Aktualizacja: 11 lipca 2023
Hipoksemia to stan obniżenia prężności tlenu (ciśnienia parcjalnego tlenu) we krwi tętniczej poniżej 60 mmHg. Zjawisko wiąże się z wystąpieniem licznych konsekwencji zdrowotnych, takich jak zaburzenia przemian metabolicznych czy niedotlenienie ważnych narządów wewnętrznych. Każdy przypadek hipoksemii wymaga konsultacji lekarskiej. Konieczne jest znalezienie przyczyny i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Spis treści
Hipoksemia – przyczyny
Hipoksemia może rozwinąć się w konsekwencji następujących problemów zdrowotnych i chorób:
- niedodma;
- zatorowość płucna;
- wstrząs kardiogenny lub septyczny;
- niektóre wady serca, w których krew nieutlenowana miesza się z krwią bogatą w tlen;
- zmiany śródmiąższowe w płucach;
- ostra niewydolność mięśnia sercowego;
- przewodnienie;
- zatrucie dwutlenkiem węgla (czadem);
- przyjmowanie narkotyków;
- ciężkie zapalenie płuc;
- przewlekłe palenie papierosów, zarówno bierne, jak i czynne;
- skazy krwotoczne;
- zablokowanie dróg oddechowych, np. przez ciało obce;
- choroby opłucnej;
- stany padaczkowe;
- przebyte udary mózgu;
- sepsa;
- stany zapalne naczyń krwionośnych.
Hipoksemię można zaobserwować również podczas przebywania na znacznych wysokościach, np. w bardzo wysokich górach na wysokości 5800 m n.p.m. Wówczas ciśnienie parcjalne tlenu we krwi spada aż 2-krotnie. Należy wiedzieć, że wszystkie tkanki potrzebują odpowiedniej ilości tlenu do prawidłowego funkcjonowania, jednak niedobór tego cennego pierwiastka widoczny jest w szczególności w odniesieniu do mózgu. Już po kilku minutach bez dostępu do tlenu następują nieodwracalne zmiany w strukturach mózgu, po czym następuje śmierć..
Hipoksemia – objawy
Pierwsze objawy hipoksemii można zauważyć z łatwością. Są nimi:
- kaszel;
- duszności;
- trudności ze złapaniem oddechu;
- tachykardia;
- niepokój;
- ból w klatce piersiowej i uczucie znacznego dyskomfortu tej okolicy;
- splątanie;
- zawroty głowy;
- ból głowy;
- senność i oszołomienie.
W niektórych przypadkach może pojawiać się gorączka, sinica lub zaburzenia świadomości. Dość typowym objawem hipoksemii są tzw. palce pałeczkowate. Hipoksemia może mieć charakter ostry bądź przewlekły.
Hipoksemia a hipoksja
Nie należy mylić tych dwóch pojęć. Hipoksemia odnosi się do obniżenia ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi, czyli spadku jego zawartości. Z kolei hipoksja jest negatywną konsekwencją długotrwającej hipoksemii. Opisuje upośledzenie i niewydolność narządów wewnętrznych i całego organizmu w związku z niedoborem tlenu.
Niewydolność hipoksemiczna
Kolejnym ważnym pojęciem jest niewydolność hipoksemiczna. Charakteryzuje się obniżonym ciśnieniem parcjalnym tlenu, zwiększoną wartością pęcherzykowo-włośniczkowej różnicy ciśnienia dla tlenu oraz prawidłowym lub obniżonym ciśnieniem parcjalnym dwutlenku węgla. Hipoksemiczna niewydolność oddychania zawsze stanowi manifestację uszkodzenia miąższu płuc. Najczęściej diagnozowaną jej formą jest kardiogenny lub niekardiogenny obrzęk płuc.
Hipoksemia – diagnostyka
Aby zdiagnozować hipoksemię należy wykonać badanie gazometryczne, do którego pobiera się krew tętniczą. Dzięki temu lekarz jest w stanie z dużą dokładnością ocenić zawartość tlenu i dwutlenku węgla we krwi. Dodatkowo zleca się badania krwi obwodowej (morfologia krwi) oraz badania biochemiczne. Pozostałe badania dobierane są w zależności do potrzeb pacjenta i podejrzeń lekarza. Przykładowo, przy podejrzeniu zablokowania światła dróg oddechowych konieczne będzie wykonanie RTG klatki piersiowej.
Hipoksemia – leczenie
Podstawą jest leczenie choroby podstawowej. Przykładowo, jeśli hipoksemia została wywołana przez niedrożność dróg oddechowych przez ciało obce należy jak najszybciej je usunąć. Z kolei gdy stanowi konsekwencję bakteryjnego zapalenia płuc należy wdrożyć antybiotykoterapię. Gdy całkowite wyleczenie choroby podstawowej nie jest możliwe, dąży się do jej ustabilizowania lub uzyskania remisji. Wskazaniem do tlenoterapii jest ciśnienie parcjalne tlenu mniejsze niż 90-92%. W skrajnych przypadkach konieczna jest mechaniczna wentylacja płuc.
Rokowania zależą od momentu, w którym zostaną podjęte działania ratunkowe. Im szybciej, tym mniej trwałych i poważnych konsekwencji. Degradacja komórek mózgowych następuje już po kilku minutach od braku tlenu.
Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Piechota M., Hipoksemia pooperacyjna, Anestezjologia i Ratownictwo, 5/2011.
- Przewlekła niewydolność oddechowa, Polska Akademia Nauk.
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
Zostaw komentarz