Aktualizacja: 4 kwietnia 2024
Anetodermia (inaczej: zanik plamisty skóry, łac. anetoderma) jest rzadko występującym schorzeniem dermatologicznym odnoszącym się do utraty włókien elastynowych fizjologicznie znajdujących się w skórze właściwej, czego konsekwencją jest jej zanik i utrata jędrności. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się dermatolog. Niestety nie ma skutecznej metody pozwalającej na całkowite wyleczenie tej choroby.
Anetodermia – przyczyny
Schorzenie zostało opisane po raz pierwszy już w 1881 roku. Jest konsekwencją zwiększonej degradacji lub zmniejszonej syntezy tkanki elastycznej skóry właściwej. W medycynie wyróżnia się 2 postacie anetodermii:
- pierwotną – jej przyczyny nie są znane. Rozwija się bez zadziałania żadnych konkretnych czynników u osoby wcześniej zdrowej;
- wtórną – rozwija się na obszarach skóry wcześniej zajętych innym procesem chorobowym.
Przyczynami anetodermii wtórnej mogą być więc:
- kiła;
- pokrzywka;
- trądzik pospolity;
- ospa wietrzna;
- ziarniniak obrączkowaty;
- mięczak zakaźny;
- chłoniak skóry.
A także każda inna choroba przebiegająca ze zmianami dermatologicznymi – tak ostra, jak i przewlekła. Przyczyną może być też stosowanie niektórych leków, np. penicylaminy, która wykazuje wysoką skuteczność w leczeniu zatruć metalami ciężkimi (np. ołowiem), jednak wpływa na zahamowanie produkcji włókien elastynowych. Wśród przyczyn warto wymienić ponadto schorzenia autoimmunizacyjne, takie jak choroba Gravesa-Basedowa, choroba Addisona, zespół Sjogrena czy zespół antyfosfolipidowy. Nie jest jednak do końca wiadome, czy anetodermia jest konsekwencją chorób autoimmunologicznych, czy ich pierwszym, wstępnym objawem, jako że w wieku przypadkach poprzedza wystawienie rozpoznania takiej choroby.
Anetodermia – objawy
Anetodermia przebiega z licznymi zagłębieniami w skórze, przybierającymi owalny kształt lub delikatnie uniesionymi grudkami o pomarszczonej powierzchni. Zmiany lokalizują się głównie na górnych częściach tułowia i ramion, choć spotkać je można w każdej innej lokalizacji. Pojawienie się zmian może poprzedzać stan zapalny skóry. Skóra staje się cienka, wiotka, mało wytrzymała na działanie czynników zewnętrznych. Zaczyna się marszczyć, a drobne naczynia krwionośne stopniowo prześwitują przez nią. Wyróżniamy kilka grup anetodermii, m.in.: odmianę Jadassohna, Pellizariego czy Schweningera i Buzziego.
Diagnostyka anetodermi
Wstępne podejrzenie anetodermii lekarz dermatolog może wysnuć na podstawie obserwacji objawów oraz wywiadu zdrowotnego z pacjentem. Jednak do pełnego rozpoznania niezbędne są wyniki badań histopatologicznych z biopsji zmian skórnych.
Anetodermia – leczenie
Etiologia anetodermii jest słabo poznana, dlatego prawdopodobieństwo pojawienia się nowych zmian jest ciężkie do przewidzenia, a sposoby zapobiegania chorobie wciąż nie zostały poznane. Podobnie jak metody, które pozwoliłyby na jej całkowite wyleczenie. Stosuje się zatem metody objawowe, polegające na opóźnianiu lub hamowaniu rozwoju patologicznych objawów, poprawie kondycji skóry i samopoczucia pacjenta. Przy anetodermii wtórnej bardzo ważne jest leczenie i stabilizacja choroby podstawowej.
Odnośnie łagodzenia objawów anetodermii w piśmiennictwie opisywane są m.in. terapie z zastosowaniem glikokortykosteroidów, kolchicyny, hydroksychlorochiny, witaminy E, niacyny oraz krioterapii, jak również podejmuje się próby leczenia wiązką lasera.
Kolagen bioalgi to aż 97% hydrolizowanego kolagenu o wysokiej biodostępności. Opatentowana formuła przyczynia się do łagodzenia objawów istniejących już chorób stawów, a dodatkowo uzupełnia niedobory kolagenu w organizmie. Wpływa też na stan skóry …
Zobacz tutaj ...
Kwas hialuronowy decyduje nie tylko o jędrnej i gładkiej skórze, ale także jest głównym składnikiem płynu stawowego i pełni funkcję „smaru” przy wykonywaniu ruchu redukując ból w stawach. Jego głównym zadaniem jest regulacja zawartości wody w przestrzeni
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Aghaei S, Sodaifi M, Aslani FS, Mazharinia N. An unusual presentation of anetoderma: a case report, BMC Dermatology, 9/2004.
- Rudnicka L., Olszewska M., Rakowska A., Sar-Pomian M., Współczesna dermatologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2022.
Zostaw komentarz