Choroby wirusowe skóry

Aktualizacja: 20 marca 2023

Choroby wirusowe skóry są niezwykle rozpowszechnione, ponieważ bardzo łatwo można się nimi zarazić. Zazwyczaj ich objawy widać gołym okiem. Niektóre z tych schorzeń wykazują charakter nawrotowy – wystarczy raz się zarazić, aby wirus był obecny w naszym organizmie przez wiele lat i uaktywniał się przy stanach osłabienia układu odpornościowego. Z pewnością wszelkie problemy tego zakresu wymagają leczenia. Przy chorobach wirusowych skóry najlepiej udać się do dermatologa.

Choroby wirusowe skóry

Skóra jest największym i najważniejszym narządem w organizmie. Pełni ona funkcje, które są niezwykle ważne do prawidłowej czynności całego organizmu.  Na co dzień skóra bywa atakowana przez drobnoustroje, w tym wirusy.

Do najpopularniejszych chorób wirusowych skóry zaliczamy:

• opryszczkę;
• ospę wietrzną;
• półpasiec;
• brodawki.

Choroby wirusowe skóry występują stosunkowo często, choć w większości przypadków nie prowadzą do ciężkich powikłań.

Zobacz również: Stany zapalne skóry.

Opryszczka

Opryszczka jest wywołana przez wirus herpes simplex 1 (opryszczka wargowa), herpes simplex 2 (opryszczka narządów płciowych). Z kolei opryszczka zwykła (wargowa) to zmiany drobno pęcherzykowe, umiejscowione głównie na granicy błon śluzowych. Czynnikiem wywołującym chorobę jest wirus herpes simplex, można wyróżnić kilka typów tego wirusa, przykładowo:

• 1 – powoduje zmiany na błonie śluzowej jamy ustnej, na wargach, twarzy, tułowiu, kończynach, rzadko na narządach płciowych;
• 2 – powoduje zmiany w obrębie narządów płciowych, typ ten może wywołać raka narządów płciowych zwłaszcza z zakażeniem wirusem brodawczaka;
• 8 – występuje w mięsaku Kaposiego (nowotwór), pęcherzyk wypełniony pierwotnie treścią surowiczą, następnie ropną, po kilku dniach pojawia się strup.

Najczęstszym umiejscowieniem się wirusa typu 1 są twarz i wargi oraz błony śluzowe jamy ustnej. Niekiedy zmiany mogą pojawiać się na rogówce i mogą doprowadzić do upośledzenia widzenia. Typ 2 zwykle lokalizuje się u mężczyzn na napletku i żołędziu, a u kobiet na wargach sromowych, niekiedy na pośladkach. Przebieg choroby jest krótki, od 6 do 10 dni, ale istnieje skłonność do nawrotów. U kobiet nawroty są częste w okresie miesiączki.

Leczenie obejmuje stosowanie maści osuszających i odkażających z antybiotykiem lub przyjmowanie preparatów doustnie. Sporadycznie konieczne jest leczenie ogólne, czyli dożylne przez podawanie acyklowiru. Z naturalnych suplementów diety bardzo dobrze radzi sobie olej z Czarnego Kminku, ponieważ wykazuje on silne działanie antywirusowe, antybakteryjne i przeciwgrzybicze.

Ospa wietrzna

Choroba zakaźna wieku dziecięcego spowodowana przez pierwotne zakażeniem wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV), charakteryzująca się znaczną zaraźliwością. Postać nawrotowa zakażenia to półpasiec, jednak nie należy mylić tej choroby z czarną ospą. Ospa wietrzna spowodowana jest herperes wirusem VZV, wywołującym ogólne zakażenie organizmu, a jej przechorowanie zwykle daje odporność. Po przechorowaniu ospy wietrznej wirus przyjmuje postać latentną (ukrytą) w czuciowych (grzbietowych) zwojach nerwów rdzeniowych i czaszkowych, w których pozostaje w formie uśpionej do końca życia. W warunkach obniżonej odporności organizmu może dojść do reaktywacji wirusa i rozwoju półpaśca.

Półpasiec

Pierwotne zakażenie następuje przeważnie w dzieciństwie i powoduję ospę wietrzną. Charakterystyczne objawy półpaśca poprzedzają często zmęczeniem, zaburzenia żołądkowo-jelitowe i przede wszystkim silne nerwobóle w tych segmentach czuciowych na których pojawiają się później zmiany skórne. Początkowo pojawia się ostro odgraniczony rumień, na którym występują zgrupowania pęcherzyków wypełnionych treścią surowiczą, po czym zaczerwienienie mija i pęcherzyki wysychają. Po 2-3 tygodniach strupy odpadają i często zostają blizny.

Brodawki

Wirus brodawczaka ludzkiego HPV odpowiedzialny jest za powstanie na skórze i błonach śluzowych łagodnych guzków nowotworowych, takich jak brodawki. Zakażenie przenosi się z człowieka na człowieka, a brodawki pojawiają się w kilka tygodni do kilku miesięcy po zakażeniu. Rodzaje brodawek:

• płaskie – występują często na grzbietach rąk i twarzy w postaci płasko – wyniosłych grudek naskórkowych o jasnobrunatnym zabarwieniu. Na ogół występują samoistnie;
• pospolite – to twarde guzki o szorstkiej, nieregularnej powierzchni. Na skutek wzrastającego rogowacenia powierzchnia brodawek przybiera szarożółte zabarwienie. Choroba rozszerza się, tworząc nowe brodawki. Tego typu brodawki występują często i utrzymują się uporczywie przez długi okres, dlatego wskazane jest leczenie u lekarza;
• stóp – znajdują się na podeszwach. Zarażenie następuje na przykład na skutek chodzenia boso na basenach. Na stopach występują pojedyncze brodawki głębokie, bolesne, często z odczynem zapalnym, albo powierzchniowe, tak zwane mozaikowe, które mają tendencję do zlewania się na większych powierzchniach. Na skutek ich niefortunnego umiejscowienia w czasie chodzenia lub stania sprawiają ból. Usuwanie brodawek jest bolesne i niedozwolone, ponieważ istnieje duże ryzyko zarażenia się, a także rozprzestrzeniania się wirusów na skórze klientki.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...

Bio olej z czarnuszki w płynie 100% naturalny
Tłoczony na zimno olej z czarnuszki egipskiej dzięki swoim właściwościom może pomóc w zwalczaniu wszelkiego rodzaju zmian skórnych. Chroni komórki organizmu przed wolnymi rodnikami co powoduje, że skóra wygląda młodziej ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Czarnecka-Operacz M., Dermatologia w praktyce. Część 1. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
2. Adamski Z., Kaszuba A., Dermatologia dla kosmetologów, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2010.
3. Draelos Z., Pugliese P., Fizjologia skóry – teoria i praktyka, Wydawnictwo Medpharm, Wrocław 2014.
4. Rycroft R., Robertson S., Wakelin S., Dermatologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014.