Balantydioza (inaczej: szparkoszyca) to odzwierzęca choroba przewodu pokarmowego, wywoływana przez pasożyty Balantidium coli. Charakterystycznym objawem jest przede wszystkim biegunka o różnym nasileniu, choć u niektórych zakażonych choroba ma przebieg bezobjawowy. Podstawę leczenia stanowią antybiotyki.
Spis treści
Balantydioza – przyczyny
Balantydioza to choroba zakaźna rozwijająca się wskutek zakażenia pierwotniakiem Balantydiaz coli. Człowiek zaraża się zazwyczaj drogą pokarmową, poprzez spożycie produktów lub wypicie wody zanieczyszczonej kałem zawierającym cysty Balantidium coli. Istnieje również niewielkie ryzyko zarażenia się bezpośrednio od osoby chorej, choć nie jest to aż tak powszechne.
Orzęsek Balantidium coli (szparkosz okrężnicy) to największy pierwotniak pasożytujący u człowieka. Trofozoit może osiągać nawet do 200 mikrom długości. Trofozoity uwalniane są z cyst w jelicie cienkim, natomiast zmiany chorobowe umiejscawiają się w błonie śluzowej jelita grubego. Pierwotniaki te namnażają się poprzez podział poprzeczny, po czym część z nich przedostaje się do przestrzeni międzykomórkowych, a pozostałe ulegają procesowi koniugacji. Proces rozwoju balantydiozy kończy się przekształceniem trofozoitów w cysty, które następnie ulegają wydaleniu na zewnątrz wraz z kałem podczas procesu defekacji.
Balantydioza – objawy
Balantydioza może przebiegać bezobjawowo u osób z prawidłową odpornością i zdrową mikroflorą jelitową. Jeśli jednak choroba się rozwinie, objawy są dość niecharakterystyczne. Pojawiają się:
- okresowa biegunka;
- bóle brzucha;
- wymioty i nudności;
- bóle głowy;
- zaparcia;
- anoreksja i niedożywienie;
- utrata masy ciała bez konkretnej przyczyny;
- objawy zapalenia jelita grubego;
- utrata płynów.
Najczęstsze z nich to epizodyczna biegunka i zaparcia lub zapalenie okrężnicy połączone ze skurczami brzucha i obecnością krwi w kale. Krwawienia z przewodu pokarmowego mogą sugerować czerwonkę, co należy wziąć pod uwagę w diagnostyce różnicowej. Choroba nigdy nie szerzy się drogą krwionośną do innych narządów, jak ma to miejsce np. w przypadku pełzakowicy. Infekcja pozajelitowa zdarza się skrajnie rzadko, rozwijając się w następstwie infekcji jelitowej. Można wówczas zdiagnozować zapalenie otrzewnej i ropnie wątroby po perforacji jelita lub jego pęknięciu w przebiegu ostrego rozdęcia okrężnicy.
Diagnostyka balantydiozy
Diagnostyka balantydiozy opiera się na wykryciu trofozoitów Balantidium coli w stolcu lub wycinkach błony śluzowej jelita grubego. Należy zatem przeprowadzić badanie kału lub od razu skierować pacjenta na kolonoskopię, podczas której pobrane zostaną wycinki tkanek do badań histopatologicznych. Uzupełniająco warto wykonać badania krwi, w tym morfologię rozszerzoną. W diagnostyce różnicowej pod uwagę bierze się czerwonkę, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, czynnościowe choroby jelit oraz biegunki infekcyjne.
Balantydioza – leczenie
Chorobę leczy się z wykorzystaniem odpowiednio dobranych antybiotyków, a kuracja trwa przeważnie 10 dni. Lekiem z wyboru u większości pacjentów jest tetracyklina (stosowana 4 razy na dobę), choć oczekiwany efekt terapeutyczny uzyskać można również podczas stosowania metronidazolu (3 razy na dobę) lub pochodnych nitroimidazolowych. Ze względu na to, że antybiotyki niszczą również pożądaną florę bakteryjną, rekomenduje się stosowanie probiotyków i spożywanie naturalnej żywności probiotycznej przez cały okres kuracji oraz przez 2 tygodnie po jej zakończeniu. Objawowo uzupełnia się płyny i elektrolity (warto przyrządzać domowe napoje izotoniczne).
Balantydioza – profilaktyka
Aby nie dopuścić do wystąpienia choroby, ważne jest przestrzeganie podstawowych zasad higieny osobistej oraz reżimu sanitarnego zwłaszcza przy hodowli świń i bydła. Mięso zawsze należy poddawać obróbce termicznej przed spożyciem, a wodę z nieznanych źródeł warto najpierw przegotować. Żywność należy chronić przed muchami, które są biernymi przenosicielami cyst pierwotniaków.
Spirulina w tabletkach (100% naturalna)Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...
Spirulina w proszku (100% naturalna)Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Cianciara, J. Juszczyk, Choroby zakaźne i pasożytnicze, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2012.
- Flisiak R., Choroby zakaźne i pasożytnicze, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2020.
Zostaw komentarz