Opryszczkowate zapalenie skóry

Opryszczkowate zapalenie skóry (łac. dermatitis herpetiformis) znane jest również pod nazwą choroba Duhringa. To pęcherzowa podnaskórkowa choroba autoimmunologiczna, której przyczyny wciąż nie zostały w pełni poznane. Przebiega z występowaniem na skórze swędzących, polimorficznych wykwitów. Choroba została opisana po raz pierwszy już w 1884 roku.

Opryszczkowate zapalenie skóry – przyczyny

Opryszczkowate zapalenie skóry może wystąpić w każdym wieku, jednak najczęściej dotyczy osób między 30. a 40. rokiem życia, zwykle mężczyzn. Dokładne przyczyny rozwoju tej choroby nie zostały w pełni poznane. Wiadomo jedynie, że ma ona podłoże autoimmunologiczne. U pacjentów obserwuje się, podobnie jak w celiakii, nietolerancję glutenu, czego potwierdzeniem jest ustępowanie zarówno zmian skórnych, jak i jelitowych pod wpływem diety bezglutenowej. Zaobserwowano także, że nawroty częściej występują w przebiegu chorób z gorączką, podczas miesiączki, a także w okresie przyjmowania doustnych środków antykoncepcyjnych. Innymi czynnikami pogarszającymi przebieg opryszczkowatego zapalenia skóry są: jod zawarty w lekach, suplementach diety i jedzeniu oraz stres.

Jak wygląda opryszczkowe zapalenie skóry?

Omawiana choroba wyróżnia się wieloletnim przebiegiem z okresami remisji i zaostrzeń. Zmiany skórne mogą się utrzymywać nawet przez całe życie pacjenta. W największym stopniu lokalizują się na skórze kolan, łokci, pośladków i dolnej części pleców, jednak mogą umiejscawiać się w dowolnym miejscu na ciele. Mają postać pęcherzyków wypełnionych treścią surowiczą, czemu towarzyszy ich świąd, pieczenie i obrzęk. Innymi słowy, wykwity skórne przypominają te pojawiające się w przebiegu klasycznej opryszczki wargowej.

U wszystkich chorych stwierdza się anatomiczne zmiany w obrębie jelita cienkiego w postaci zaniku kosmków, jednak objawy gastroenterologiczne są przeważnie łagodne lub nawet całkowicie nieobecne. Co ciekawe, ścisła i długotrwała dieta bezglutenowa umożliwia osiągnięcie remisji choroby. Właśnie dlatego mówi się, że opryszczkowate zapalenie skóry to inaczej skórna postać celiakii.

Opryszczkowate zapalenie skóry – diagnostyka

Do rozpoznania opryszczkowatego zapalenia skóry niezbędne jest stwierdzenie charakterystycznych zmian skórnych o konkretnej lokalizacji i objawach towarzyszących. Diagnostyka opiera się więc na obserwacji zmian skórnych i szczegółowym wywiadzie zdrowotnym z pacjentem. Jeśli zmiany mają przebieg przewlekły, zleca się dodatkowo badanie histopatologiczne, wykonywane na podstawie pobranego wycinka skóry. W badaniach laboratoryjnych należy natomiast stwierdzić obecność przeciwciał typowych dla celiakii. Uzupełnieniem diagnostyki jest badanie endoskopowe z pobraniem biopsji, jednak nie jest ono koniecznością.

Opryszczkowate zapalenie skóry – leczenie

W leczeniu uciążliwych zmian skórnych największe zastosowanie mają sulfonamidy. Są to leki stosowane doustnie, które znacznie zmniejszają świąd i stan zapalny skóry. Podstawą leczenia bezwzględnie jest jednak dieta bezglutenowa, a więc unikanie spożywania wszelkich źródeł glutenu, do których zaliczamy m.in.: pszenicę, żyto, jęczmień, pszenżyto oraz wszelkie wypieki i produkty na bazie tego typu mąk. Dieta w połączeniu z farmakoterapią pozwala niejednokrotnie na uzyskanie długotrwałej remisji. Nie ma jednak sposobu na całkowite wyleczenie choroby Duhringa. Nawet przy wieloletniej remisji powrót do diety zawierającej gluten szybko powoduje nawrót dolegliwości. Diagnostyką i leczeniem choroby zajmuje się głównie gastroenterolog oraz dermatolog, jednak warto jednocześnie skorzystać z konsultacji dietetycznej.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Skręta-Śliwińska M., Woźniacka A., Żebrowska A., Postać krwotoczna choroby Duhringa, Przegląd Dermatologiczny, 107/2020.
2. Łoza K., Mączyńska-Karcz D., Wieczorek A., Pyrka D., Łojewska E., Zapalenie opryszczkowate skóry – trudności diagnostyczne na podstawie prezentacji przypadków własnych, Przegląd Dermatologiczny 2014, 101.
3. Juczyńska K., Woźniacka A., Żebrowska A., Waszczykowska E., Opryszczkowate zapalenie skóry o nietypowym obrazie klinicznym, Forum Dermatologicum 2016, tom 2, nr 1, 38-40.