Aktualizacja: 28 października 2024
Idiopatyczny nieżyt nosa (inaczej: naczynioruchowy nieżyt nosa, NNN), to problem, którego przyczyny wciąż nie zostały w pełni poznane. Diagnostyką i leczeniem zajmuje się najczęściej lekarz otorynolaryngolog, zaś rozpoznanie powinno opierać się na zestawie badań szczegółowych, włącznie z endoskopią.
Spis treści
Idiopatyczny nieżyt nosa – przyczyny
Idiopatyczny nieżyt nosa to nieżyt nosa niemający podłoża zapalnego czy alergicznego. Jego dokładne przyczyny wciąż pozostają nieznane, choć uważa się, że wynikają w dużej mierze z nagłej zmiany temperatury otoczenia, co wpływa na rozszerzanie się i kurczenie mięśniówki ścian naczyń krwionośnych (stąd nazwa problemu). Wahania temperatury wywołują rozszerzanie się drobnych naczynek w ścianach jam nosa, co z kolei prowadzi do wystąpienia charakterystycznych objawów takich jak obrzęk śluzówki nosa czy katar, a niekiedy nawet spontaniczne, niewielkie krwotoki z nosa.
Uważa się, że u podłoża idiopatycznego nieżytu nosa leżą wegetatywne zaburzenia regulacji nerwowo-naczyniowej, które mogą być konsekwencją upośledzonej adaptacji autonomicznego układu nerwowego do zmieniających się warunków środowiskowych. W przebiegu reakcji wazomotorycznych miejsce ma przewaga czynników nasilających napięcie układu przywspółczulnego, zaś jego dominacja może prowadzić do poszerzenia naczyń krwionośnych, obrzęku błony śluzowej nosa i licznych innych dolegliwości. Warto też zaznaczyć, że w etiopatogenezie schorzenia wymienia się istotną rolę procesów zapalnych w organizmie oraz silnego stresu w życiu codziennym.
Idiopatyczny nieżyt nosa – objawy
W obrazie klinicznym idiopatycznego nieżytu nosa zaobserwować można:
- przewlekłe uczucie zatkanego nosa;
- katar;
- kichanie;
- trudności w oddychaniu w związku z obrzękiem śluzówki nosa i zaleganiem w drogach nosowych gęstszej wydzieliny;
- bóle głowy i zatok.
Zwłaszcza jeśli problem trwa nieco dłużej i kwalifikuje się jako postać przewlekła, wymaga kompleksowego leczenia pod okiem specjalisty.
Diagnostyka idiopatycznego nieżytu nosa
Idiopatyczny nieżyt nosa rozpoznaje się wówczas, gdy wykluczone zostaną inne formy nieżytu – alergiczna, hormonalna, polekowa, infekcyjna, związana z ekspozycją zawodową. Na wizycie diagnostycznej przeprowadza się wywiad z pacjentem oraz wykonuje rynoskopię. Analizuje się też zlecone wcześniej badania alergiczne, badania krwi i posiew. W niektórych przypadkach, aby uzyskać dokładniejszy obraz stanu zdrowia pacjenta, zleca się tomografię komputerową, bądź badanie endoskopowe.
Idiopatyczny nieżyt nosa – leczenie
Ze względu na brak znajomości przyczyn idiopatycznego nieżytu nosa nie stosuje się leczenia przyczynowego, lecz doraźne, objawowe. Podstawą jest systematyczne stosowanie kropel do nosa redukujących obrzęk błony śluzowej nosa poprzez stymulację receptorów beta-adrenergicznych. Nie należy stosować ich jednak dłużej niż kilka dni ze względu na ryzyko działań niepożądanych. W zaawansowanych przypadkach donosowo podaje się też glikokortykoidy, lecz również w formie krótkotrwałej.
Coraz powszechniej w terapii idiopatycznego nieżytu nosa zastosowanie znajduje kapsaicyna będąca fenolowym związkiem izolowanym z papryczek, rzadziej z pieprzu. Wywołuje ona podrażnienie śluzówki nosa i tym samym przy dłuższym stosowaniu prowadzi do ustąpienia objawów. Inną formą terapii jest miejscowe podawanie roztworu azotanu srebra wywołującego koagulację albumin znajdujących się w śluzówce nosa.
Acerola od bioalgi to w pełni naturalny (organiczny) i bez żadnych dodatków produkt. Wytwarzany jest z owoców wiśni Acerola, na ściśle kontrolowanej, ekologicznej uprawie, z zachowaniem najwyższych standardów jakościowych.
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Fornal R., Kurzawa R., Błażowski Ł., Sak I., Nieżyt nosa – najważniejsze fenotypy i endotypy oraz zasady leczenia, Alergia Astma Immunologia 2015, 20 (4): 242-252.
- Jędrzejek M., Pokorna-Kałwak D., Mastalerz-Migas A., Alergiczny i niealergiczny nieżyt nosa, Lekarz POZ, 2/2020.
- Rogowski M., Naczynioruchowy nieżyt nosa, Medycyna Biologiczna, 1/2017.
Zostaw komentarz