Krew w moczu to objaw, który może pojawiać się w przebiegu różnych problemów zdrowotnych. Jednocześnie zawsze należy odróżnić krwiomocz od krwinkomoczu, ponieważ są to dwie różne sytuacje. Wstępną diagnostyką i leczeniem omawianego problemu zajmuje się najczęściej lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.
Spis treści
Krwiomocz a krwinkomocz
Krwinkomocz to obecność erytrocytów (krwinek czerwonych) w moczu w liczbie przekraczającej 3 w polu widzenia. Można stwierdzić to zjawisko podczas analizy moczu w laboratorium medycznym. Oglądając swój mocz bez użycia mikroskopów, człowiek nie jest w stanie stwierdzić, czy znajdują się w nim erytrocyty. Mocz wygląda całkowicie normalnie. Z kolei krwiomocz to tak duża ilość erytrocytów w moczu, że przybiera ona różowawe lub czerwonawe zabarwienie – domieszkę krwi widać gołym okiem, nawet bez użycia specjalistycznego sprzętu.
Krew w moczu – przyczyny
Krew w moczu może wiązać się z następującymi problemami zdrowotnymi:
- guzy nowotworowe, zwłaszcza nerek i pęcherza moczowego;
- kamica dróg żółciowych;
- infekcje dróg moczowych;
- zapalenie nerek, w tym kłębuszkowe zapalenie nerek;
- zespół Goodpasture’a;
- bezpośredni uraz mechaniczny dolnej części pleców, nerek, moczowodów, pęcherza moczowego lub miednicy;
- przebyta biopsja nerek;
- przezcewkowa resekcja prostaty;
- cewnikowanie pęcherza moczowego;
- zakrzepica żyły nerkowej;
- malformacje tętniczo-żylne;
- skazy krwotoczne;
- torbiele nerek;
- ostra martwica cewek nerkowych.
Jednocześnie należy upewnić się, że obecność krwi w moczu nie wiąże się z trwającym miesiączkowaniem u kobiet (mocz do badania zawsze należy pobierać poza okresem menstruacyjnym). Czerwone lub różowe zabarwienie moczu może wynikać z diety – produktami barwiącymi mocz są zwłaszcza buraki i jeżyny, jednak wówczas nie stwierdza się obecności krwinek czerwonych w moczu. To jedynie objaw wizualny.
Krew w moczu – objawy
Krew w moczu może przebiegać zupełnie bezobjawowo, zatem pacjent zauważa u siebie wyłącznie zmianę koloru moczu. Bezbolesny krwiomocz jest przeważnie wywołany nowotworem lub gruźlicą dróg moczowych. W wielu przypadkach, zwłaszcza związanych z infekcjami, pojawiają się jednak uciążliwe dolegliwości, m.in.:
- pieczenie i ból podczas mikcji;
- częstomocz;
- parcie na pęcherz moczowy;
- ból podbrzusza lub nerek (okolicy lędźwiowej pleców);
- oddawanie moczu w nocy, co wybudza pacjenta ze snu i zmusza do wizyty w toalecie.
I inne. Mogą także pojawić się objawy wynikające z rozwijającej się choroby podstawowej.
Krew w moczu – diagnostyka
Obecność krwi w moczu diagnozuje się na podstawie zwykłego badania moczu. Próbkę należy pobrać najlepiej z samego rana, ze środkowego strumienia moczu, do sterylnego pojemnika zakupionego w tym celu w aptece. Następnie mocz oddaje się jak najszybciej do punktu diagnostycznego, gdzie zostaje zabezpieczony i przesłany do laboratorium celem analizy.
Krew w moczu – leczenie
Krew w moczu leczy się przyczynowo, należy więc rozpoznać chorobę pierwotną. Przykładowo przy guzach nerek rozważa się ich chirurgiczne usunięcie, natomiast przy bakteryjnej infekcji dróg moczowych pacjent otrzymuje antybiotyki. Zwykle postępowaniem z wyboru większości chorób jest farmakoterapia. Diagnostyką i leczeniem chorób układu moczowego zajmuje się lekarz urolog, natomiast nerek – lekarz nefrolog.
Kolagen do picia na stawy i skóręKolagen bioalgi to aż 97% hydrolizowanego kolagenu o wysokiej biodostępności. Opatentowana formuła przyczynia się do łagodzenia objawów istniejących już chorób stawów, a dodatkowo uzupełnia niedobory kolagenu w organizmie. Wpływa też na stan skóry …
Zobacz tutaj ...
Kapsułki z kwasem hialuronowymKwas hialuronowy decyduje nie tylko o jędrnej i gładkiej skórze, ale także jest głównym składnikiem płynu stawowego i pełni funkcję „smaru” przy wykonywaniu ruchu redukując ból w stawach. Jego głównym zadaniem jest regulacja zawartości wody w przestrzeni
Zobacz tutaj ...
Bibliografia
- Nowicki M., Biedunkiewicz B., Krwinkomocz, Forum Nefrologiczne 2009, tom 2, nr 1, 60-63.
- Massengill S., Krwiomocz, Pediatria po Dyplomie, 2/2010.
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
Zostaw komentarz