Choroba Kawasaki

Aktualizacja: 29 lipca 2022

Choroba Kawasaki (choroba Kawasakiego, zespół Kawasaki) ma podłoże autoimmunologiczne, w związku z czym do dnia dzisiejszego nie określono jej dokładnych przyczyn. Prowadzi do zapalenia małych i średnich naczyń krwionośnych, najczęściej naczyń wieńcowych, co często skutkuje powstawaniem tętniaków. Choć zwykle choroba dotyczy dzieci do 5. roku życia, niejednokrotnie diagnozuje się ją u młodzieży lub osób dorosłych.

Choroba Kawasaki – przyczyny

Wzrost częstotliwości zachorowania obserwuje się w okresie jesienno-zimowy, co wiąże się z obniżoną odpornością. Z tego względu wielu badaczy doszukuje się podłoża infekcyjnego, choć nie mogą oni znaleźć i wskazać konkretnego patogenu odpowiadającego za wywołanie choroby. Do czynników ryzyka, które mogą przyczynić się do jej wystąpienia, zaliczamy:

• retrowirusy;
• parowirusy;
• wirus epsteina-barr (EBV);
• rotawirusy;
• bakterie z grupy paciorkowców i gronkowców;
• niektóre grzyby.

Uważa się, że kluczowe znaczenie ma aktywacja układu odpornościowego poprzez określony patogen działający jak superantygen, wywołując u predysponowanych genetycznie osób uogólnioną reakcję immunologiczną. Badania nad ludzkim genomem wykazały kilka pojedynczych polimorfizmów (występowanie różnic w kodzie DNA populacji) nukleotydów, które mogą korelować z podatnością na chorobę oraz z możliwymi powikłaniami. Aktywacja układu immunologicznego prowadzi do nacieku z komórek zapalnych, wytwarzania cytokin oraz enzymów, co z kolei prowadzi do uszkodzenia włókien kolagenowych i elastynowych, pogrubienia błony wewnętrznej, uszkodzenia wewnętrznej blaszki elastycznej, destrukcji i w konsekwencji spadku grubości błony środkowej. Skutkuje to poszerzeniem naczynia lub powstaniem tętniaka.

Zobacz również: Choroba Fabry’ego.

Objawy choroby Kawasaki

Najbardziej charakterystyczne dla choroby Kawasaki objawy odnoszą się do układu sercowo-naczyniowego, choć nie widać ich gołym okiem. Do zauważalnych objawów zaliczymy:

• zapalenie spojówek;
• gorączkę;
• wielopostaciową wysypkę;
• zapalenie błon śluzowych;
• zapalenie węzłów chłonnych;
• typowe zmiany skórne.

Zmiany skórne lokalizują się zazwyczaj na dystalnych częściach kończyn. Obejmują bladość skóry, rumień i obrzęki. Zmiany tętniakowate mogą pojawiać się w naczyniach obwodowych. Nierzadko obserwuje się powikłania choroby Kawasaki, takie jak:

• zapalenie mięśnia sercowego, wsierdzia lub osierdzia;
• niewydolność mięśnia sercowego;
• zapalenie tętnic wieńcowych;
• zajęcie układu przewodzącego.

Tętniaki naczyń wieńcowych powstają po średnio 10 dniach od początku choroby, dotyczą aż 90% pacjentów z niepomyślnym przebiegiem choroby. Ponadto, czynnikami zwiększającymi ryzyko pojawienia się tętniaków są m.in.: wiek poniżej 1. roku życia, płeć męska, kardiomegalia, niedomykalność zastawki dwudzielnej, niedokrwistość, hiponatremia czy utrzymywanie się gorączki powyżej 2 tygodni. Za główną przyczynę śmiertelności wśród pacjentów z chorobą Kawasaki uznaje się zawał mięśnia sercowego spowodowany zmianami zakrzepowymi w tętnicach wieńcowych.

Warto wspomnieć, że w przebiegu choroby Kawasaki bardzo często rozwijają się obawy wieloukładowe, nie tylko dotyczące naczyń krwionośnych. Mowa np. o dolegliwościach bólowych stawów (głównie kolanowych), ospałości, udarach mózgu, drgawkach, biegunkach, zapaleniu trzustki czy naciekach płucnych. Zespół Kawasaki może manifestować się w każdym układzie w ciele człowieka.

Choroba Kawasaki – leczenie

Leczenie choroby Kawasaki w fazie ostrej opiera się na farmakoterapii. Pierwszym wyborem są tu immunoglobuliny oraz kwas acetylosalicylowy. W efekcie podanie ich jeszcze przed nadejściem 10. dnia choroby w dużym stopniu zmniejsza ryzyko powikłań i tętniaków. W razie braku poprawy (co ma miejsce u maksymalnie 15% chorych) wdraża się silniejsze preparaty, np. Metotreksat. Leczenie powinno odbywać się w wyspecjalizowanych ośrodkach zajmujących się leczeniem choroby Kawasaki.

Choroba Kawasaki przebiega w 3 fazach: ostrej, podostrej i rekonwalescencji. Faza ostra obejmuje pierwsze 2 tygodnie, pacjent musi znajdować się wówczas pod stałą, rzetelną obserwacją. Faza podostra trwa do miesiąca od momentu zachorowania, zaś faza rekonwalescencji do 3 miesięcy od momentu zachorowania. Po jej przeminięciu obserwujemy powrót wszystkich parametrów do właściwych poziomów. Nieleczona choroba może wprawdzie przemijać samoistnie, jednak pozostawia po sobie trwałe uszkodzenia naczyń krwionośnych. Dlatego tak ważna jest pomoc lekarska.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Obersztyn A., Baranowska A., Rycaj J., Haponiuk I., Banaszak B., Kocyba-Matyja K., Szkutnik M., Zmiany w tętnicach wieńcowych w przebiegu choroby Kawasaki w okresie wczesnym i odległym – doświadczenia własne, Folia Cardiologica Excerpta, 7/2006.
2. Buda P., Podsumowanie europejskich reumatologicznych wytycznych postępowania w rozpoznawaniu i leczeniu choroby Kawasakiego, Pediatria 2019.
3. Kowalczyk M., Choroba Kawasaki jako przyczyna przewlekłej gorączki, Pediatria po Dyplomie, 17/2013.
4. Prościak M., Urbanik M., Lewandowicz-Uszyńska A., Choroba Kawasaki u 8-letniego chłopca w przebiegu zakażenia Mycoplasma pneumoniae powikłana zakażeniem rotawirusowym – opis przypadku, Postępy Nauk Medycznych, 6/2016.