Choroby autoimmunologiczne

Choroby autoimmunologiczne coraz częściej występują wśród populacji, jednak ich przyczyna nie została do końca poznana. Wiadomo jednak, że w przebiegu takich chorób organizm atakuje własne tkanki, które rozpoznaje jako obce. Choroby autoimmunologiczne są przewlekłe, co oznacza, że nie da się ich całkowicie wyleczyć, a ich przebieg jest postępujący.

Przyczyny

Jak wspomniano we wstępie, nie poznano przyczyn chorób autoimmunologicznych. Sugeruje się wpływ wielu czynników, w tym genetycznych i środowiskowych. Uznano, że spory wpływ na ich rozwój ma nadmiar w organizmie wolnych rodników tlenowych, czyli reaktywnych form tlenu. Z kolei na powstawanie wolnych rodników tlenowych duży wpływ ma styl życia, czyli nieodpowiednia dieta, stres, używki, choroby, promieniowanie ultrafioletowe czy stosowane leki. W przebiegu tego typu chorób układ immunologiczny nie funkcjonuje prawidłowo. Zauważa się zjawisko autoimmunizacji, czyli reakcje układu odpornościowego na własne antygeny. Komórki układu odpornościowego rozpoznają zdrowe tkanki organizmu i atakują je, prowadząc do ich zniszczenia. Choroby autoimmunologiczne nie są zaraźliwe.

Choroby autoimmunologiczne

Sugeruje się, że choroby te mogą dotyczyć około 3% populacji, przy czym przeważnie częściej rozwijają się u kobiet. Do najpopularniejszych chorób zaliczamy takie jak:

• cukrzyca typu 1;
• reumatoidalne zapalenie stawów;
• stwardnienie rozsiane – przewlekła choroba układu nerwowego;
• toczeń rumieniowaty układowy – choroba atakująca wiele układów organizmu, w tym głównie skórę i stawy;
• choroba Hashimoto – przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy;
• choroba Gravesa-Basedova – przewlekła choroba gruczołu tarczowego o charakterze nadczynności;
• anemia złośliwa;
• łuszczycowe zapalenie stawów;
• choroba Leśniowskiego-Crohna – stan zapalny przewodu pokarmowego, głównie jelit;
• miastenia – upośledzenie przekazywania informacji między układem nerwowym, a układem mięśniowym;
• zespół Sjogrena – inaczej zespół suchości, gdyż powoduje przede wszystkim upośledzenie wydzielania gruczołów;
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego;
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa.

Choroby te przebiegają z naprzemiennymi okresami remisji i aktywności. Są postępujące i w efekcie mogą doprowadzić nawet do kalectwa. Obecnie opisuje się około 70 jednostek chorobowych, u podłoża których leżą zaburzenia autoimmunologiczne.

Jak leczyć choroby autoimmunologiczne?

Nie ma sposobu na całkowite wyleczenie chorób autoimmunologicznych, jednak przy odpowiedniej, kompleksowej terapii można zmniejszyć nasilenie objawów, wydłużyć okresy remisji i poprawić jakość życia chorego.

Leczenie ściśle zależy od konkretnej choroby. Przykładowo, w chorobach układowych (tkanki łącznej) leczenie będzie ukierunkowane przede wszystkim na zmniejszanie dolegliwości ze strony stawów, ponieważ to właśnie one są najczęściej zajęte. W okresach aktywności choroby znaczenie będą miały zatem przeciwzapalne i przeciwbólowe środki farmakologiczne oraz fizykoterapia. Z kolei w przypadku dermatoz leczenie będzie ukierunkowane na zmniejszanie objawów skórnych – często stosuje się leki steroidowe do użytku zewnętrznego. Duże znaczenie, zarówno w zmniejszaniu objawów chorobowych, jak i w utrzymaniu sprawności pacjenta ma regularna rehabilitacja. W okresie aktywności choroby w łagodzeniu nasilenia objawów skuteczność mogą wykazać zabiegi fizykalne, zaś w okresie remisji duże znaczenie ma aktywność fizyczna.

Zauważono, że w przypadku chorób autoimmunologicznych duże znaczenie ma stosowana dieta oraz redukowanie stresu, ponieważ to właśnie stres oksydacyjny w pewnym stopniu wpływa na ich rozwój. W związku z tym dieta powinna być przede wszystkim bogata w antyoksydanty, które wykazują właściwości przeciwutleniające. Do tego typu składników zalicza się: witaminę C, witaminę E, karotenoidy, flawonoidy czy koenzym Q10. Istnieją przesłanki, że pokarm bogaty w bakterie probiotyczne również korzystnie wpływa na zdrowie chorych, zwłaszcza w przypadku, gdy choroba dotyczy układu pokarmowego (np. w chorobie Leśniowskiego-Crohna).

Ze względu na nieuleczalność chorób i ich postępujący przebieg pacjenci bardzo często wymagają konsultacji z psychologiem. Ważna jest również akceptacja i wsparcie ze strony bliskich osób.

Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny
Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest m.in. przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ...
Zobacz tutaj ...

Bibliografia

1. Szczeblowska D., Hebzda A., Wojtuń S., Choroby autoimmunizacyjne w praktyce lekarskiej, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 7/2011.
2. Otto-Buczkowska E., Jarosz-Chobot P., Minkina-Pędras M., Deja G., Kalina-Faska B., Współwystępowanie chorób autoimmunologicznych z cukrzycą typu 1 u młodocianych chorych w oparciu o dane piśmiennictwa i obserwacje własne, Przegląd Lekarski, 3/2008.
3. Coote A., Haslam P., Ortopedia i reumatologia, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2007.
4. Celińska-Lowenhoff M., Musiał J., Zaburzenia psychiczne w chorobach autoimmunologicznych – problemy diagnostyczno-terapeutyczne, Psychiatria Polska, 6/2012.