Choroba Darlinga (inaczej: histoplazmoza), jest grzybicą wywołaną przez drożdżaki z rodziny Histoplasma capsulatum. Występuje ona powszechnie na całym świecie i może dotyczyć zarówno dzieci, jak i pacjentów dorosłych. Przyjmuje postać ostrą lub przewlekłą. Jej diagnostyka i leczenie mogą być skomplikowane, ponieważ choroba zajmuje wiele różnych układów organizmu.
Spis treści
Choroba Darlinga – przyczyny
W konsekwencji zakażenia Histoplasma capsulatum dochodzi do utworzenia się zapalenia ropno-ziarniniakowego. Obszar występowania tej choroby jest podobny do obszaru występowania blastomykozy. Przyjmuje się, że odchody ptaków i nietoperzy stanowią idealne środowisko do rozwoju tych mikroorganizmów, choć dobrym rezerwuarem jest te wilgotna gleba. Do zakażenia najczęściej dochodzi wskutek inhalacji powietrza, w którym zawieszone są zarodniki tych grzybów, a także drogą pokarmową. Największym czynnikiem ryzyka jest brak wystarczającej dbałości o higienę rąk i częste dotykanie się, zwykle podświadome, w okolicę ust. Temperatura ludzkiego ciała stwarza idealne warunki do rozwoju patogenów.
Choroba Darlinga – objawy
W przebiegu rozsianej choroby Darlinga zmian pojawiają się u 10-20% chorych, a dochodzi do nich wskutek przetransportowania się patogenów drogą krwi. Tym samym mogą one infekować zupełne inne, odległe narządy wewnętrzne. Objawy skórne są na ogół zmienne – mogą przebiegać pod postacią guzków, grudek, blaszek, wrzodów, krostek, ropni i owrzodzeń, rzadziej obserwuje się erytrodermię, zapalenie tkanki podskórnej, petechiae (wybroczyny), a niekiedy nawet martwicze zapalenie naczyń. W ostrej fazie zakażenia może współwystępować rumień guzowaty lub rumień wielopostaciowy, zaś w postaci przewlekłej rozsianej pojawiają się owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej, gardła i/lub górnego odcinka przewodu pokarmowego.
Nierzadko chorobie Darlinga towarzyszą objawy ogólne w postaci gorączki i złego samopoczucia. Choroba jest raczej łatwa do rozpoznania histopatologicznego. W obrazie cytologicznym dominują bowiem makrofagi, choć zauważyć można także limfocyty, komórki plazmatyczne oraz występujące sporadycznie wielojądrzaste komórki olbrzymie. W preparatach widać ponadto owalne, drożdżakowate formy o wymiarach 2-4 μm, umiejscowione wewnątrz- i zewnątrzkomórkowo. Barwią się dodatnio choćby z zastosowaniem metenaminy srebra. Histoplasma wyróżnia się tzw. jasnym halo powstałym wskutek obkurczenia komórki oraz braku w jej wnętrzu kinetoplastu.
Diagnostyka choroby Darlinga
Ostatecznie postawienie rozpoznania omawianej choroby wymaga przeprowadzenia identyfikacji cytologicznej, barwienia immunologicznego skrawków tkanek lub posiewu mikologicznego. To wciąż złoty standard diagnostyki. Nie istnieją natomiast żadne rzetelne badania serologiczne pod kątem histoplazmozy. Chorobę należy różnicować z innymi grzybicami, zwłaszcza tymi wywołanymi zakażeniem Aspergillus sp., Candida sp. lub Paecilomyces sp. Są one typowe w szczególności dla pacjentów z osłabioną odpornością.
Choroba Darlinga – leczenie
U niektórych pacjentów podejmuje się decyzję wyłącznie o monitorowaniu stanu zdrowia, czekając, aż choroba ulegnie samoistnemu ograniczeniu. Wielu lekarzy przepisuje jednak pacjentowi doustne preparat przeciwgrzybicze, które mają przyspieszyć to zjawisko. Często polecanym lekiem jest choćby Amfoterycyna przeznaczona do stosowania przez 4 tygodnie lub 4 miesiące, w zależności od zaawansowania histoplazmozy i postaci leku. W najcięższych, powikłanych przypadkach terapia może przedłużać się nawet do roku, co zwiększa ryzyko ewentualnych powikłań.
Każdy wyleczony pacjent, w szczególności z ogólnie słabą odpornością lub przewlekle przyjmujący leki immunosupresyjne, musi pozostawać pod stałą obserwacją lekarską, ponieważ w tej grupie pacjentów histoplazmoza ma tendencję do nawrotów. Choroba Darlinga umiejscowiona w śródpiersiu bywa przyczyną ciężkich przewlekłych powikłań wywołanych uciskiem na naczynia krwionośne lub drogi oddechowe. Przy objawach takich jak duszności, zawroty głowy, ból w klatce piersiowej, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.
Spirulina w tabletkach (100% naturalna)Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Olszewska B., Imko-Walczuk B., Nowicki R., Dębska-Ślizień A., Wilkowska A., Rutkowski B., Infekcje grzybicze skóry i tkanki podskórnej u chorych po transplantacji narządów, Przegl Dermatol 2016, 103, 259-272.
- Flisiak R., Choroby zakaźne i pasożytnicze, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2020.
Zostaw komentarz