Choroby autoimmunologiczne

Choroby autoimmunologiczne coraz częściej występują wśród populacji, jednak ich przyczyna nie została do końca poznana. Wiadomo jednak, że w przebiegu takich chorób organizm atakuje własne tkanki, które rozpoznaje jako obce. Choroby autoimmunologiczne są przewlekłe, co oznacza, że nie da się ich całkowicie wyleczyć, a ich przebieg jest postępujący.

Przyczyny

Jak wspomniano we wstępie, nie poznano przyczyn chorób autoimmunologicznych. Sugeruje się wpływ wielu czynników, w tym genetycznych i środowiskowych. Uznano, że spory wpływ na ich rozwój ma nadmiar w organizmie wolnych rodników tlenowych, czyli reaktywnych form tlenu. Z kolei na powstawanie wolnych rodników tlenowych duży wpływ ma styl życia, czyli nieodpowiednia dieta, stres, używki, choroby, promieniowanie ultrafioletowe czy stosowane leki. W przebiegu tego typu chorób układ immunologiczny nie funkcjonuje prawidłowo. Zauważa się zjawisko autoimmunizacji, czyli reakcje układu odpornościowego na własne antygeny. Komórki układu odpornościowego rozpoznają zdrowe tkanki organizmu i atakują je, prowadząc do ich zniszczenia. Choroby autoimmunologiczne nie są zaraźliwe.

Choroby autoimmunologiczne

Sugeruje się, że choroby te mogą dotyczyć około 3% populacji, przy czym przeważnie częściej rozwijają się u kobiet. Do najpopularniejszych chorób zaliczamy takie jak:

• cukrzyca typu 1;
• reumatoidalne zapalenie stawów;
• stwardnienie rozsiane – przewlekła choroba układu nerwowego;
• toczeń rumieniowaty układowy – choroba atakująca wiele układów organizmu, w tym głównie skórę i stawy;
• choroba Hashimoto – przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy;
• choroba Gravesa-Basedova – przewlekła choroba gruczołu tarczowego o charakterze nadczynności;
• anemia złośliwa;
• łuszczycowe zapalenie stawów;
• choroba Leśniowskiego-Crohna – stan zapalny przewodu pokarmowego, głównie jelit;
• miastenia – upośledzenie przekazywania informacji między układem nerwowym, a układem mięśniowym;
• zespół Sjogrena – inaczej zespół suchości, gdyż powoduje przede wszystkim upośledzenie wydzielania gruczołów;
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego;
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa.

Choroby te przebiegają z naprzemiennymi okresami remisji i aktywności. Są postępujące i w efekcie mogą doprowadzić nawet do kalectwa. Obecnie opisuje się około 70 jednostek chorobowych, u podłoża których leżą zaburzenia autoimmunologiczne.

Jak leczyć choroby autoimmunologiczne?

Nie ma sposobu na całkowite wyleczenie chorób autoimmunologicznych, jednak przy odpowiedniej, kompleksowej terapii można zmniejszyć nasilenie objawów, wydłużyć okresy remisji i poprawić jakość życia chorego.

Leczenie ściśle zależy od konkretnej choroby. Przykładowo, w chorobach układowych (tkanki łącznej) leczenie będzie ukierunkowane przede wszystkim na zmniejszanie dolegliwości ze strony stawów, ponieważ to właśnie one są najczęściej zajęte. W okresach aktywności choroby znaczenie będą miały zatem przeciwzapalne i przeciwbólowe środki farmakologiczne oraz fizykoterapia. Z kolei w przypadku dermatoz leczenie będzie ukierunkowane na zmniejszanie objawów skórnych – często stosuje się leki steroidowe do użytku zewnętrznego. Duże znaczenie, zarówno w zmniejszaniu objawów chorobowych, jak i w utrzymaniu sprawności pacjenta ma regularna rehabilitacja. W okresie aktywności choroby w łagodzeniu nasilenia objawów skuteczność mogą wykazać zabiegi fizykalne, zaś w okresie remisji duże znaczenie ma aktywność fizyczna.

Zauważono, że w przypadku chorób autoimmunologicznych duże znaczenie ma stosowana dieta oraz redukowanie stresu, ponieważ to właśnie stres oksydacyjny w pewnym stopniu wpływa na ich rozwój. W związku z tym dieta powinna być przede wszystkim bogata w antyoksydanty, które wykazują właściwości przeciwutleniające. Do tego typu składników zalicza się: witaminę C, witaminę E, karotenoidy, flawonoidy czy koenzym Q10. Istnieją przesłanki, że pokarm bogaty w bakterie probiotyczne również korzystnie wpływa na zdrowie chorych, zwłaszcza w przypadku, gdy choroba dotyczy układu pokarmowego (np. w chorobie Leśniowskiego-Crohna).

Ze względu na nieuleczalność chorób i ich postępujący przebieg pacjenci bardzo często wymagają konsultacji z psychologiem. Ważna jest również akceptacja i wsparcie ze strony bliskich osób.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) to oryginalny, jakości premium produkt wykazujący wiele właściwości. Wykorzystywany jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, …
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Szczeblowska D., Hebzda A., Wojtuń S., Choroby autoimmunizacyjne w praktyce lekarskiej, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 7/2011.
2. Otto-Buczkowska E., Jarosz-Chobot P., Minkina-Pędras M., Deja G., Kalina-Faska B., Współwystępowanie chorób autoimmunologicznych z cukrzycą typu 1 u młodocianych chorych w oparciu o dane piśmiennictwa i obserwacje własne, Przegląd Lekarski, 3/2008.
3. Coote A., Haslam P., Ortopedia i reumatologia, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2007.
4. Celińska-Lowenhoff M., Musiał J., Zaburzenia psychiczne w chorobach autoimmunologicznych – problemy diagnostyczno-terapeutyczne, Psychiatria Polska, 6/2012.