Choroby weneryczne

Choroby weneryczne to szerokie grono chorób przenoszonych drogą płciową. Mogą mieć mniej lub bardziej poważny przebieg, niektóre wręcz skracają długość życia np. zakażenie wirusem HIV, prowadzące do AIDS. Chorobom wenerycznym można zapobiegać, wystarczy świadomie podchodzić do strefy seksualnej w swoim życiu. Diagnostyką i leczeniem takich patologii zajmuje się lekarz wenerolog.

Choroby weneryczne – przyczyny

Do zakażenia chorobami wenerycznymi dochodzi podczas współżycia seksualnego każdego rodzaju. Zarówno jeśli miejsce ma całkowita lub częściowa penetracja, także bez wytrysku, jak i przy braku klasycznego stosunku. Czynnikiem ryzyka jest bowiem także seks oralny czy analny. W zależności od choroby do transmisji drobnoustrojów może dojść wyłącznie poprzez dotykanie okolicy narządów intymnych. Choroby weneryczne mogą być wywołane przez bakterie, wirusy, pierwotniaki, grzyby oraz pasożyty. Do najczęściej diagnozowanych bakterii wywołujących takie choroby zalicza się:

• krętek blady (kiła);
• dwoinkę rzeżączki (rzeżączka);
• Chlamydie, ureoplazmy (nierzężączkowe zapalenie cewki moczowej);
• Shigella flexneri (zakażenia bakteryjne przewodu pokarmowego).

Z kolei wirusami są:

• wirus opryszczki (opryszczka narządów płciowych lub opryszczka wargowa);
• wirus brodawczaka ludzkiego (kłykciny kończyste);
• HIV (AIDS);
• wirus mięczaka zakaźnego (mięczak zakaźny);
• HAV, HBV, HCV (wirusowe zapalenie wątroby typu A, B lub C);
• wirus cytomegalii (cytomegalia);
• wirus Epsteina-Barr (leukoplakia włochata).

Pasożytami wywołującymi choroby weneryczne są:

• świerzbowce ludzkie (świerzb);
• wszy łonowe (wszawica).

Pierwotniakiem jest natomiast zwykle rzęsistek pochwowy (rzęsistkowica), zaś grzybami – Candida albicans (drożdżyca).

Należy wiedzieć, że choć do rozwoju choroby wenerycznej najczęściej dochodzi podczas różnego rodzaju stosunków seksualnych, nie jest to jedyna droga przenoszenia patogenów. Równie łatwo zainfekować można się poprzez kontakt z krwią osoby chorej, uszkodzoną skórę lub błony śluzowe, a także bezpośrednio przez krwiobieg np. chora kobieta przenosi chorobę przez łożysko na płód.

Choroby weneryczne – lista

Poniżej przedstawiamy przykłady najczęściej występujących chorób wenerycznych:

• wrzód miękki – choroba bakteryjna spowodowana Gram-ujemnymi pałeczkami Haemophilus ducreyi. U kobiet przebiega bezobjawowo, u mężczyzn powoduje krwawiące owrzodzenia w okolicy genitaliów, zwłaszcza na napletku;
• kiła – trwa wiele lat od momentu zakażenia, dzieli się na okres wczesny i późny. W okresie wczesnym pojawia się niebolesne owrzodzenie ustępujące samoistnie bez pozostawienia blizn. Z kolei w okresie późnym pojawiają się zmiany ogólnoustrojowe (owrzodzenia na całym ciele, tętniaki, zajęcie opon mózgowo-rdzeniowych i inne);
• rzeżączka – ropna wydzielina z cewki moczowej, ból podczas oddawania moczu, jednoczesne zakażenie odbytu;
  kłykciny kończyste – miękkie grudki tworzące rozległe zlewające się zmiany chorobowe o kalafiorowatej powierzchni;
• mięczak zakaźny – zmiany skórne na genitaliach przypominają przeźroczyste guzki z charakterystycznym zagłębieniem w środkowej części. Wydobywa się z nich kaszowata treść. Typowy jest również silny świąd;
• leukoplakia włochata – białe, wyniosłe grudki, które nie powodują bólu. Nie zajmują innych błon śluzowych, ograniczają się wyłącznie do narządów płciowych;
• AIDS – powoduje utratę masy ciała i znaczny spadek odporności, co prowadzi do ciągłych zakażeń, często zagrażających życiu. Zwiększa się również ryzyko groźnych, śmiertelnych chorób, w tym nowotworów.

Chorób wenerycznych jest wiele. Do innych należą między innymi:

• czerwonka bakteryjna;
• ameboza;
• wszawica łonowa;
• świerzb;
• kandydoza;
• ziarniniak pachwinowy;
• chlamydioza.

Ich cechą charakterystyczną jest zajęcie genitaliów, jednak nierzadko objawy przenoszą się na inne układy.

Profilaktyka chorób wenerycznych

Najlepszą profilaktyką chorób wenerycznych jest rozsądne podejście do sfery seksualnej. Należy unikać przygodnych stosunków, kontaktów seksualnych z obcymi partnerami i regularnie się badać. Niektóre osoby wchodzące w nowy związek wymagają od partnera przedstawienia ostatnio wykonanych testów, co również może być rozsądnym podejściem. Znacznie mniejsze ryzyko zakażenia występuje podczas stosowania prezerwatyw, dlatego nigdy nie należy z nich rezygnować uprawiając seks z nowym partnerem lub obcą osobą.

Istnieją też szczepionki, które mogą uchronić przed niektórymi chorobami wenerycznymi. Współcześnie istnieje możliwość zaszczepienia się na HPV czy WZW B.

Leczenie chorób wenerycznych

Leczeniem chorób wenerycznych zajmuje się ginekolog lub wenerolog. Zwykle postępowanie polega na zaprzestaniu współżycia seksualnego, aż do momentu wyzdrowienia, jeśli jest ono możliwe. W tym czasie stosuje się farmakoterapię doustną i miejscową, w zależności od rodzaju choroby np. maści przeciwgrzybicze, glikokortykoidy, antybiotyki. W niektórych przypadkach wyleczenie choroby nie jest możliwe, dlatego stosuje się postępowanie objawowe przez całe życie. Przykładem jest choćby zakażenie wirusem HIV.

Omega 3 – czysty roślinny olej z Pachnotki zwyczajnej
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Korzeniewski K., Olszański R., Choroby przenoszone drogą płciową i krętkowice endemiczne charakterystyczne dla gorącej strefy klimatycznej, Lek. Wojsk., 3/2006.
2. Brzezińska-Wcisło L., Choroby weneryczne i dermatozy okolic narządów płciowych, Śląski Uniwersytet Medyczny, Katowice 2002.