Aktualizacja: 22 sierpnia 2022
Tachykardia definiowana jest jako szybka, przekraczająca górny zakres norm dla wieku, akcja serca. W zależności od wieku akcja serca może być różna. W przypadku osób dorosłych diagnozuje się ją wówczas, gdy przekracza 100 uderzeń na minutę. Nie zawsze tachykardia wskazuje na poważną chorobę serca – często jest chwilowym zjawiskiem fizjologicznym.
Rytm pracy serca
Każde pobudzenie u zdrowego człowieka zapoczątkowane jest w węźle zatokowo-przedsionkowym, dając prawidłowy rytm zatokowy. W spoczynku serce pracuje z częstością skurczów około 70/minutę (normą jest przedział 60-100 uderzeń na minutę). Akcja serca może być zwolniona, np. w trakcie snu, co zwie się bradykardią. Może też być przyspieszona, np. podczas silnych emocji czy wysiłku fizycznego, co zwie się tachykardią.
U młodych, zdrowych osób oddychających z prawidłową częstotliwością, częstość skurczów serca zmienia się w zależności od fazy oddechowej – przyspiesza podczas wdechu i zwalnia podczas wydechu. Zależy także od emocji i stanu, w jakim dana osoba się znajduje.
Co to jest tachykardia?
Jak wspomniano, tachykardia stanowi bardzo szybką pracę serca, nieadekwatną do wieku pacjenta. Rozpoznaje się ją u:
- dzieci poniżej 1. roku życia – gdy akcja serca przekroczy 180 uderzeń na minutę;
- dzieci powyżej 1. roku życia – gdy akcja serca przekroczy 160 uderzeń na minutę;
- dorosłych – gdy akcja serca przekroczy 100 uderzeń na minutę.
Należy pamiętać, że występowanie szybkiej akcji serca nie zawsze wiąże się z występowaniem choroby serca, czasem ma charakter adaptacyjny do zmieniających się warunków zewnątrz i wewnątrz ustrojowych. Tachykardia może mieć więc charakter fizjologiczny, wówczas mówimy o postaci zatokowej (rytm serca nadawany jest przez węzeł zatokowy będący naturalnym rozrusznikiem serca), a także charakter patologiczny. Wyróżniamy tachykardię komorową i nadkomorową.
Przyczyny tachykardii
Tachykardia, jako zjawisko patologiczne, powstaje wskutek zaburzeń w przesyłaniu impulsu elektrycznego w sercu. Może towarzyszyć chorobom takim jak:
- nadczynność tarczycy;
- nadciśnienie tętnicze;
- choroba wieńcowa;
- niewydolność układu krążenia;
- przebyty zawał serca;
- hipoglikemia;
- udar cieplny.
Tachykardia może pojawić się także w przebiegu grypy lub przeziębienia, jako naturalny proces obronny organizmu przed gorączką. Z kolei do fizjologicznych, naturalnych przyczyn tachykardii zaliczamy:
- silny stres lub silne emocje;
- aktywność fizyczną;
- odwodnienie;
- spalenie zbyt dużej ilości papierosów;
- spożycie zbyt dużej ilości alkoholu lub kawy.
Konieczne jest dokładne wskazanie przyczyny tachykardii. Mając wątpliwości, czy przyspieszona akcja serca jest patologiczna czy fizjologiczna, najlepiej udać się do lekarza. Takimi problemami zajmuje się kardiolog. Na podstawie różnych badań (ECHO serca, EKG Holter itd.) oceni on, czy rzeczywiście istnieją powodu do zmartwień. W razie konieczności jak najszybciej podejmie leczenie. Jeśli tachykardia nie ma związku z sercem, co potwierdzi kardiolog, warto wybrać się do lekarza rodzinnego, który zleci podstawowe badania. Być może przyspieszona praca serca wynika z rozwijającej się choroby ogólnoustrojowej.
Tachykardia – leczenie
Podstawą leczenia tachykardii jest farmakoterapia, a dokładniej przyjmowanie beta-blokerów, blokerów kanału wapniowego oraz leków antyarytmicznych. Celem przyjmowanych leków jest zmniejszenie częstotliwości pracy serca i wyrównanie ewentualnych arytmii. W wielu przypadkach takie postępowanie wystarcza, aby unormować pracę serca.
W przypadku tachykardii komorowej oraz u pacjentów, którzy przebyli migotanie komór konieczne może się okazać wszczepienie defibrylatora. Inną metodą leczniczą może być ablacja termiczna, czyli zabieg niszczący źródło impulsów przyspieszających pracę serca.
Omega 3 to naturalny produkt zawierający w swoim składzie czysty, roślinny olej, z pełniącymi istotną rolę w odżywianiu człowieka kwasami tłuszczowymi Omega 3. Stanowi wsparcie dla mózgu i odpowiada za jego prawidłową pracę. Dodatkowo wspiera odporność
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017.
- Rasmus P., Kozłowska E., Ruchała J., Ptaszyński P., Kaczmarek K., Sobów T., Nieadekwatna tachykardia zatokowa – obraz kliniczny i możliwe podłoże psychogenne, Psychiatria i Psychologia Kliniczna, 14/2014.
Zostaw komentarz