Glaucyna

Aktualizacja: 10 czerwca 2024

Glaucyna to organiczny związek chemiczny będący jednocześnie alkaloidem aporfinowym. Naturalnie występuje w różnych roślinach, zwłaszcza z rodziny Papaveraceae. Znajduje zastosowanie w lecznictwie ze względu na swoje właściwości rozkurczowe i przeciwzapalne. Bywa również wykorzystywany w kosmetologii, np. w preparatach zwalczających cellulit.

Glaucyna – charakterystyka

Glaucyna jest popularnym alkaloidem występującym w kilku różnych gatunkach roślin z rodziny Papaveraceae, takich jak Glaucium flavum, Glaucium oxylobum i Corydalis yanhusuo, a także takich jak Croton lechleri z rodziny Euphorbiaceae. Najczęściej pozyskuje się ją z ziela siwca żółtego. Posiada wzór sumaryczny C21H25NO4 i masę molową 355,434 g/mol. Dawniej twierdzono, że w przyrodzie występuje wyłącznie forma (S) glaucyny, do momentu, w którym nie odkryto (R)-glaucyny w maku ognistym. Substancja ta ma szerokie zastosowanie w wielu różnych dziedzinach.

Siwiec żółty to gatunek rośliny z rodziny makowatych. Jest uprawiany w wielu krajach na świecie ze względu na walory estetyczne (żółte kwiaty), natomiast obszar jego dzikiego wzrastania obejmuje Europę, Zachodnią Azję i Północną Afrykę. Rośnie do 70 cm wysokości, a kwiaty osiągają średnicę nawet 8 cm. Preferuje stanowiska nasłonecznione, przepuszczalnym podłożu. To roślina odporna na mróz. Można ją uprawiać także ze względu na chęć pozyskania glaucyny.

Glaucyna – działanie

Glaucyna wykazuje działanie przeciwzapalne i rozkurczowe. Widocznie redukuje nadmiar tkanki tłuszczowej, przyśpiesza metabolizm i stymuluje proces lipolizy, chroniąc przed nadmiernym odkładaniem się substancji lipidowych w warstwie podskórnej, dlatego znajduje zastosowanie w kosmetykach do walki z cellulitem. Dodatkowo przyspiesza mikrocyrkulację krwi, wzmacnia naczynia włosowate i działa delikatnie przeciwobrzękowo. W medycynie stosowana jest ze względu na:

• rozszerzanie oskrzeli, np. w przebiegu przewlekłych schorzeń dolnych dróg oddechowych;
• działanie neuroleptyczne, czyli uspokajające i psychotropowe;
• łagodzenie uporczywego kaszlu.

Glaucyna wiąże się z miejscem benzotiazepinowym w kanałach wapniowych typu L, blokując jednocześnie kanały jonów wapniowych w mięśniach gładkich. W swoim działaniu nie ma wpływu na wewnątrzkomórkowe zapasy wapnia. Napływ jonów wapnia jest kluczowym elementem skurczu mięśni, zatem zablokowanie tego napływu obniża zdolność mięśnia do kurczenia się (działa rozkurczowo). Istnieją badania naukowe sugerujące, że glaucyna obniża ciśnienie krwi, częstość akcji serca oraz działa przeciwdrgawkowo – wyniki tych badań dotyczą jednak zwierząt. W przypadku ludzi wymagane są bardziej szczegółowe analizy.

Glaucyna – skutki uboczne

Glaucyna może wywoływać działania niepożądane pod postacią nadmiernego uspokojenia, chronicznego zmęczenia, a nawet halucynacji przebiegających z kolorowymi obrazami widzianymi przez pacjenta. Nie wywołuje jednak uzależnienia, nawet jeśli jest przyjmowana długoterminowo.

Glaucyna – przeciwwskazania

Glaucyny powinny unikać osoby z alergią na rośliny astrowate, z bardzo niskim ciśnieniem tętniczym krwi oraz kobiety w ciąży, u których stosowanie tego związku może zakończyć się przedwczesnym porodem lub poronieniem. Przeciwwskazaniami są również: częstoskurcz nadkomorowy i inne zaburzenia układu sercowo-naczyniowego i nadczynność tarczycy. W razie wątpliwości lub pytań najlepiej skonsultować się z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej lub farmaceutą.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Klimowicz A., Zielonka J., Turek M., Nowak A., Substancje pochodzenia naturalnego stosowane w terapii cellulitu, Post Fitoter 2015; (16)2: 96-101.
2. Szumny D., Szypuła E., Szydłowski M., Chlebda E., Skrzypiec-Spring M., Szumny A., Leki roślinne stosowane w chorobach układu oddechowego, Dent. Med. Probl. 2007, 44, 4, 507–515.
3. Kolińska A., Marciniak P., Adamski Z., Rosiński G., Alkaloidy – naturalne substancje kardioaktywne, problemy Nauk Biologicznych, 2/2016.