Siarkowodór

Siarkowodór to silnie trujący gaz, będący nieorganicznym związkiem chemicznym z grupy wodorków kowalencyjnych. Stanowi połączenie siarki z wodorem. Już przy niewielkich stężeniach w powietrzu jest wyraźnie wyczuwalny, a przy dłuższej ekspozycji wywiera liczne negatywne konsekwencje w organizmie człowieka.

Siarkowodór – charakterystyka

Siarkowodór jest bezbarwnym gazem o przykrym, intensywnym zapachu zgniłych jaj, cięższym od powietrza o wzorze sumarycznym H2S i masie molowej 34,08 g/mol. Bardzo dobrze pali się w ogniu (jest łatwopalny) i przez to jest dodatkowo niebezpieczny, podczas pracy z nim należy zachować wszelkie zasady BHP. Przy stężeniach siarkowodoru od 0,0007 do 0,2 mg/m³ jest on delikatnie wyczuwalny, zaś powyżej 4 mg/m³ odczuwa się go już w znacznym stopniu. Ciekawostką jest, że przy stężeniach przekraczających 300 mg/m³ staje się ponownie niewyczuwalny w związku z natychmiastowym porażeniem nerwu węchowego. W przyrodzie gaz ten tworzy się wskutek rozkładu beztlenowego niektórych białek. Spotkać go można też w wodach mineralnych, gazach wulkanicznych czy złożach ropy naftowej.

Siarkowodór dobrze rozpuszcza się w wodzie, w wyniku czego powstaje woda siarkowodorowa bądź kwas siarkowy. Jako że gęstość tego związku przewyższa gęstość powietrza, wykazuje on tendencję do gromadzenia się w dołach czy zagłębieniach występujących w gruncie. Siarkowodór wchłania się do organizmu głównie poprzez drogi oddechowe, w znacznie mniejszym stopniu zaś również przez skórę i błony śluzowe.

Siarkowodór – toksyczne działanie

Po przeniknięciu do organizmu człowieka siarkowodór blokuje aktywność enzymów oddechowych, np. oksydazy cytochromowej. W konsekwencji tego prowadzi do wystąpienia kwasicy mleczanowej, zaburzeń rytmu serca, błędnej depolaryzacji błony plazmatycznej komórek układu bodźcoprzewodzącego. W przeciwieństwie do tlenku węgla siarkowodór nie wiąże się z hemoglobiną, natomiast wykazuje wysokie powinowactwo do methemoglobiny. Wykazuje też zdolność uszkadzania komórek w ośrodkowym układzie nerwowym oraz nerwów obwodowych. Przebywanie w pomieszczeniu, w którym ulatnia się siarkowodór, może doprowadzić do wymiotów, mdłości, zawrotów głowy i bólów głowy, podrażnienia spojówek oczu oraz drgawek. Następnie pojawia się utrata przytomności, a ostatecznie śpiączka.

Siarkowodór w organizmie człowieka

Siarkowodór pochodzenia endogennego wytwarzany jest w największym stopniu z L-cysteiny, aminokwasu. W organizmie znajdują się jednak jego śladowe ilości, na tyle niewielkie, że nie wywołują większych szkód. Ostatnio przeprowadzone badania wykazały, że śladowe ilości siarkowodoru mogą zwężać lub rozszerzać naczynia, regulując średnicę ich światła. Siarkowodór wykazuje działanie naczyniorozszerzające także poza układem krążenia. Rozkurcza nasieniowody, jelito cienkie, hamuje skurcze mięśniówki macicy zarówno w czasie ciąży, jak i po stymulacji oksytocyną. Objawy ostrego zatrucia siarkowodorem są zbliżone do zatrucia cyjanowodorem.

Spirulina w tabletkach (100% naturalna)
Spirulina posiada w pełni naturalne witaminy i minerały o wysokim stężeniu. W jej skład wchodzą m.in.: biotyna, beta-karoten, kwas foliowy, tiamina, niacyna, witamina D, E i inne witaminy oraz białko i błonnik. To też źródło cynku, magnezu, wapnia, żelaza
Zobacz tutaj ...

Spirulina w proszku (100% naturalna)
Spirulina w proszku to słodkowodna alga, zawierająca duże stężenie witamin, minerałów i innych, ważnych składników odżywczych. Wysoką jakość uzyskano dzięki odpowiednim warunkom klimatycznym, przestrzeganiu restrykcyjnych norm podczas hodowli i …
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Pacholec J., Olas B., Siarkowodór a układ krążenia, Folia Medica Lodziensia, 2015, 42/1:63-73.
2. Tadeusiewicz J., Olas B., Siarkowodór – gaz nie tylko o właściwościach toksycznych, Kosmos. Problemy Nauk Biologicznych, 1/2014.