przekształcają się w grudki, nacieki, kłykciny i plamki, nierzadko bolesne i powodujące świąd. Innymi, późniejszymi objawami kiły są:

• łysienie kiłowe;
• powiększenie węzłów chłonnych;
• zaburzenia widzenia;
• złe samopoczucie, osłabienie.

Późna kiła, występująca po około 5 latach od zakażenia może powodować ciężkie uszkodzenia układu nerwowego, układu sercowo-naczyniowego czy nawet zaburzenia psychiczne. Podobnie sytuacja wygląda przy bagatelizowaniu choroby i unikaniu jej leczenia. Powikłaniami kiły u mężczyzn mogą być:

• martwica żołędzi;
• niemożność sprowadzenia napletka z powrotem na żołądź prącia;
• stulejka.

Natomiast bez względu na płeć powikłaniami mogą być:

• bielactwo kiłowe;
• zatory w naczyniach limfatycznych;
• obrzęki narządów płciowych;
• angina kiłowa.

Diagnostyką i leczeniem kiły zajmuje się wenerolog i ginekolog.

Krętek blady – leczenie

Leczenie zakażeń krętkiem bladym zależy od jej okresu. W fazach wczesnych używa się penicyliny, a w przypadku uczulenia na penicylinę, tetracyklin lub erytromycyny. W przypadku kiły późnej leki podaje się głównie domięśniowo lub dożylnie w większych dawkach oraz dłużej. Po leczeniu obowiązuje kontrola odczynów kiłowych. Farmakoterapia trwa kilka tygodni.

Omega 3 – czysty roślinny olej z Pachnotki zwyczajnej
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Pastuszczak M., Czynniki warunkujące odpowiedź na leczenie kiły wczesnej, ze szczególnym
   uwzględnieniem zjawiska surowiczooporności, Katedra i Klinika Dermatologii UJ CM w Krakowie, Kraków 2019.
2. Kunkiewicz M., Kańtoch A., Reich A., Renesans kiły, czyli o wzroście liczby zakażeń krętkiem bladym, Forum Dermatologicum, 2/2017.
3. Jakubowicz O., Kiła – realne zagrożenie – część I, Nowiny Lekarskie, 5/2009.
4. Sulkowska E., Kiła – nowa diagnostyka starej choroby, Journal of Transfusion Medicine, 4/2015.