Choroby wirusowe skóry

Aktualizacja: 20 marca 2023

Choroby wirusowe skóry są niezwykle rozpowszechnione, ponieważ bardzo łatwo można się nimi zarazić. Zazwyczaj ich objawy widać gołym okiem. Niektóre z tych schorzeń wykazują charakter nawrotowy – wystarczy raz się zarazić, aby wirus był obecny w naszym organizmie przez wiele lat i uaktywniał się przy stanach osłabienia układu odpornościowego. Z pewnością wszelkie problemy tego zakresu wymagają leczenia. Przy chorobach wirusowych skóry najlepiej udać się do dermatologa.

Choroby wirusowe skóry

Skóra jest największym i najważniejszym narządem w organizmie. Pełni ona funkcje, które są niezwykle ważne do prawidłowej czynności całego organizmu.  Na co dzień skóra bywa atakowana przez drobnoustroje, w tym wirusy.

Do najpopularniejszych chorób wirusowych skóry zaliczamy:

• opryszczkę;
• ospę wietrzną;
• półpasiec;
• brodawki.

Choroby wirusowe skóry występują stosunkowo często, choć w większości przypadków nie prowadzą do ciężkich powikłań.

Zobacz również: Stany zapalne skóry.

Opryszczka

Opryszczka jest wywołana przez wirus herpes simplex 1 (opryszczka wargowa), herpes simplex 2 (opryszczka narządów płciowych). Z kolei opryszczka zwykła (wargowa) to zmiany drobno pęcherzykowe, umiejscowione głównie na granicy błon śluzowych. Czynnikiem wywołującym chorobę jest wirus herpes simplex, można wyróżnić kilka typów tego wirusa, przykładowo:

• 1 – powoduje zmiany na błonie śluzowej jamy ustnej, na wargach, twarzy, tułowiu, kończynach, rzadko na narządach płciowych;
• 2 – powoduje zmiany w obrębie narządów płciowych, typ ten może wywołać raka narządów płciowych zwłaszcza z zakażeniem wirusem brodawczaka;
• 8 – występuje w mięsaku Kaposiego (nowotwór), pęcherzyk wypełniony pierwotnie treścią surowiczą, następnie ropną, po kilku dniach pojawia się strup.

Najczęstszym umiejscowieniem się wirusa typu 1 są twarz i wargi oraz błony śluzowe jamy ustnej. Niekiedy zmiany mogą pojawiać się na rogówce i mogą doprowadzić do upośledzenia widzenia. Typ 2 zwykle lokalizuje się u mężczyzn na napletku i żołędziu, a u kobiet na wargach sromowych, niekiedy na pośladkach. Przebieg choroby jest krótki, od 6 do 10 dni, ale istnieje skłonność do nawrotów. U kobiet nawroty są częste w okresie miesiączki.

Leczenie obejmuje stosowanie maści osuszających i odkażających z antybiotykiem lub przyjmowanie preparatów doustnie. Sporadycznie konieczne jest leczenie ogólne, czyli dożylne przez podawanie acyklowiru. Z naturalnych suplementów diety bardzo dobrze radzi sobie olej z Czarnego Kminku, ponieważ wykazuje on silne działanie antywirusowe, antybakteryjne i przeciwgrzybicze.

Ospa wietrzna

Choroba zakaźna wieku dziecięcego spowodowana przez pierwotne zakażeniem wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV), charakteryzująca się znaczną zaraźliwością. Postać nawrotowa zakażenia to półpasiec, jednak nie należy mylić tej choroby z czarną ospą. Ospa wietrzna spowodowana jest herperes wirusem VZV, wywołującym ogólne zakażenie organizmu, a jej przechorowanie zwykle daje odporność. Po przechorowaniu ospy wietrznej wirus przyjmuje postać latentną (ukrytą) w czuciowych (grzbietowych) zwojach nerwów rdzeniowych i czaszkowych, w których pozostaje w formie uśpionej do końca życia. W warunkach obniżonej odporności organizmu może dojść do reaktywacji wirusa i rozwoju półpaśca.

Półpasiec

Pierwotne zakażenie następuje przeważnie w dzieciństwie i powoduję ospę wietrzną. Charakterystyczne objawy półpaśca poprzedzają często zmęczeniem, zaburzenia żołądkowo-jelitowe i przede wszystkim silne nerwobóle w tych segmentach czuciowych na których pojawiają się później zmiany skórne. Początkowo pojawia się ostro odgraniczony rumień, na którym występują zgrupowania pęcherzyków wypełnionych treścią surowiczą, po czym zaczerwienienie mija i pęcherzyki wysychają. Po 2-3 tygodniach strupy odpadają i często zostają blizny.

Brodawki

Wirus brodawczaka ludzkiego HPV odpowiedzialny jest za powstanie na skórze i błonach śluzowych łagodnych guzków nowotworowych, takich jak brodawki. Zakażenie przenosi się z człowieka na człowieka, a brodawki pojawiają się w kilka tygodni do kilku miesięcy po zakażeniu. Rodzaje brodawek:

• płaskie – występują często na grzbietach rąk i twarzy w postaci płasko – wyniosłych grudek naskórkowych o jasnobrunatnym zabarwieniu. Na ogół występują samoistnie;
• pospolite – to twarde guzki o szorstkiej, nieregularnej powierzchni. Na skutek wzrastającego rogowacenia powierzchnia brodawek przybiera szarożółte zabarwienie. Choroba rozszerza się, tworząc nowe brodawki. Tego typu brodawki występują często i utrzymują się uporczywie przez długi okres, dlatego wskazane jest leczenie u lekarza;
• stóp – znajdują się na podeszwach. Zarażenie następuje na przykład na skutek chodzenia boso na basenach. Na stopach występują pojedyncze brodawki głębokie, bolesne, często z odczynem zapalnym, albo powierzchniowe, tak zwane mozaikowe, które mają tendencję do zlewania się na większych powierzchniach. Na skutek ich niefortunnego umiejscowienia w czasie chodzenia lub stania sprawiają ból. Usuwanie brodawek jest bolesne i niedozwolone, ponieważ istnieje duże ryzyko zarażenia się, a także rozprzestrzeniania się wirusów na skórze klientki.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) to oryginalny, jakości premium produkt wykazujący wiele właściwości. Wykorzystywany jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, …
Zobacz tutaj ...

Bio olej z czarnuszki w płynie 100% naturalny
Olej z czarnuszki tłoczony na zimno, dzięki swoim właściwościom może pomóc w zwalczaniu wszelkiego rodzaju zmian skórnych. Chroni komórki organizmu przed wolnymi rodnikami co powoduje, że skóra wygląda młodziej …
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Czarnecka-Operacz M., Dermatologia w praktyce. Część 1. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
2. Adamski Z., Kaszuba A., Dermatologia dla kosmetologów, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2010.
3. Draelos Z., Pugliese P., Fizjologia skóry – teoria i praktyka, Wydawnictwo Medpharm, Wrocław 2014.
4. Rycroft R., Robertson S., Wakelin S., Dermatologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014.