W poprzednim artykule opisane zostały ogólnie zalety substytucji algami Spirulina i Chlorella w suplementacji diety. Jednak taki system ma nie tylko zalety, ale także pewne dość istotne wady, z którymi warto się zaznajomić. Warto również podać rozwiązania alternatywne, które pozwolą Ci lepiej zadbać o zdrowie.
Obecnie świat suplementów naturalnych o szerokim spektrum zdominowany jest przez trzy rośliny: algi Spirulina i Chlorella oraz młody jęczmień. Wybór między nimi nie jest prosty, dlatego należy przyjrzeć się uważnie temu, co odróżnia te trzy suplementy. A może należałoby stosować tu jakąś suplementację łączoną?
W przypadku każdego suplementu diety istnieje coś takiego jak zjawisko nasycenia. Nie jest ono szerzej znane, ponieważ działa na niekorzyść sprzedawców. Chodzi tu wyłącznie o to, że po pewnym czasie organizm regeneruje ubytki wszystkich substancji. Może nawet dojść do stworzenia rezerw, co w zasadzie określa się mianem tzw. zamortyzowanego przedawkowania.
Ponieważ nie istnieje definicja superfoods, termin ten często może sprowadzać na manowce. W tym artykule przedstawię kilka uwag, które być może pozwolą Ci kupić żywność, która „super” będzie nie tylko z nazwy. Pamiętaj, że od Twojego wyboru zależy w dużej mierze Twoje zdrowie, o które chcesz zadbać, ale nieświadomie możesz sobie zaszkodzić!
Spirulina jest jedną z najpowszechniej stosowanych alg jako suplement. Im więcej osób ją stosuje, tym więcej pojawia się też wątpliwości. Choć zasadniczo jest to bardzo bezpieczny produkt (przy czym oczywiście dotyczy to suplementów diety wysokiej jakości), możliwe są pewne odstępstwa od tej reguły, łącznie z pogorszeniem wyników laboratoryjnych. Takich przykładów jest sporo, ale to jeszcze nie znaczy, że są one następstwem stosowania preparatów ze Spiruliną lub Chlorellą.
Niewiele jest terminów tak wieloznacznych, tak kontrowersyjnych i tak nadużywanych, jak „superfoods”. O superżywności najwięcej mówią nie badania naukowe, bo tego rodzaju pojęcie nie mieści się w sformalizowanym systemie postrzegania świata, ale materiały marketingowe, bo trudno o bardziej chwytliwą nazwą niż taka, która zaczyna się od „super” albo „hiper”, a do tego jeszcze jest angielska, czyli dla przeciętnego zjadacza chleba (nawiasem mówiąc foodsa, który jest wybitnie nie-super) niezrozumiała.
Zielony jęczmień jest jednym z najgłośniej reklamowanych suplementów diety. Ilość jego producentów, form oraz dawek jest olbrzymia. Jednak niepokojąco szybko rośnie też ilość nieszczególnie prawdziwych twierdzeń. W tym artykule postaram się uczulić Cię na pewne zagrywki marketingowe, które są co najwyżej przynętą.
Superfoods, czyli w wolnym tłumaczeniu „jedzenie lepsze niż zwykłe” to jeden z ostatnich krzyków mody dietetycznej. O superżywności mówi się nie tylko w kontekście odchudzania, bo tutaj jej zasługi są relatywnie niewielkie, ale przede wszystkim przy omawianiu podstawowego leczenia dietetycznego w przypadku wielu chorób: od zwykłego przeziębienia, przez nadciśnienie i miażdżycę, aż po nowotwory. Jak nietrudno zgadnąć, nie zawsze podawane informacje są wiarygodne.
Równowaga elektrolitowa organizmu jest chroniona przez naturalne bufory. Jednak ich skuteczność często ograniczona jest do warunków jedynie nieznacznie przekraczających fizjologiczne optimum. To oznacza, że w dzisiejszym świecie należy zadbać o to, aby wspomagać naturalne mechanizmy utrzymujące na właściwym poziomie stosunek kwasów i zasad w organizmie.
Poszukiwania zaawansowanych technologicznie leków na nowotwory nie zawsze przynoszą oczekiwane skutki. Zdarza się, że substancja, która miała pomagać, nie leczy, albo leczy, ale jednocześnie bardzo mocno uszkadza wątrobę albo ma ogólne działanie toksyczne. Naiwnością byłoby sądzić, że jakakolwiek naturalna substancja mogłaby skutecznie zatrzymać nowotwór, więc wszystkie opowieści o soku z noni można by było położyć obok baśni Andersena, gdyby nie fakt, że są napisane dużo słabszym językiem. Nie oznacza to jednak, że pewne naturalne substancje nie mogą pomóc w ochronie przed rakiem.