Aktualizacja: 7 września 2022
Grzyby chorobotwórcze znane również jako mykopatogeny. Wywołują choroby u ludzi, zwierząt i roślin. Ze względu na żywiciela dzieli się je na grzyby zoofilne oraz antropofilne. W diagnostyce infekcji grzybiczych największe znaczenie mają: badania mikroskopowe, metody mikrobiologiczne lub serologiczne oraz badania obrazowe. Choroby te na ogół można wyleczyć, ważna jest jednak szczegółowa diagnostyka i stosowanie się do zaleceń lekarza.
Czym są grzyby chorobotwórcze?
Pod względem budowy wyróżniamy następujące rodzaje grzybów:
- drożdżopodobne;
- dermatofity;
- pleśnie (grzyby strzępkowe);
- grzyby dymorficzne.
Największy problem w medycynie powodują grzyby antropofilne, które negatywnie wpływają na zdrowie człowieka. Często są to grzyby komensalne, które w normalnych warunkach bytują na skórze lub błonach śluzowych, jednak podczas obniżenia odporności organizmu lub w sprzyjających dla nich warunkach mogące namnażać się i wywoływać objawy chorobowe.
Choroby grzybicze
Choroby grzybicze mogą być układowe lub odnosić się do skóry. Obecnie coraz częściej słyszymy o kandydozie. W rzeczywistości to grupa schorzeń, wywołana przez kilka rodzajów drożdżaków. U bardzo osłabionych dzieci i osób starszych, jak również u osób w każdym wieku ze znacznie obniżoną z różnych względów odpornością, występują niestrawności pochodzenia grzybiczego.
Wciąż najczęściej diagnozuje się grzybicę skóry oraz grzybicę paznokci stóp. Odpowiadają za to dermatofity i drożdżaki, którymi nie trudno się zarazić. Grzybica skóry objawia się pod postacią rumieniowych zmian o owalnym kształcie. Ich brzegi zwykle są czerwone i łuszczące. Mogą występować pojedynczo i mnogo, przy czym uporczywie swędzą. Odmianą grzybicy skóry jest łupież pstry. Z kolei na grzybicę skóry stóp i paznokci narażone są przede wszystkim osoby aktywne fizycznie oraz diabetycy. Bagatelizowanie choroby może doprowadzić do zmiany zabarwienia paznokci oraz ich kruszenia się. Leczenie jest długie, może trwać nawet do 6 miesięcy.
Przyczyny grzybic
Wzrost i rozwój patogennych grzybów stymuluje cukier spożywczy. Nawet stosowanie najlepszych leków nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, gdy pacjent jednocześnie będzie spożywał produkty bogate w cukier. Do zakażeń grzybiczych bardzo często dochodzi wskutek niezachowania podstawowych zasad higieny osobistej – np. chodzenie boso po saunie czy basenie, gdzie wcześniej stąpała osoba zakażona. W przypadku kobiet często odnotowujemy grzybicze infekcje pochwy, co może wiązać się z częstymi aktami seksualnymi z różnymi partnerami oraz zbyt częste, kilkukrotne w ciągu dnia mycie okolic intymnych, co zaburza florę bakteryjną tych okolic. Do czynników ryzyka rozwoju chorób wywołanych przez grzyby zaliczamy także:
- atopię;
- oparzenia;
- brak witamin z grupy B lub cynku i żelaza;
- nabyte i wrodzone upośledzenie odporności;
- zaburzenia hormonalne.
Nieco częściej diagnozuje się infekcje grzybicze u osób przewlekle przyjmujących niektóre leki, np. glikokortykoidy. Choroby autoimmunologiczne także sprzyjają zakażeniom. Warto wiedzieć, że patogenne grzyby zagnieżdżają się w niemal wszystkich zakątkach domu – w dywanie, w pościeli, na zasłonach czy między deskami pomostu. Uwielbiają wilgoć w każdej postaci.
Chlorella w bardzo dokładny sposób oczyszcza organizm, pomaga w likwidacji zaparć, wspiera budowanie naturalnej odporności, wspomaga odmładzanie organizm, przyspiesza regenerację uszkodzonych tkanek, poprawia kondycję organizmu, dodaje sił witalnych, …
Zobacz tutaj ...
Jęczmień to najbardziej aktywne połączenie substancji witalnych. Wzmacnia system odpornościowy, spowalnia procesy starzenia się organizmu, a także zmniejsza ryzyko zachorowań na raka. Jest cennym źródłem niezbędnych aminokwasów.
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Boguś M., Grzyby patogenne jako źródło insektycydów, Biotechnologia, 3/2000.
- Kurnatowska A., Kurnatowski P., Mykologia Medyczna, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2018.
- Trzmiel D., Lis-Święty A., Bergler-Czop B., Klinika zakażeń grzybiczych skóry i jej przydatków w praktyce lekarza rodzinnego – problem ciągle aktualny, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 4/2011.
Zostaw komentarz